Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΡΙΑ Ο Ναός που άλλαξε την όψη του Διδυμοτείχου

ΚείμενοΛουδάρος Ανδρέας

Ένας ναός με διπλή σημασία, θρησκευτική αλλά και εθνική είναι αυτός της Παναγίας της Ελευθερώτριας στο Διδυμότειχο για την επέτειο των εγκαινίων του οποίου, ο οικουμενικός Πατριάρχης μεταβαίνει στην ακριτική πόλη της Θράκης.

Το «ΔΟΓΜΑ», θέλοντας να τιμήσει αυτήν την σημαντική επέτειο αλλά και το γεγονός της αφιξης του Πατριάρχη στην θράκη παρουσίαζει τα βασικά ιστορικά στοιχεία του Ναού της Ελευθερώτριας μαζί με λιγες φωτογραφίες από τα εγκαίνια του καθώς και την σημερινή του κατάσταση.

Το κείμενο που ακολουθεί καθώς και οι φωτογραφίες προέρχονται από την Ι.Μ. Διδυμοτείχου.

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Νικηφόρος μέ τήν ἐνθρόνισή του στό Διδυμότειχο στίς 29 Ἰανουαρίου 1989 διεπίστωσε τήν ἔλλειψη ἑνός ναοῦ στό κέντρο τῆς πόλεως, ὅπου κυριαρχοῦσε ἀπό αἰῶνες τό Τέμενος τοῦ Βαγιαζήτ. Οἱ ὑπάρχοντες Ναοί τοῦ Διδυμοτείχου περιορίζονταν στό Κάστρο τῆς πόλεως καί στίς ὑπώρειες αὐτοῦ, ἀφοῦ ὁ οἰκιστικός ἱστός τῆς πόλεως μέχρι τίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνα ἐκτεινόταν πέριξ τοῦ Κάστρου.

Ὁ μακαριστός ἐμφορούμενος ἀπό ἐθνικά καί πατριωτικά ἰδεώδη δέν ἀνεχόταν νά κυριαρχεῖ στήν πόλη τοῦ Διδυμοτείχου τό Τέμενος τοῦ Βαγιαζήτ. Ἀμέσως, λοιπόν, μετά τήν ἐγκατάστασή του στό Διδυμότειχο, παράλληλα μέ τίς ἄλλες του ποιμαντικές ὑποχρεώσεις καί δραστηριότητές του ξεκίνησε μιά μεγάλη κινητοποίηση γιά νά κτισθῆ ἕνας νέος μεγαλοπρεπής Ναός.

Παρά τίς ὑποκινούμενες ἀντιδράσεις μιᾶς μικρῆς εὐτυχῶς ὁμάδας ὁ Μητροπολίτης Νικηφόρος, πού διεκρίνετο γιά τό καλῶς νοούμενο πεῖσμα καί τήν ἐπιμονή του ,πείθει τήν Δημοτική ἀρχή μέ τό νέο Δήμαρχο κ. Εὐάγγελο Παπατσαρούχα, πού ἐνστερνίστηκε καί ἀγκάλιασε τό ὅραμα τοῦ Μητροπολίτου . Μέ τό αὐθορμητισμό πού τόν διέκρινε κι ἐκεῖνον ἐτέθη στή διάθεση τοῦ μακαριστοῦ Ποιμενάρχη ὅλος ὁ μηχανισμό τοῦ Δήμου καί ἄρχισαν οἱ ἐργασίες.

Στίς 17 Ἰουλίου 1992 ἔγινε ἡ θεμελίωση τοῦ νέου Ναοῦ . Τά σχέδια άνέλαβε καί ἐκπόνησε τό ἐπιτελεῖο τοῦ Καθηγητή τῆς Πολυτεχνικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Νικολάου Μουτσοπούλου μέ τήν ἐπιτόπια ἐπίβλεψη τοῦ Ἀρχιτεκτονικοῦ Γραφείου τοῦ μετέπειτα Δημάρχου κ. Χρήστου Τοκαμάνη .

Σέ σύντομο χρονικό διάστημα οἱ ἐργασίες ἄρχισαν καί ὁλοκληρώθηκαν σέ μία διετία καί τήν Κυριακή 29 Μαΐου 1994, ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Νικηφόρος τέλεσε τά ἐγκαίνια τοῦ Μεγαλοπρεποῦς Ναοῦ τῆς Παναγίας τῆς Ἐλευθερώτριας .Μέ περίσσιο καμάρι ὁ μακαριστός ἀνεφώνησε τότε∙ «Νενίκηκα σε Βαγιαζήτ»!. Τά έγκαίνια ἔγιναν σέ μιά συγκινητική ἀτμόσφαιρα μέ τή συμμετοχή τῶν Μητροπολιτῶν Μηθύμνης κ. Χρυσοστόμου καί Μυτιλήνης κ. Ἰακώβου, πολλῶν κληρικῶν καί πλήθους πιστῶν ἀπ΄ ὅλη τήν περιοχή τοῦ Ἕβρου.

παναγια ελευθερωτρια διδυμοτειχο

Ὁ νέος Ναός εἶναι μνημεῖο γιά τήν πόλη τοῦ Διδυμοτείχου άλλά καί γιά ὅλη τή Θράκη γενικότερη. Ἔχει μῆκος 42 μέτρα, πλάτος 28 μέτρα καί τό ὕψος τοῦ κωδωνοστασίου φθάνει τά 33 μέτρα καί δεσπόζει σ’ ὅλη τήν πόλη καί τήν περιοχή.

Μπροστά στό Ναό ἀργότερα στήθηκε ὁ χάλκινος ἀδριάντας τοῦ τελευταίου βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ ΙΑ’ Παλαιολόγου, δίπλα στόν ὁποῖο ἐνταφιάσθηκε καί ὁ Μητροπολίτης Νικηφόρος στίς 6 Ὀκτωβρίου 2009,ὡς Κτίτορας τοῦ Ναοῦ .

Μετά τήν ὁλοκλήρωση τῶν βασικῶν οἰκοδομικῶν ἐργασιῶν καί τήν ἀπόδοση τοῦ Ναοῦ στή λατρεία, συμπληρώθηκε σταδιακά ὁ ἐξωραϊσμός του μέ τήν τοποθέτηση τέμπλου ἀπό τό ἐργαστήριο Ξυλογλυπτικῆς Ἀμανατίδη, μέ είκόνες τέμπλου πού φιλοτεχνήθηκαν ἀπό τόν ἐκ Διδυμοτείχου ἁγιογράφο Βάϊο Τσουλκανάκη καί τό ἐργαστήριο τοῦ ἁγιογράφου Ἀναστασίου Δαμίγου. Στή συνέχεια ἡ ἁγιογράφιση τοῦ Ναοῦ ἀνετέθη στόν ἐκ Διδυμοτείχου ἁγιογράφο Ἰωάννη Σαρσάκη, ὁ ὁποῖος ἐντός μιᾶς δεκαετίας παρουσίασε ἕνα μοναδικό ἁγιογραφικό ἔργο.



Στόν τροῦλλο τοῦ Ναοῦ μέσα ἀπό ψηφίδες προβάλλει ὁ Παντοκράτορας, περιστοιχιζόμενος ἀπό τούς Δικαίους καί τούς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἔργο τοῦ καλλιτέχνη Παύλου Σαρφατῆ. Ἀργότερα ὁ ἴδιος καλλιτέχνης ἀπεικόνισε σέ ψηφιδωτό στήν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ τόν μακαριστό Μητροπολίτη νά προσφέρει γονυπετής τόν Ναό στήν Παναγία τήν Ἐλευθερώτρια , ἡ ὁποία προστατεύει και σκεπάζει τήν πόλη τοῦ Διδυμοτείχου.

Στή μεγάλη του αὐτή προσπάθεια ὁ μακαριστός Νικηφόρος ἀναζήτησε καί βρῆκε πρόθυμους συμπαραστάτες ἀπό τήν περιοχή τῆς Θράκης, ἀλλά καί ἀπ΄ ὅλη τήν Ἐλλάδα καί τό ἐξωτερικό. Πέρα ἀπό τήν ἐνίσχυση τῆς Πολιτείας , τήν οἰκονομική συνδρομή τους προσέφεραν πρόθυμα πάρα πολλοί φορεῖς ,ἡ Ἱερά Σύνοδος, Μητροπόλεις, Σύλλογοι, Ἐπιμελητήρια άλλά καί χιλιάδες ἐπώνυμοι καί ἀνώνυμοι δωρητές.Ὁ ἴδιος ὁ μακαριστός Μητροπολίτης μᾶς ἀνέφερε πώς μέ θαυμαστό τρόπο ἡ Παναγία ἀνταποκρινόταν κάθε φορά στίς παρακλήσεις του γιά νά νά ὁλοκληρωθῇ σύντομα «τό Σπίτι της», ὅπως ἔλεγε.



Τά τελευταῖα χρόνια μέ τήν φροντίδα τοῦ νέου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνοῦ ,ἐξωπλίσθη ὁ Ναός μέ ἀργυρά ἱερά σκεύη, καλλύματα ἁγίας Τραπέζης , διεμορφώθη καί ἁγιογραφεῖται ἡ Κατακόμβη τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου καί πλακοστρώθηκε τό ὑπόγειο, τό ὁποῖο φιλοξενεῖ Ἐκκλησιαστικό Μουσεῖο, αἴθουσα διαλέξεων χωρητικότητας 250 ἀτόμων, τήν Βιβλιοθήκη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί τό Ἐκθετήριο Ἐκκλησιαστικῶν εἰδῶν.

Ὁ Ναός πανηγυρίζει τήν 28η Ὀκτωβρίου ,ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Σκέπης.

παναγια ελευθερωτρια, διδυμοτειχο



παναγια ελευθερωτρια, διδυμοτειχο



παναγια ελευθερωτρια, διδυμοτειχο



παναγια ελευθερωτρια, διδυμοτειχο


πηγη-dogma.gr

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Η ταπεινοφροσύνη



Το θέμα της ταπεινώσεως δεν μπορούμε να το περιγράψωμεν, έφ’ όσον δεν μπόρεσαν νά το περιγράψουν κορυφαίοι Πατέρες.
Αλλά αμυδρώς αναφέρομε ελάχιστα ψήγματα, πού να μπορέσουν αυτά τα λίγα να μας βοηθήσουν στον στόχο αυτό.
Ο μοναχός και κατ’επέκταση ο κάθε χριστιανός που θα χάση το νόημα της ταπεινοφροσύνης, αμφιβάλλω αν θα επιτύχη τον σκοπό του.
Τώρα όμως εκείνο το ελάχιστο θα όναφέρωμε, ξεκινώντας από την προσωπικότητα του Δεσπότου μας Χριστού, ο όποιος «κλίνας ουρανούς κατέβη, έκένωσεν εαυτόν και φόρεσε την ήμετέραν φύσιν», όντας «ο λόγος του Θεού», στον όποιον «εδόθη πάσα εξουσία έν ούρανω και επί γής».
Παρ’ όλα όμως αυτά, αρκέστηκε να ονομάζεται «ταπεινός τη καρδία»· οπόταν το «ταπεινός τη καρδία» στην θεοπρεπή μεγαλοσύνη δεν είναι ένα διακοσμητικό επίθετο, αλλά μία οντολογική πραγματικότης, κάτι το όποιο σαφώς δείχνει το τί σημαίνει Θεός και άνθρωπος μαζί. Άρα η ταπείνωση είναι τρόπον τινά η βάση της πραγματικότητος.
Διότι μόνο στην ταπείνωση υπάρχει η αληθινή προσωπικότης, η σταθερότης, η βεβαιότης, η ακινησία, η αλήθεια. Εκεί πού δεν υπάρχει η ταπείνωση, υπάρχει η φοβία και το άβέβαιον. Αυτό πού χαρακτηρίζει κυρίως τον διάβολον, είναι το άταπείνωτο καί, έξ αιτίας αύτού, είναι συνεχώς ταραγμένος, ασταθής και αβέβαιος, συνεχώς δε αμφιβάλλει. Τίποτε δεν κατέχει και για τίποτε δεν μπορεί να όμεριμνήση, πάντοτε φοβάται.
Την ταπείνωση είναι αδύνατον να την περιγράψωμε, διότι τώρα έγινε στολή της θεότητος. Το κέντρο της αγάπης μας, ο Ιησούς μας, την έφόρεσε και μέσω αυτής μας εξεδήλωσε τον χαρακτήρα Του. Λέγοντας το «μάθετε απ’ έμού ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία», είναι σαν να μας χάραξε την μορφή Του εξωτερικά, για να μπορέσωμε στα κτιστά και ταπεινά μας περιθώρια να τον αντιγράψωμε.
Τώρα λοιπόν τί άλλο έχομεν εμείς να κάνωμε; Αφού το κέντρο της αγάπης και της προσπάθειας μας, το κέντρο ολοκλήρου του ενδιαφέροντος μας είναι Αυτός τούτος ο «ταπεινός τη καρδία», άρα δεν είναι πλέον καθήκον σε μας το θέμα της ταπεινοφροσύνης;
Στην ταπεινοφροσύνη δεν επειγόμεθα, όπως στις υπόλοιπες αρετές τις όποιες ασκούμε ανάλογα με την πίεση της αντίστοιχης κακίας, αλλά βαδίζομε προς αυτήν, θέτοντας την ως κύριο στόχο και σκοπό της ζωής μας. Γιατί μέσω αυτής θα ανακτήσωμε και ‘μείς μία προσωπικότητα πού ακριβώς να είναι Ίδια με το πρότυπο μας, το κέντρο του είναι και της αγάπης μας.
Αν λοιπόν ο Ιησούς μας έχει αυτόν τον χαρακτήρα και ‘μείς τον στερούμεθα, τότε θα κριθούμε με το φοβερό εκείνο απειλητικό ρήμα του Παύλου, «άρα νόθοι έστέ και ούχ υιοί».
Όποιος λοιπόν θέλει να απόκτηση τον χαρακτήρα του Πατρός του, ελεύθερα δε να είσέλθη και να γίνη κληρονόμος με αυτόν πού επικαλείται ως Θεό και Πατέρα, πρέπει να έχη πάνω του χαραγμένη ακριβώς αύτού του είδους την μορφή- και όταν τον αντικρύσουν οι Άγγελοι στην ώρα του θανάτου και στην ώρα της κρίσεως και της παλιγγενεσίας, τότε, κρατώντας πάνω του αυτή την μορφή, θα είναι βέβαιος ότι θα είσέλθη ελεύθερα, γιατί έσφραγίσθη και απεδείχθη γνήσιος υιός του Πατρός του.

Με την Ελ.Κουντουρά συναντήθηκε αντιπροσωπεία του Γραφείου Προσκ. Περιηγήσεων

Συναντήσεις συνεργασίας με την Αν. Υπουργό Τουρισμού κ. Έλενα Κουντουρά και στελέχη του Υπουργείου Τουρισμού είχε σήμερα, Τετάρτη 22 Απριλίου 2015, Αντιπροσωπεία του Συνοδικού Γραφείου Προσκυνηματικών Περιηγήσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Η Αντιπροσωπεία του Συνοδικού Γραφείου αποτελείτο από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Σπυρίδωνα Κατραμάδο, Γραμματέα, και τους κ.κ. Βασίλειο Τζέρπο και Χρήστο Πετρέα, Μέλη.
Η συνάντηση αυτή της Αντιπροσωπείας του Συν. Γραφείου με την κ. Υπουργό είχε ως σκοπό την εφ' όλης της ύλης ενημέρωση για την έως σήμερα συνεργασία της Εκκλησίας της Ελλάδος, διά του Συνοδικού Γραφείου Προσκυνηματικών Περιηγήσεων, με το Υπουργείο Τουρισμού, με ιδιαίτερη έμφαση στο ήδη υπάρχον «Πρωτόκολλο Συνεργασίας», καθώς και στις προβλεπόμενες από αυτό κοινές δράσεις. Από την πλευρά της η κ. Υπουργός τόνισε ότι τα θέματα ανάπτυξης και προώθησης του Προσκυνηματικού Τουρισμού αποτελούν μία από τις πρώτες προτεραιότητες του Υπουργείου Τουρισμού.
Στη συνέχεια η Αντιπροσωπεία είχε συνάντηση εργασίας με τους κ.κ. Ευγενία Σπυροπούλου, Χριστίνα Κυριακοπούλου και Χαρίλαο Καλπίδη, στελέχη του Υπουργείου Τουρισμού, αρμόδια για θέματα Εναλλακτικού Τουρισμού, στον οποίο εντάσσεται και ο Προσκυνηματικός Τουρισμός. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, η οποία διαξήχθη σε πολύ καλό κλίμα, συζητήθηκαν ζητήματα που άπτονται της ήδη υπάρχουσας, βάσει και του υπογραφέντος σχετικού «Πρωτοκόλλου», συνεργασίας του Υπουργείου Τουρισμού και της Εκκλησίας της Ελλάδος και αποφασίστηκε η άμεση επανενεργοποίηση της Κοινής Επιτροπής Υπουργείου Τουρισμού και Εκκλησίας της Ελλάδος για Θέματα Προσκυνηματικού Τουρισμού, η οποία και θα συγκληθεί άμεσα.
Τέλος, η Αντιπροσωπεία του Συνοδικού Γραφείου είχε ολιγόλεπτη εθιμοτυπική συνάντηση γνωριμίας και με τον νέο Γεν. Γραμματέα του Υπουργείου Τουρισμού κ. Γεράσιμο Ζαχαράτο.

Προσευχή για ξεμάτιασμα

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.




Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι. Βασιλεύ ουράνιε, παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών.

Δόξα Πατρί, και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Καί νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς, Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί, και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Καί νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, έλθετω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Δι’ ευχών των άγιων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

Θαύματα του Αγίου Γεωργίου στην Ι.Μ. Ξενοφώντος

Οι πατέρες της Ι. Μ. Ξενοφώντος Αγίου Όρους στους πολυπληθείς προσκυνητές της Μονής με ιερά συγκίνηση διηγούνται τα εξής:
Στίς 23 Απριλίου ημέρα της εορτής του Αγίου στην Ι. Μ. γινόταν η καθιερωμένη μεγάλη αγρυπνία καί είχαν βγάλει για προσκύνηση το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου (τμήμα από το χέρι του) που φυλάσσεται στο μοναστήρι.
Την ώρα του εσπερινού οι πατέρες διεπίστωσαν ότι όχι μόνον έβγαινε από το ιερό λείψανο λεπτή και πάντερπνη εύωδία καθώς και άγιον μύρο, αλλά είχε πάρει μορφή και σχήμα νωπής πληγής. Τότε διέκοψαν τον εσπερινό και διάβασαν την παράκληση του Αγίου.
Οι πατέρες της ίδιας μονής μας διηγήθηκαν και το εξής γεγονός: Πρίν από χρόνια, την ήμερα της εορτής του Αγίου, μάγειρας ήταν ο Γερο-Βαρλαάμ ο οποίος ήταν πολύ λυπημένος, διότι την ήμερα που πανηγύριζε το μοναστήρι αυτός δεν μπορούσε να πάει να εκκλησιασθεί. Σε μια στιγμή με αναστεναγμό λέγει: «Άγιε Γεώργιε, σήμερα που τιμάμε την μνήμη σου εγώ δεν μπορώ να 'ρθώ κοντά σου, στην ακολουθία». Τότε άστραψε το μαγειρείο και παρουσιάζεται μπροστά του ο Άγιος Γεώργιος και του λέγει: «Μη στεναχωριέσαι Γερο-Βαρλαάμ, εδώ θα είμαι μαζί σου».
  • Από  xristianos.gr

Τι είναι οι Άγγελοι και πως δημιουργήθηκαν;

Ἡ πρώτη σημασία τῆς λέξεως ἄγγελος στήν Ἁγία Γραφή εἶναι αὐτή τοῦ ἀγγελιαφόρου καί τήν συναντοῦμε στούς Εὐαγγελιστές Ματθαῖο καί Λουκᾶ1. Πολλές φορές σημαῖνει αὐτόν πού κομίζει κάποιο μήνυμα2, ἄλλες ὑποδηλώνει τόν Προφήτη3, ἄλλες πάλι τόν ἱερέα4, ἐνῶ ἄλλες τόν ἱεροκήρυκα5. Ὅμως ὄταν στήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμα διαβάζουμε περί τοῦ Μεγάλου Ἀγγέλου ἤ τοῦ Μεγάλου ἀγγέλου τῆς Διαθήκης πού ἀναφέρεται στόν προφήτη Μαλαχία6  γνωρίζουμε ὅτι πρόκειται γιά τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριαδός, τόν Ἰησοῦ Χριστό7. Ὅμως σήμερα δέν θά ἀναφερθοῦμε στόν Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελο Ἰησοῦ Χριστό ἀλλά γιά τούς κτιστούς ἀγγέλους τούς ἀγγέλους δηλαδή πού δημιούργησε ὁ Θεός τῶν ὁποίων σήμερα ἑορτάζουμε τήν Σύναξη. 

Πότε ὅμως δημιουργήθηκαν οἱ ἄγγελοι ; 
Οἱ ἄγγελοι δημιουργήθηκαν πολύ πρίν τήν δημιουργία τοῦ ὁρατοῦ κόσμου: “ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα, ἤνεσάν με φωνή μεγάλη πάντες ἄγγελοί μου.” ἀναφέρεται χαρακτηριστικά στό βιβλίο τοῦ Ἰώβ8. Ἄρα ἄν μᾶς ρωτήσει κάποιος γιά τό πότε δημιουργήθηκαν οἱ ἄγγελοι μποροῦμε νά τοῦ ἀπαντήσουμε ὅπως ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς πληροφορεῖ γιά αὐτό.



Τί ὄντα εἶναι; Ὑπάρχει μεταξύ τους διάκριση φύλων;
Εἶναι πνευματικά ὄντα καί δέν ἔχουν διάκριση στό φύλο τους. Διαβάζουμε σχετικά μέ αὐτό «Ἐν γὰρ τῆ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ' ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῶ εἰσί». 9

Πόσοι εἶναι ὡς πρός τό πλῆθος τους; 
Στήν Βίβλο οἱ ἄγγελοι παρουσιάζονται πολυπληθεῖς καί ἀναφέρεται «ποταμός πυρὸς εἶλκεν ἔμπροσθεν αὐτού· χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῶ, καί μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῶ· κριτήριον ἐκάθισε, καί βίβλοι ἠνεώχθησαν»,10   ἀλλά καί οἱ εὐαγγελιστές Ματθαῖος11  καί Λουκᾶς12  ὅπως καί ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος ἀναφέρει13. Ἀκόμα στήν θεία λειτουργία γιά παράδειγμα τοῦ Ἱεροῦ Χρυστοστόμου διαβάζουμε «καίτοι σοι παρεστήκασι χιλιάδες ἀρχαγέλλων καί μυριάδες ἀγγέλων, τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ, ἑξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά»14. 



Ποιό εἶναι τό ἔργο τους; 
Ἀφοῦ γνωρίζουμε ὅτι εἶναι λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα καταλαβαίνουμε ὅτι τό ἔργο τους εἶναι νά μεταφέρουν τά μηνύματα τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εἶναι ἡ ἀποστολή τοῦ Γαβριήλ στήν Παναγία γιά νά τῆς πεῖ ὅτι θά γεννήσει τόν Ἰησοῦ Χριστό15. Ὑπάρχουν στήν ἁγία Γραφή πολλά περιστατικά πού διαφαίνεται τό ἔργο τους16. 

Ἔχουν δύναμη καί τά πνεύματα αὐτά; 
Ναί, ἀναφέρονται ὡς ὄντα μεγάλης ἱσχύος. Διαβάζουμε στούς ψαλμούς «εὐλογεῖτε τόν Κύριον, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοί ἱσχύι ποιοῦντες τόν λόγον αῦτοῦ τοῦ ἀκούσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αῦτοῦ»17. Σέ ἄλλα χωρία φαίνεται νά εἶναι καί ἐνεργητικοί18. 

Πῶς ὁμαδοποιούνται οἱ ἄγγελοι; Ποιές οἱ τάξεις τῶν ἀγγέλων;
Οἱ Οὐράνιες Δυνάμεις χωρίζονται σέ Ἀγγέλους, Ἀρχαγγέλους, Χερουβίμ, Σεραφίμ, Θρόνους, Κυριότητες, Δυνάμεις, Ἐξουσίες καί Ἀρχές19. Ἡ καθεμιά ἀπό αὐτές τίς τάξεις τῶν ἀγγέλων ἔχουν κάποιο ἔργο ἀπό τό Θεό νά πράττουν. Δέν μποροῦμε νά ξέρουμε ἀκριβῶς τήν διάκριση τῶν τάξεων αὐτῶν.



Πῶς βρίσκονται; Πῶς ὑπάρχουν;
Ἄν θελήσουμε νά ἀπαντήσουμε στό ἐρώτημα αὐτό πού θά ποῦμε ὅτι ἀπολαμβάνουν τῆς οὐρανίου μακαριότητος ὅπως συμβαῖνει καί μέ τούς ἁγίους. Αὐτό σημειώνεται καί στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Διαβάζουμε: «Ἀντίθετα, ἐσεῖς προσήλθατε στό ὄρος Σιῶν, στήν πόλη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, στήν ἐπουράνια Ἰερουσαλήμ, σέ μυριάδες ἀγγέλους, σέ πανηγύρι καί σέ σύναξη τῶν πρωτοτόκων υἱῶν τοῦ Θεοῦ, πού τά ὀνόματά τους ἔχουν καταγραφεῖ στούς οὐρανούς.» 20

Ἐνδιαφέρονται γιά τούς ἀνθρώπους; 
Οἱ ἄγγελοι ἐνδιαφέρονται γιά τούς ἀνθρώπους καί τό χαρακτηριστικότερο παράδειγμα βρίσκεται στό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου στό ὁποῖο διαβάζουμε:  « Ἔγινε τότε πόλεμος στόν οὐρανό· ἀπό τήν μιά ὁ Μιχαήλ μέ τούς ἀγγέλους του καί ἀπό τήν ἄλλη ὁ δράκοντας. Ὁ δράκοντας μέ τούς ἀγγέλους του πολέμησε ἀλλά δέν ἐπικράτησε, κί ἔτσι δέν τοῦ ἐπιτράπηκε νά μείνει στόν οὐρανό. Ἔτσι ρίχθηκε ὁ δράκος ὁ μεγάλος, ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος, πού λέγεται διάβολος καί σατανάς». 21



Οἱ δαίμονες ἦταν κάποτε ἄγγελοι; Πῶς ἐξέπεσαν;
Ἦταν μιά στιγμή πού οἱ ἄγγελοι ἔδειξαν ἐγωισμό πρός τόν Θεό καί ἔπεσαν. Ναί, μιά τάξη ἀγγέλων ἔπεσαν καί ἔγιναν δαίμονες. Μιά ὁμάδα ἀγγέλων ἁμαρτάνοντας ἀποπέμφθηκε ἀπό τόν Θεό στήν Ἄβυσσο. Πῶς γνωρίζουμε ὅτι κατοικοῦν στήν Ἄβυσσο; Ἀπό τήν περικοπή μέ τό δαιμόνιο στό θαῦμα τῆς θεραπείας στήν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν: «Παρήγγειλε γάρ τῶν πνεύματι τῶν ἀκαθάρτω ἐξελθεῖν ἀπό τοῦ ἀνθρώπου…καί παρεκάλει αὐτόν ἵνα μή ἐπιτάξη αὐτοῖς εἰς τήν ἄβυσσον ἀπελθεῖν»22. 

Οἱ παραπάνω ὀνομάστηκαν διάβολοι, δαίμονες ἤ πειρασμοί. Ὁ ἀρχηγός τους ὀνομάζεται στήν ἑβραϊκή γλῶσσα Βεελζεβούλ πού μεταφράζεται τόν ἄρχοντα τῶν μυγῶν.

Πῶς νά τιμοῦμε τούς ἀγγέλους στήν ζωή μας; Ἔχει ὁ καθένας χριστιανός ἕναν ἄγγελο;
Ἀξίζει νά ἀναφέρουμε ὅτι, ἐκτός τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ, ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀφιερώσει μιά ἡμέρα τῆς ἐβδομάδος σ᾽αὐτούς, τήν Δευτέρα, κάθε δευτέρα εἶναι ἀφιερωμένοι σ᾽ἀυτούς. Ἔτσι οἱ μοναχοί πού ἔχουν τάξη ἀγγέλων καί πρέπει νά ζοῦν σάν ἄγγελοι νηστεύουν κάθε Δευτέρα καί διαβάζουν πρός τιμήν τους τόν παρακλητικό τους κανόνα. Καί στά ἐκκλησιαστικά μας βιβλία πού ἀναγινώσκουμε στούς ναούς ἀναφέρονται τήν Δευτέρα πολλά τροπάρια καί ὕμνοι ἐξυμνοῦν τούς ἁγίους ἀγγέλους. 

Καί ὁ καθένας μας ἔχει ἕναν ἄγγελο πού εἶναι μοναδικός γι᾽αὐτόν καί ὀνομάζεται φύλακας ἄγγελος. Τόν λαμβάνει ὡς δῶρο ὁ κάθε ἄνθρωπος πού βαπτίζεται καί βρίσκεται βοηθός του μέχρι τό πέρας τῆς ζωῆς του. Στόν ἄγγελο αὐτόν πρέπει νά δίνουμε χαρά μέ τίς σκέψεις μας καί τά ἔργα μας. Ὑπάρχει μιά ὡραία προσευχή πρός αὐτόν τόν ἄγγελο μας, πού μποροῦμε νά τοῦ ἀπευθύνουμε κάθε βράδυ πρίν κοιμηθοῦμε! Ἐπίσης, στούς ἱερούς μας ναούς μετά τήν ἀκολουθία τῶν ἐγκαινίων τους ἕνας φύλακας ἄγγελος βρίσκεται πάντοτε δίπλα στήν Ἁγία Τράπεζα στό ἱερό βῆμα καί εἶναι ὁ φύλακας ἄγγελός της. Σέ κάθε ἱερό χῶρο ὑπάρχουν τέτοιοι ἄγγελοι. Ἔχω παρατηρήσει ὅταν γίνεται ὁ σαραντισμός τῶν μικρῶν ἀθώων παιδιῶν στόν ναό, τά παιδιά νά κοιτοῦν ψηλά καί χαμογελοῦν, εἴμαστε βέβαιοι ὅτι βλέπουν τούς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ! Αὐτό τό γεγονός μᾶς δίνει ἕνα δίδαγμα ὅτι πρέπει γιά νά βλέπουμε τά μεγάλα καί θαυμαστά πού ἔχει ἱ πίστη μας νά καθαρεύει ἡ καρδιά μας!

Γιά μιά ὁλοκληρωμένη προσέγγιση περί τῶν ἀγγέλων δέν μποροῦμε νά μήν παραθέσουμε καί ἕνα τμῆμα τῶν ὅσων ἀναφέρει ὁ μεγάλος δογματολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός :

«Εἶναι ὁ ἄγγελος φύση λογική, πνευματική καί ἐλεύθερη, μεταβλητή σύμφωνα μέ τήν ἀπόφασή της, δηλαδή μεταβλητὴ μέ τή θέλησή της· διότι κάθετι πού ἔχει δημιουργηθεῖ εἶναι καί μετάβλητο καί μόνο τό ἀδημιούργητο εἶναι ἀμετάβλητο. Ἐπίσης κάθετι λογικό εἶναι ἐλεύθερο. Ἐπειδὴ λοιπόν ὁ ἄγγελος εἶναι λογικὴ καί πνευματική φύση, εἶναι ἐλεύθερη· ἐπειδή ὅμως εἶναι φύση πού ἔχει δημιουργηθεῖ, εἶναι μεταβλητή, μέ δυνατότητα νά μένει σταθερή καί νά προοδεύει στό ἀγαθό, ἀλλὰ καί νά κατευθύνεται στό κακό. Ἐπίσης, δέν ἔχει τή δυνατότητα νά μετανοήσει, διότι εἶναι καί ἀσώματος. Ὁ ἄνθρωπος δηλαδὴ μπορεῖ νά μετανοήσει λόγῳ τῆς ἀσθένειας τοῦ σώματός του. Εἶναι ἀθάνατος ὄχι ἐκ φύσεως, ἀλλὰ κατά χάρη· διότι κάθετι πού ἔχει ἀρχή, ἔχει καί τέλος σύμφωνα μέ τούς φυσικούς νόμους. Καί μόνος ὁ Θεός εἶναι αἰώνιος, ἤ καλύτερα πέραν ἀπό τό αἰώνιο· διότι ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τό χρόνο, ἀλλὰ εἶναι πέραν ἀπό τό χρόνο. Οἰ ἄγγελοι εἶναι δεύτερα πνευματικά φώτα, πού παίρνουν τό φωτισμό ἀπὸ τό πρῶτο καί ἄναρχο φῶς καί δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ γλῶσσα καί ἀκοή, ἀλλά πληροφοροῦνται μεταξύ τους τά προσωπικά διανοήματα καί τίς ἀποφάσεις τους χωρίς τόν προφορικό λόγο».23


ΠΗΓΗ-ΚείμενοΑρχιμανδρίτης Ιάκωβος ΚανάκηςΦωτογραφίεςΔΟΓΜΑ / Αρχείο

 
-------------------------------------------------------
1. Μτ. 11,10. Λκ. 7,24.
2. Ἰώβ 1,14. Α΄ Βασ. 11,33.
3. Ἠσ. 42,19. Ἀγγ. 1, 13.
4. Ἐκκλ. 5,6. Μαλαχ. 2,7.
5. Ἀποκ.2,1.8.12.
6. Μαλαχ. 3,1.
7. Ἰερεμίου Φούντα, Διδακτορική διατριβή, «Ἡ περί προϋπάρξεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ Διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς κατά τόν Ἱερόν Χρυσόστομον», Ἀθῆναι 2002, σ.208.
8. Ἰώβ 38,7.
9. Μτ. 22,30.
10. Δαν. 7, 10
11. Μτ. κστ΄53
12. Λκ. 2,13.
13. Ἑβρ. 12, 22.23.
14. Θεία Λειτουργία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Ἀποστολική διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθήνα 2009, σελ. 110
15. Λκ. 1,26-38.
16. Γεν.19
17. Ψλ. 92, 20.
18. Β´Πέτρ. 2,11, Ἀποκ. 5,2. 18, 21.
19. Κριτ. 13,20. Ἠσ. 6, 2-6. Δαν. 9, 21-23, Μτ. 13, 49, Πράξ. 27,23, Ἀποκ. 8,13.
20. Ἑβρ. 12, 22.23.
21. Ἀποκ.12,7.
22. Λκ. 8, 29-31.
23. Ἰω. Δαμασκηνοῦ, Περί Αγγέλων, Migne PG 94, 865.

Άγιος ο Γέροντας Παϊσιος σύμφωνα με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου




Άγιος της ορθόδοξης Εκκλησίας θεωρείται από τις 13/01/15  ο γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης.


Σύμφωνα με ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η Ιερά Σύνοδος «ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μοναχόν Παΐσιον Ἁγιορείτην”. 

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Παρέμβαση του Οικουμενικού Πατριάρχη για το Κατάρ ζητά ο Αντιοχείας


«Ερχόμαστε από τη Συρία, το Λίβανο, όπου ο κόσμος βασανίζεται. Να εύχεστε να μας δώσει ο Θεός ξανά την ειρήνη και την γαλήνη» είπε ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης σε συνέντευξη που παραχώρησε στον 89,5 στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψής του στην Εκκλησία της Ελλάδος.

Ο Πατριάρχης Αντιοχείας μετά την επίσκεψη του στην Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, όπου φιλοξενούνται μοναχές από την Συρία και μάλιστα πνευματικά παιδιά του κατά σάρκα αδελφού του απαχθέντα Μητροπολίτη Χαλεπίου κ. Παύλου, μίλησε στον 89,5 και στον δημοσιογράφο Μάκη Αδαμόπουλο για τις δυσκολίες στην Μέση Ανατολή, τα προβλήματα με τους Τζιχαντιστές, την ελπίδα να επιστρέψει υγιής ο αδελφός του, αλλά και τις προσδοκίες του για τη Μεγάλη Σύνοδο που θα πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 2016.

Μακαριώτατε, πως θα χαρακτηρίζατε το επίπεδο και τους τομείς που εκδηλώνεται η Αδελφική σχέση μεταξύ του Πατριαρχείου Αντιοχείας με την Εκκλησία της Ελλάδος;


Οι σχέσεις των δύο Εκκλησιών είναι άριστες. Είμαστε μια οικογένεια. Πάντα οι σχέσεις του Πατριαρχείου Αντιοχείας με την Εκκλησία της Ελλάδος, με τον Ελληνικό λαό, την κυβέρνηση, ήταν άριστες. Ο σύνδεσμος μεταξύ Πατριαρχείου Αντιοχείας και Εκκλησίας της Ελλάδος είναι σύνδεσμος παλιός. Αισθανόμαστε σαν να είμαστε σπίτι μας. Αγαπάμε την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό.


Πόσο απαραίτητη κρίνετε τη διεθνή κινητοποίηση ώστε να υπάρχει ειρήνη στη Μέση Ανατολή και να βοηθηθεί η κατάσταση, ώστε να επιστρέψουν οι απαχθέντες Επίσκοποι;

Αυτό περιμένουμε από όλο τον κόσμο, από όλες τις μεγάλες δυνάμεις, από όλες τις κυβερνήσεις, να έχουμε ειρήνη, αλλά δυστυχώς δεν βλέπουμε αυτήν την κίνηση. Όποιος λέει ότι θέλει να προστατέψει τους χριστιανούς και τους ορθόδοξους πιστούς καλείται να βοηθήσει, ώστε να έχουμε ειρήνη, στη Μέση Ανατολή, στη Συρία, στο Λίβανο, σε όλα τα κράτη εκεί. Ακούμε συχνά να γίνεται λόγος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά στο θέμα της απαγωγής των δύο Επισκόπων και γενικότερα των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή δεν ακούσαμε τίποτε. Είναι δίπλα μας πνευματικά, αλλά εμείς ευχόμαστε να τους έχουμε κοντά μας και σωματικώς.

Τι σχέση έχουν οι Τζιχαντιστές με την παράδοση του Ισλάμ;

Οι Τζιχαντιστές είναι εξτρεμιστές. Αυτό είναι ξένο πνεύμα και ξένη σκέψη στην χώρα. Οι μουσουλμάνοι στον τόπο μας στην Συρία, στο Λίβανο λένε ότι δεν ξέρουν τέτοιο Ισλάμ. Εμείς με τους μουσουλμάνους στη Συρία και στο Λίβανο δεν εχουμε κανένα πρόβλημα. Έχουμε καλές σχέσεις.

Μακαριώτατε, λέγεται ότι οι απαγωγές των δύο Μητροπολιτών και γενικότερα η επιθετικότητα εναντίον των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή αποτελεί μέσο πίεσης για να σας εξαναγκάσουν να εγκαταλείψετε τις πατρίδες σας, το πιστεύετε;

Μπορεί να είναι έτσι. Εμείς, όμως λέμε, ότι θα παραμείνουμε σε εκείνα τα μέρη και δεν θα φύγουμε. Οι πρόγονοί μας έζησαν εκεί επί 2000 χρόνια και οι απόγονοί τους παραμένουν και θα παραμείνουν εκεί.

Μπορούμε να φανταστούμε τη Μέση Ανατολή χωρίς Χριστιανούς;

Όχι. Ακόμη και οι Μουσουλμάνοι στην χώρα μας αυτό λένε. Ο εκτοπισμός των Χριστιανών από την Ανατολή θα σημάνει τον εκτοπισμό της Ανατολής από την ιστορία και εξίσου τον αφανισμό της.

Κατά την παραμονή σας στην Ελλάδα είχατε συναντήσεις με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, αλλά και με εκπροσώπους της Ελληνικής Κυβέρνησης. Συζητήσατε για την κρίση στη Μέση Ανατολή. Πώς εκτιμάτε τα αποτελέσματα των συναντήσεων με τους εκπροσώπους της Ελληνικής Κυβέρνησης;

Έχουμε πολύ καλή συνεργασία και επικοινωνία με την Ελλάδα και η θέση της Κυβερνήσεως ήταν πολύ θετική σε όλα αυτά τα θέματα. Ελπίζουμε η Ελλάδα που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μπορέσει να διαδραματίσει ένα θετικό ρόλο σε αυτά τα θέματα.

Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από την Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας που θα πραγματοποιηθεί το 2016 στην Κωνσταντινούπολη;

Έχουμε προσδοκίες και περιμένουμε. Οι επιτροπές ετοιμάζουν τα θέματα που θα μας απασχολήσουν. Η Ορθοδοξία πρέπει να έχει μία ενωμένη φωνή για όλο τον κόσμο. Ο κόσμος περιμένει να ακούσει και πρακτικά θέματα που αφορούν στην ζωή του, όχι μόνο θεολογικά, ιστορικά και κανονικά. Μας ενδιαφέρει η Σύνοδος αυτή να αγγίξει τα θέματα της πίστεως και της ζωής που αφορούν όλα τα τμήματα της κοινωνίας και όχι μόνο τους θεολόγους.

Κατά την επίσκεψή σας στην Εκκλησία της Ελλάδος έχετε αναφερθεί στη διένεξη με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Θα μπορούσε να υπάρξει κάποια συναινετική λύση;

Ελπίζουμε και γι' αυτό εμείς δεν κόψαμε την επικοινωνία με το Πατριαρχείο. Προσπαθούμε, και ο Οικουμενικός Πατριάρχης μεσολαβεί, και έχουμε την ελπίδα ότι με την ειρήνη θα φτάσουμε στην κανονική λύση που περιμένουμε.



dogma.gr

Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟ ΔΕΝΔΡΟΠΟΤΑΜΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ένας «φάρος» φωτίζει το... γκέτο!

Όπου ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή, λέει μια γνωστή ρήση. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει κι όπου δημιουργείται ένας “Φάρος”. Μειώνονται δείκτες εγκληματικότητας, καταρρίπτονται στερεότυπα και τα παιδιά μιας γκετοποιημένης περιοχής κερδίζουν όχι μόνο την αναγνώριση της τοπικής κοινωνίας αλλά μέχρι κι ένα εισιτήριο για το Σεντ Λούις των ΗΠΑ!

Με αφορμή την προσεχή έναρξη ανέγερσης των νέων και σύγχρονων εγκαταστάσεών του, το Δόγμα επισκέφθηκε το Κέντρο προστασίας ανηλίκων ROM “Φάρος του Κόσμου” στον Δενδροπόταμο, μια περιοχή στη δυτική Θεσσαλονίκη στην οποία εκτιμάται ότι ζουν περίπου 4.500 κάτοικοι, τα 2/3 των οποίων είναι Ρομά. Μια περιοχή όπου δεν μπορεί κάποιος να είναι περαστικός αφού εκεί οδηγούν μόνο τέσσερις συγκεκριμένοι δρόμοι.

«Ο Δενδροπόταμος αποτελεί χώρο απόθεσης ανθρωπίνων απορριμμάτων. Ό,τι δεν θέλει να βλέπει η κοινωνία μας, το “θάβει” εδώ, στον Δενδροπόταμο», λέει ο αρχιμανδρίτης Αθηναγόρας Λουκατάρης, εφημέριος του ναού Αγίου Νεκταρίου της περιοχής, υπεύθυνος για το παρεκκλήσιο του αστυνομικού μεγάρου Θεσσαλονίκης, μέλος στο διοικητικό συμβούλιο της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων του Υπουργείου Δικαιοσύνης, μα πάνω απ’ όλα ψυχή και πατέρας για τα παιδιά που φιλοξενούνται και στηρίζονται από τον Φάρο.

Στις εγκαταστάσεις του Φάρου, μια μικρή μονοκατοικία προς το παρόν, ζουν, με εισαγγελική εντολή, εφτά αγόρια. Οι ανάγκες είναι για πολύ περισσότερα αλλά, μέχρι την ολοκλήρωση της ανέγερσης των νέων εγκαταστάσεών του από τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα Ανδρών Θεσσαλονίκης, δεν υπάρχει χώρος. Μαζί με τα παιδιά ζει η κ. Ελένη Τρανού, φιλόλογος- αρχαιολόγος, η οποία τα φροντίζει σε καθημερινή βάση.

Κάθε μεσημέρι, στην κουζίνα του Φάρου, ετοιμάζονται από την κ. Ελένη Πασχαλίδου και τις 15 μαγείρισσες που επιβλέπει, όλες εθελόντριες, 450 μερίδες φαγητού οι οποίες προορίζονται για τα περισσότερα παιδιά της περιοχής τα οποία φροντίζει το κέντρο αλλά και για ορισμένους από τους γονείς τους.





Ο Φάρος του Κόσμου ξεκίνησε το 2005 από την ανάγκη του πατρός Αθηναγόρα να διοχετεύσει κάπου την αγάπη του για τους συνανθρώπους του. «Στο μυαλό μου είχα μήπως κατέβω στα ιεραποστολικά κλιμάκια της Αφρικής αλλά ο τότε μητροπολίτης Νεαπόλεως Διονύσιος μου είπε “Έχουμε κι εμείς μια Αφρική. Είναι ο Δενδροπόταμος. Πήγαινε εκεί να κάνεις ό,τι θα έκανες στην Αφρική”», αναφέρει χαρακτηριστικά ο πατήρ Αθηναγόρας.


Δίκτυο... πρωινής αφύπνισης!

Για να μπορέσουν οι ROM του Δενδροποτάμου να κοινωνικοποιηθούν, έπρεπε ο Φάρος να ξεκινήσει τη δράση του από την εκπαίδευση των παιδιών. Από σπίτι σε σπίτι, ο πατήρ Αθηναγόρας με τους συνεργάτες του έψαξαν να βρουν όλα τα παιδιά της περιοχής για να τα βοηθήσουν να πάνε στο σχολείο.

«Πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, κάποιες φορές διαπιστώναμε ότι δεν ήταν εκεί κανένας από τους δύο γονείς των παιδιών. Μπορεί να ήταν φυλακισμένοι ή τοξικομανείς ή να θεωρούσαν πολυτέλεια το να πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο. Αλλά και να ήταν εκεί δεν θα έκαναν τη θυσία να ξυπνήσουν το πρωί να τα ετοιμάσουν. Πώς να πάει ένα παιδί το πρωί στο σχολείο όταν όλοι στο σπίτι κοιμούνται, χωρίς να έχει πρωινό γεύμα, καθαρά ρούχα, σχολική ύλη; Πράγματα αυτονόητα για τον υπόλοιπό κόσμο αλλά καθόλου αυτονόητα για εδώ», υποστηρίζει ο πατήρ Αθηναγόρας.

Έπρεπε, λοιπόν, να φτιαχτούν στο Δενδροπόταμο δομές οι οποίες θα αντικαθιστούσαν το ρόλο των γονέων. Δημιουργήθηκε, έτσι, δίκτυο πρωινής αφύπνισης. Τα μεγαλύτερα παιδιά πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και ξυπνούσαν τα μικρότερα.

Διαμορφώθηκαν οι χώροι στην κατακόμβη του ναού προκειμένου να γίνουν μαγειρεία και τραπεζαρία για να ετοιμάζουν και να σερβίρουν, αρχικά, το πρωινό των παιδιών, στην πορεία και τα υπόλοιπα γεύματα της ημέρας, λουτρά, πλυντήρια, αποθήκες ρούχων και σχολικής ύλης για να τα εφοδιάζουν με ό,τι χρειάζονται καθώς και χώροι όπου θα μπορούν να μελετούν τα μαθήματά τους.

«Έτσι, καταφέραμε να τα οδηγήσουμε στο σχολείο. Στην αρχή, βέβαια, το τσιγγανάκι δεν μπορούσε να καθίσει περισσότερο από δέκα λεπτά στο θρανίο ή παραπάνω από δύο ώρες να παραμείνει στο σχολείο. Αυτό το αντιμετωπίσαμε με τη δημιουργία ποδοσφαιρικών, μουσικών και θεατρικών ομάδων. Λέγαμε, για παράδειγμα, στα παιδιά “αφού αγαπάτε πολύ το ποδόσφαιρο κι ήρθατε σήμερα στην προπόνηση, στον αγώνα του Σαββάτου θα παίξουν μόνο όσοι έχουν τις απαραίτητες παρουσίες στο σχολείο”. Έπρεπε να βρίσκουμε συνεχώς κίνητρα για να κρατήσουμε τα παιδιά στο σχολείο αλλά να τα έχουμε και ολημερίς κοντά μας, απασχολημένα, γιατί αλλιώς παραμόνευαν συμμορίες για να τα στρατολογήσουν σε κάθε είδους παραβατικότητα», εξηγεί ο πατήρ Αθηναγόρας.

Εκτός από την εκπαίδευση των παιδιών, κάτι που απασχόλησε ιδιαίτερα τον πατέρα Αθηναγόρα από τα πρώτα χρόνια του Φάρου ήταν η υγεία των παιδιών. Φρόντισε δύο φορές το χρόνο να γίνεται γενικός εμβολιασμός των παιδιών του Δενδροποτάμου γιατί πολλά από αυτά ήταν ανασφάλιστα, κάποια και απολιτογράφητα, χωρίς πρόσβαση στους φορείς υγείας.


FAR.GO.Bots: Από το Δενδροπόταμο… στο Σεντ Λούις!

Τον Μάρτιο πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, ο Διαγωνισμός Ρομποτικής και Καινοτομίας First Lego League. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 32 ομάδες των δέκα ατόμων. Η πρώτη ομάδα που δήλωσε συμμετοχή και απέσπασε και το πρώτο βραβείο ομαδικότητας ήταν οι FAR.GO.Bots, από το Φάρο του Κόσμου.

Οι FAR.GO.Bots, παιδιά Ρομά 9 ως 16 ετών, εντυπωσίασαν τους Αμερικανούς διοργανωτές του διαγωνισμού με την πρόοδό τους. Ενώ προέρχονται από μια υποβαθμισμένη περιοχή με υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας κι αρχικά στερούνταν βασικής εκπαίδευσης, με τη βοήθεια του Φάρου κατάφεραν να προχωρήσουν στις εκπαιδευτικές βαθμίδες, να πάρουν μέρος στο διαγωνισμό και να διακριθούν κιόλας.

Έτσι, συμμετείχαν τον Απρίλιο στο World Festival στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ ως επιλεγμένη τιμώμενη ομάδα. «Τα παιδιά μας μπόρεσαν να χτίσουν γέφυρες με την άλλη άκρη της γης. Αυτό έχει ανοίξει τους ορίζοντές τους. Μπορούν πλέον να έχουν δικαίωμα στο όνειρο κι ένα λαμπρό μέλλον γιατί διαθέτουν πια όλα τα εφόδια», είπε ο πατήρ Αθηναγόρας.


Χορηγοί και τοπική κοινωνία Ρομά

Οι άνθρωποι που στηρίζουν κι ενισχύουν το έργο και τις δραστηριότητες του Φάρου είναι πολλοί. Σ’ αυτό συντελεί η χαρισματική προσωπικότητα κι η ζεστασιά του πατρός Αθηναγόρα, καθώς και το ότι δεν διαχειρίζεται χρήματα. «Οι χορηγοί μας ενισχύουν σε είδος. Περιμένουν πότε θα τους πούμε ότι έχουμε μια έλλειψη για να τρέξουν να συνδράμουν», εξηγεί ο πατήρ Αθηναγόρας.

Όσο για τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, ο πατήρ Αθηναγόρας λέει ότι «η τοπική κοινωνία σέβεται κι εκτιμά πολύ αυτό που κάνουμε γιατί όλοι έχουν ένα παιδί είτε δικό τους είτε εγγονάκι τους το οποίο απολαμβάνει των δράσεων του Φάρου».





Το μέλλον των παιδιών και του Φάρου

Ο Φάρος του Κόσμου έχει πλέον τους πρώτους απόφοιτους λυκείου που σπουδάζουν, με υποτροφίες χορηγών, σε ιδιωτικά ΙΕΚ της Θεσσαλονίκης, ζαχαροπλάστες, σεφ, λογιστές. «Είναι τα παιδιά που για πρώτη φορά μπορούν να σταθούν ανάμεσα στην υπόλοιπη κοινωνία και να ενταχθούν ομαλά στην αγορά εργασίας», καμαρώνει ο πατήρ Αθηναγόρας για την πρόοδο των παιδιών και συμπληρώνει «θέλουμε μόλις τελειώσουν τα παιδιά τις σπουδές τους, να τους ανοίξουμε μια επιχείρηση. Να δουλέψουν αμέσως για να γίνουν το παράδειγμα για τα υπόλοιπα παιδιά. Να δείξουν σε όλους ότι ο τσιγγάνος δε χρειάζεται ούτε να πουλήσει ναρκωτικά ούτε να κλέψει για να ζήσει».

Τι ονειρεύεται ο πατήρ Αθηναγόρας για το μέλλον του Φάρου; «Τα όνειρά μας είναι να βλέπουμε τα παιδιά μας να προοδεύουν, να τα αποκαθιστούμε επαγγελματικά, να χαιρόμαστε τις οικογένειες που θα δημιουργούν. Να αλλάζουμε μαζί την ιστορία αυτού του τόπου».

Προκαλεί εντύπωση το ότι λέει συνεχώς «τα παιδιά μας» και μας εξηγεί «η σχέση μου με τα παιδιά του Φάρου είναι πιο ισχυρή από τη βιολογική σχέση ενός πατέρα με το παιδί του. Εκείνη σου προκύπτει ενώ αυτή την επιλέγεις».












Επικοινωνία

http://www.farostoukosmou.gr
https://www.facebook.com/farostoukosmou 

Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

Η πιο σύντομη και πανίσχυρη προσευχή

Η κάτωθι σύντομος προσευχή είναι παντοδύναμον όπλον κάθε χριστιανού:
- «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν».
- «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς».
Λέγε, αδελφέ μου, με τα χείλη και με την καρδίαν σου συνεχώς τα σωτήρια αυτά λόγια, διότι φωτίζουν τον νούν, γαληνεύουν την καρδίαν, καίουν την αμαρτίαν, μαστίζουν και εκδιώκουν τους Δαίμονας.
«Όπου επισκιάζει η χάρις σου Αρχάγγελε, από εκεί διώκεται η δύναμη του διαβόλου.
Διότι δεν μπορεί να μείνει κοντά στο Φώς σου ο εωσφόρος που έπεσε στο σκοτάδι και παραμένει σ’ αυτό.
Γι' αυτό Μιχαήλ Αρχάγγελε, σε παρακαλούμε να σβήνεις τα βέλη του που είναι γεμάτα πυρ και κινούνται εναντίον μας»
«Μίλα όταν έχεις κάτι καλύτερο από την σιωπή». 

Η Μητρόπολη Μεσσηνίας πρόβαλε το θρησκευτικό τουρισμό




Και η Μητρόπολη Μεσσηνίας συμμετείχε στην προβολή της Καλαμάτας και της ευρύτερης περιοχής που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το τριήμερο 27 - 29 Μαρτίου.
Στο φουαγιέ του Δημαρχείου της συμπρωτεύουσας, παρουσία ταξιδιωτικών πρακτόρων και ξενοδόχων, ο πρωτοσύγκελλος της μητρόπολης - αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Λαμπρινάκος μίλησε για το θρησκευτικό τουρισμό στη Μεσσηνία και ακολούθησε συζήτηση.
Μεταξύ άλλων εκδηλώσεων στη Θεσσαλονίκη, έγιναν: Παρουσίαση της υποψηφιότητας της Καλαμάτας για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2021. Προβολή της Καλαμάτας και της περιοχής της ως τουριστικού προορισμού. Εκδήλωση γαστρονομίας για την μεσογειακή - μεσσηνιακή κουζίνα, παρουσίαση από Μεσσήνιους σεφ τοπικών γεύσεων της μεσσηνιακής κουζίνας. Προβολή της ταινίας "Αγγιξα - Αγάπησα - Εσκαψα" του σκηνοθέτη Μπάμπη Τσόκα για την ζωή του αρχαιολόγου Π. Θέμελη και το έργο του στην Αρχαία Μεσσήνη. 

Τρίκαλα: Το Πάσχα σε Ιερές Μονές των Μετεώρων και άλλα μοναστήρια

Τις τελευταίες δεκαετίες, η Μοναστική Πολιτεία των Αγίων Μετεώρων γνωρίζει μία αναδημιουργία σε όλα τα επίπεδα, τόσο στην εγκαταβίωση νέων μοναχών και την κοινοβιακή ζωή και οργάνωση των Ιερών Μονών όσο και στην κτιριακή ανασυγκρότησή τους. Η Αγιομετεωρίτικη Μοναστική Κοινότητα και γενικότερα το περιεχόμενο της Αγιομετεωρίτικης Κληρονομιάς γίνονται πρεσβευτές ορθοδοξίας, ελληνισμού, παιδείας, ιδανικών και πολιτισμού σε όλο τον κόσμο.
 Τη Μεγάλη Πέμπτη, στο Βαρλαάμ, όταν χτυπά η καμπάνα γύρω στις επτά οι πιστοί αρχίζουν την ανάβαση στον ιερό βράχο, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Καλύβας. Οι δώδεκα ευαγγελικές περικοπές εξιστορούν την πορεία του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά, ώσπου ακούγεται το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…», με τον ηγούμενο αρχιμανδρίτη Ισίδωρο να κρατά στα χέρια του τον Εσταυρωμένο. Μετά από λίγο ακούγεται το «Ήλι Ήλι λαμά σαβαχθανί» και το τετέλεσθαι του Θεανθρώπου μέσα από την ανάγνωση των Ευαγγελίων. Οι πιστοί κατεβαίνουν τα σκαλιά του μοναστηριού, πιστεύοντας πως, ίσως, βαθιά μέσα στην ψυχή τους συντελέσθηκε ένα θαύμα, μία μεταμόρφωση, ψυχική και πνευματική. Η ίδια ατμόσφαιρα επικρατεί και τη Μεγάλη Παρασκευή με το «Η Ζωή εν τάφω».
 Η Ανάσταση και η Λαμπρή στην Καλαμπάκα
 Η πένθιμη Μεγάλη Παρασκευή, με το « Η Ζωή εν τάφω» και το «Ω γλυκύ μου έαρ», τελειώνει με την περιφορά των επιταφίων των τεσσάρων ενοριών (Αγ. Βησσαρίωνα, Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης, Κοιμ. Θεοτόκου και Οσίων Μετεωριτών Πατέρων) της Καλαμπάκας. Με το «Χριστός Ανέστη» που εκφωνεί ο μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων Σεραφείμ, οι καμπάνες ηχούν, πλέον, χαρμόσυνα, η εικόνα της εκκλησίας και των πιστών αλλάζει. Τη θλίψη διαδέχεται και η χαρά του Αναστάντος Χριστού. Ο οβελίας έχει την τιμητική του, όπως και τα κόκκινα αυγά, οι χοροί και τα τραγούδια, οι ανταλλαγές ευχών που κρατούν μέχρι το απόγευμα της ημέρας του Πάσχα.
 Άλλα μοναστήρια
 Σύμφωνα με τον κ. Καλύβα, και τα υπόλοιπα μοναστήρια (Σταγιάδων, Χρυσίνου, Σιαμάδων, Αγ. Θεοδώρων, Βυτουμά) δίνουν την πνευματική αίγλη κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Ο επισκέπτης έχει τη μοναδική ευκαιρία να μεταλάβει αυτής της πνευματικότητας που καταυγάζουν αυτές τις άγιες μέρες τα Μετέωρα και τα άλλα μοναστήρια της περιοχής αλλά και να νιώσει την τοπική φιλοξενία σε ένα φυσικό περιβάλλον των χρημάτων και των αρωμάτων. Την Κυριακή του Πάσχα, η περιοχή μεταβάλλεται σε ένα απέραντο πανηγύρι, με το ψήσιμο του οβελία να αποτελεί επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η Κυριακή του Πάσχα είναι, πράγματι, ημέρα της «λαμπρής» και της «πανηγύρεως» όπως είθισται να την αποκαλεί ο λαός μας.



 Όμως, η «Πασχαλιά» πέρα από το θρησκευτικό μέρος έχει και την πολιτιστική της διάσταση και ο λαός μας μέσα από τον πλούτο των εκφάνσεών του έχει χαρακτηρίσει τις εκδηλώσεις αυτές «πασχαλιόγιορτα», τα οποία γνωρίζουμε από την αναφορά που κάνει στο βιβλίο «Λαογραφικά Καλαμπάκας» ο αείμνηστος Στέφανος Θανασούλας, στοιχεία των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα. «… Με ζωγραφιστή στα πρόσωπα όλων την πασχαλιάτικη χαρά έστηναν τρανό χορό με "μπροστάρη" τoν δήμαρχο. Κοντά του οι προεστοί κι ακολουθούσαν κατά την ηλικία τους οι άντρες και τα ανύπαντρα παλικάρια.
Ύστερα πιάνονταν οι γυναίκες με τη σειρά κι αυτές κατά τα χρόνια τους. Κι ακολουθούσαν όλες μαζί στη σειρά οι νεόνυμφες στα νυφικά τους ντυμένες και κοντά κορίτσια της παντρειάς. όμορφα, με το φουστάνι που έραψαν για τη Λαμπρή. Γιατί έπρεπε να το φορέσουν στον χορό της Πουλιάνας, όπου πολλά νυφοδιαλέγονταν αυτές τις μέρες και γίνονταν αρραβωνιάσματα πολλά. Mε μικρότερα αγόρια και κορίτσια που μπαιναν κι εκείνα από κοντά έκλεινε ο τρανός γύρος, που πολλές φορές δίπλωνε.
Πιασμένοι όλοι από τα χέρια άρχιζαν τo χορό, τον ένα με τούτο το τραγούδι, τον άλλο με διαφορετικό, ενώ σε άλλον πιασμένοι όλοι από το μπράτσο αλλιώτικο έλεγαν τραγούδι. Άρχιζαν να τραγουδούν στίχο-στίχο πρώτα οι άντρες κι επαναλάμβαναν αμέσως τα ίδια οι γυναίκες».

 Σήμερα, στον μικρό χώρο που απέμεινε πια στην Πουλιάνα, αρκετοί Καλαμπακιώτες στήνουν χορό αυτές τις γιορτινές μέρες, όχι όμως με την ανυπόκριτη χαρά και ξεγνοιασιά των παλιών καιρών.

Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ-40 Σταχυολογήματα από τη διδασκαλία του Αγ.Σεραφείμ του Σαρώφ

1 Όπου ευρίσκεται ο Θεός, εκεί δεν υπάρχει κακό. Όλα όσα απορρέουν από τον Θεόν, έχουν μέσα τους την ειρήνη και οδηγούν τον άνθρωπο προς την αυτοκατάκριση και ταπείνωση.

2«Η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστί» (Ιακώ­βου 6, 26). Η πραγματική πίστις δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρίς τα έργα. Όποιος πραγματικά πι­στεύει, εκείνος οπωσδήποτε θα πράττει και καλά έργα.

3 Εάν ο άνθρωπος από αγάπη προς τον Θεόν και χάριν της ενάρετου Ζωής δεν έχει περιττή μέριμνα για τον εαυτό του, πιστεύοντας ότι γι’ αυτόν φροντί­ζει ο Θεός, αυτή του η εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού είναι και πραγματική και συνετή.

4 Όποιος πραγματικά αγαπά τον Θεόν, θεωρεί τον εαυτό του ταξιδιώτη και ξένο στη γη αυτή. Στην επιδίωξή του να ενωθεί με τον Θεόν, με το νου και την καρδιά του διαρκώς ατενίζει μόνον Αυτόν.

5 Ο άνθρωπος που θα αποφασίσει να ζήσει την εσωτερική ζωή, πρώτα απ’ όλα πρέπει να έχει τον φόβο του Θεού που είναι και η αρχή της σοφίας.

6 Ο νους του προσεκτικού ανθρώπου ομοιάζει με άγρυπνο φύλακα και φρουρό της εσωτερικής Ιερου­σαλήμ. Από το ύψος της πνευματικής ζωής βλέπει με το καθαρό του μάτι τα πέριξ και τις εντός της ψυχής του ενάντιες δυνάμεις, σύμφωνα με τα λόγια του Ψαλμωδού: «Και εν τοις εχθροίς μου επείδεν ο οφθαλμός μου» (Ψαλμ. νγ’, 9).

7 Ο άνθρωπος με την σάρκα του ομοιάζει με αναμ­μένο κερί. Το κερί είναι προορισμένο να λιώσει και ο άνθρωπος να πεθάνει. Η ψυχή του όμως είναι αθά­νατη, γι’ αυτό και η μέριμνά μας πρέπει να στρέφεται περισσότερο για την ψυχή παρά για το σώμα: «Τι γάρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού» (Ματθ. ιστ’, 26).

8 Εάν επιτρέψει ο Κύριος να δοκιμάσει ο άνθρωπος ασθένειες, τότε Εκείνος θα του δώσει και την δύναμη της υπομονής.
9 Πρέπει να συνηθίσεις τον νου σου να κολυμβά στον νόμο του Κυρίου, κάτω από την καθοδήγηση του Οποίου να προσαρμόζεις και την ζωήν σου.

10 Η ειρήνη της ψυχής αποκτάται διά των θλίψεων. Η Γραφή λέγει: «Διήλθομεν διά πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν» (Ψαλμ. ξε’, 12).

11 Τίποτε δεν συμβάλλει τόσο στην απόκτηση της εσωτερικής ειρήνης, όσο η σιωπή και η συζήτησις με τον εαυτόν μας μάλλον, παρά με τους άλλους.

12 Μπορείς, βλέποντας τον ήλιο με τους φυσικούς οφθαλμούς, να μη χαίρεσαι; Μα πόσο μεγαλύτερη χαρά θα νοιώθεις, όταν ο νους σου βλέπει με τους εσωτερικούς οφθαλμούς τον Ήλιο της δικαιοσύνης, τον Χριστόν;

13 Για να διατηρήσεις την ψυχική ειρήνη πρέπει να διώχνεις από κοντά σου την αθυμία, να προσπαθείς να έχεις το πνεύμα της χαράς, να αποφεύγεις την κατάκριση των άλλων και να συγκαταβαίνεις στις αδυναμίες του αδελφού σου.

14 Ο Κύριος φροντίζει για την σωτηρία μας. Ο ανθρωποκτόνος όμως διάβολος προσπαθεί να μας οδηγήσει στην απελπισία.

15 Κατά το τριακοστό πέμπτο έτος της ηλικίας, δηλα­δή στο ήμισυ της επιγείου ζωής, συμβαίνει να κάνει ο άνθρωπος μεγάλο αγώνα για την διατήρηση του εαυτού του. Πολλοί σ’ αυτή την ηλικία δεν παραμένουν στην αρετή, ξεφεύγουν, και ακολουθούν τον δρόμον των επιθυμιών τους.

16 Όποιος θέλει να σωθεί πρέπει να έχει την καρδιά του σε κατάσταση μετανοίας και συντριβής: «Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει» (Ψαλμ. ν’, 19).

17 Όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να έχει καρδιά τα­πεινή και λογισμό ειρηνικό, τότε όλες οι σκευωρίες του εχθρού μένουν ανενέργητες. Διότι όπου υπάρχει η ειρήνη των λογισμών, εκεί αναπαύεται ο Ίδιος ο Θεός: «Εν ειρήνη ο τόπος Αυτού» (Ψαλμ. οε’, 3).

18 Η απελπισία είναι η μεγαλύτερη χαρά του διαβόλου. Είναι αμαρτία θανάσιμη.

19 Η θλίψις είναι το σκουλήκι της καρδιάς, που κατατρώγει την μητέρα που το γέννησε.

20 Όταν ο άνθρωπος δεχθεί κάτι το θεϊκό μέσα του, η καρδιά του χαίρεται. Όταν αντιθέτως δεχθεί κάτι το διαβολικό τότε συγχύζεται και ταράζεται.

21 Όποιος υποφέρει την ασθένεια του με υπομονή και ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, στεφανώνεται σαν μάρτυς και αγωνιστής.

22 Πρέπει να προσπαθούμε να είμεθα ελεύθεροι από τους ακάθαρτους λογισμούς, ιδιαιτέρως όταν προσευχόμεθα προς τον Θεό. Διότι δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν η δυσοσμία με την ευωδία.

23 Εάν εμείς δεν συμφωνούμε με τους κακούς λογι­σμούς, που προέρχονται από τον διάβολον, κάνουμε πολύ καλά. Διότι το ακάθαρτο πνεύμα μόνον στους εμπαθείς ανθρώπους ασκεί αποτελεσματικά την επίδρασή του. Ενώ τους απαθείς προσπαθεί να τους επηρεάσει από μακριά.

24 Ο νέος άνθρωπος είναι αδύνατο να μην ταράσσε­ται από σαρκικούς λογισμούς. Πρέπει γι’ αυτό να προσεύχεται επίμονα στον Θεό, για να σβήσει εγκαί­ρως την σπίθα των αισχρών επιθυμιών μόλις εμφανισθεί. Τότε δεν θα δυναμώσει ποτέ η φλόγα.

25 Πρέπει πάντοτε να υπομένουμε όλα χάριν του Θεού, ευχαρίστως. Η ζωή μας είναι μια στιγμή συγ­κριτικά με την αιωνιότητα, και γι’ αυτό: «Ουκ άξια, κατά τον Απόστολον, τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» (Ρωμ. η’, 18).

26 Ας αγαπήσουμε την ταπεινοφροσύνη για να δού­με την δόξα του Θεού, διότι όπου στάζει η ταπεινο­φροσύνη εκεί αναβλύζει η δόξα του Θεού.

27 Χωρίς το φως όλα είναι σκοτεινά και χωρίς την ταπεινοφροσύνη τίποτε δεν υπάρχει μέσα στον άν­θρωπο, παρά μόνο ένα σκοτάδι.
28 Όπως το κερί αν δεν θερμανθεί και μαλακώσει, δεν μπορεί να δεχθεί επάνω του την σφραγίδα, έτσι και η ψυχή, χωρίς να δοκιμασθεί με τους κόπους και τις ασθένειες δεν μπορεί να λάβει επάνω της την σφραγίδα της αρετής.

29 Στους πλησίον μας πρέπει να φερόμεθα με λεπτότητα, χωρίς ούτε με το βλέμμα μας να τους προσβάλλουμε.

30 Το πνεύμα του συγχυσμένου και θλιμμένου άνθρω­που φρόντισε να το ενθαρρύνεις με λόγια αγάπης.

31 Για την αδικία που σου προξενούν οι άλλοι, όποια κι’ αν είναι αυτή, δεν πρέπει να εκδικείσαι, αλλά αντίθετα να συγχωρείς από τα βάθη της καρδιάς σου εκείνον που σε αδίκησε.

32 Δεν πρέπει να τρέφεις στην καρδιά σου μίσος και αντιπάθεια κατά του πλησίον, που σε εχθρεύεται. Αλλά να τον αγαπάς και να του κάνεις όσο μπορείς καλό, ακολουθώντας την εντολή του Χριστού: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υ­μάς» (Ματθ. ε’, 44).

33 Η θύρα της μετανοίας είναι για όλους ανοικτή και είναι άγνωστο ποιος θα πρωτομπεί σ’ αυτή, εσύ που κατακρίνεις τον άλλον ή αυτός που κατακρίνε­ται από σένα.

34 Κατάκρινε πάντοτε τον εαυτόν σου και θα παύσεις να κατακρίνεις τους άλλους.

35 Μπορείς να κατακρίνεις μια πράξη κακή, ποτέ όμως εκείνον που την έπραξε.

36 Όταν εγκαταλειφθεί ο άνθρωπος από τον Θεό, τότε ο διάβολος είναι έτοιμος να τον αφανίσει, όπως αφανίζει η μυλόπετρα το σπόρο του σταριού.

37 Η περιττή μέριμνα για τα βιοτικά πράγματα είναι γνώρισμα άνθρωπου άπιστου και μικρόψυχου. Και είναι συμφορά εάν εμείς φροντίζοντας οι ίδιοι για τον εαυτό μας δεν στηριζόμαστε στον Θεό, που προνοεί για μας!

38 Είναι καλύτερο για μας να περιφρονούμε όσα δεν είναι δικά μας, δηλαδή τα πρόσκαιρα και τα παροδικά, και να ζητούμε τα δικά μας, δηλαδή τα άφθαρτα και τα αιώνια.

39 Δεν πρέπει να κλονιζόμαστε στην πνευματική ζωή από καμιά εχθρική δύναμη. Αντίθετα να στηριζόμαστε στα λόγια του Θεού: «Τον δε φόβον αυτών ου μη φοβηθώμεν, ουδ’ ου μη ταραχθώμεν, ότι μεθ’ ημών ο Θεός. Κύριον τον Θεόν ημών αυτόν αγιάσωμεν και Αυτός έσται ημίν φόβος» (πρβλ. Ήσ. η’, 12-13).

40 Όποιος ενίκησε τα πάθη αυτός ενίκησε και την θλίψη. Όποιος νικιέται από τα πάθη δεν θα αποφύγει τα δεσμά της θλίψεως. Όπως ο άρρωστος φαίνεται από το χρώμα του προσώπου του, έτσι ο εμπαθής από την κατάθλιψη.


ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓ. ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΗ-Κύριε η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου



Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου
Φιλάνθρωπε Κύριε, πώς δε λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο!
Εγώ πάντοτε σε προσέβαλλα και σε λυπούσα. Συ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά σου.
Το ιλαρό και πράο βλέμμα σου έθελξε την ψυχή μου. Τί να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιόν αίνο να Σου προσφέρω; Συ δίνεις τη χάρη σου, για να καίγεται αδιάλειπτα η καρδιά μου από αγάπη, και δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από τη θεϊκή αγάπη.
Η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου, που τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Σένα. Γι' αυτό με δάκρυα Σε ζητώ, και πάλι ποθεί ο νους μου τη γλυκύτητά σου...Κύριε, δώσε μου να αγαπώ μόνον Εσένα. Συ με έπλασες, Συ με φώτισες με το άγιο Βάπτισμα,
Συ συγχωρείς τα αμαρτήματά μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα σου. Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά σου. Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την άγια ταπείνωσή σου.
Αμήν

ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΩΝΑ-Θαύμα της Αγίας Ματρώνας της Αόμματης

Η Ζηναϊδα Ζδάνοβα διηγείται πως το 1946 στο σπίτι τους, όπου φιλοξενούνταν τότε η Ρωσίδα Αγία Ματρώνα, έφεραν μία γυναίκα, που κατείχε μεγάλη θέση. Ο μοναχογιός της τρελάθηκε και ο άνδρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο.

Η ίδια φυσικά ήταν άθεη. Πήγαινε τον άρρωστο γιό της στην Ευρώπη, αλλά ονομαστοί εκεί ψυχίατροι δεν τον βοηθήσανε.

"Ήρθα σε σας, από την απελπισία μου", της είπε. "Δεν έχω να πάω πουθενά αλλού…".

Η Αγία Ματρώνα τη ρώτησε:
-«Άμα ο Κύριος κάνει το παιδί σου καλά, θα πιστέψεις στο Θεό»;

-«Δεν ξέρω πως είναι το να πιστεύει κανείς», απάντησε η γυναίκα.

Τότε η Ματρώνα είπε να της φέρουν νερό και μπροστά στήν καημένη τη μητέρα διάβασε μεγαλοφώνως ευχές στο νερό.

Μετά, δίνοντάς της το νερό, είπε:

«Να πας τώρα στο "Κάσενκο", (δηλ. στο κεντρικό ψυχιατρείο της Μόσχας), συνεννοήσου με τούς νοσοκόμους να τον κρατάνε γερά, όταν θα τον φέρουν σε σένα. Θα σπαρταράει, αλλά εσύ ρίξε του το νερό στο πρόσωπο, να μπει και στο στόμα".

"Σέ λίγο καιρό, -συνεχίζει ή Ζηναϊδα-, είδαμε εγώ και ο αδελφός μου ότι ξαναήρθε εκείνη η γυναίκα στη Ματρώνα.

Την ευχαριστούσε γονατισμένη και έλεγε ότι τώρα το παιδί της είναι καλά, το πως και τι έγινε. Όταν έφθασε στο ψυχιατρείο έκανε ακριβώς όπως της είχε πει ή Μάτουσκα. Εκεί ήταν μία αίθουσα, την οποία διαχώριζε κιγκλίδωμα.

Από την μία πλευρά οδηγήσανε το γιό της κι από την άλλη πλησίασε εκείνη. Το μπουκαλάκι με το νερό το είχε στην τσέπη. Το παιδί σπαρταρούσε και φώναζε:

«Μαμά, πέταξε έξω αυτό πού έχεις στην τσέπη σου. Μη με βασανίζεις»!

Τα έχασε! Πώς το έμαθε;

«Του έριξε γρήγορα από το μπουκαλάκι στο πρόσωπο, μπήκε και μέσα στο στόμα και το παιδί αμέσως ησύχασε! Τα μάτια του έγιναν ήρεμα και είπε: «Τι ωραία που είναι τώρα»! Σε λίγο καιρό τον απολύσανε»!

Μονή Γρηγορίου



Ιδρύθηκε κατά το 14ο αι. από κάποιον όσιο Γρηγόριο. Ανασυγκροτήθηκε κατά το δεύτε­ρο μισό του 18ου αι. και διπλασιάσθηκε το οικοδομικό συγκρότημα της κατά τα τέλη του 19ου αι. Το Καθολικό, τιμώμενο στον άγιο Νικόλαο, κτίσθηκε λίγο μετά τα μέσα του 18ου αι. και τοιχογραφήθηκε το 1779. Ο κοιμητηριακός ναός των αγίων Πάντων κτίσθηκε το 1724 και έχει ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες του 1739.Η Μονή ανέπτυξε εξαιρετική δράση κατά το Μακεδoνικό Αγώνα, με το μετόχι της «Μπαλαμπάνι» της Σιθωνίας Χαλκιδικής,όπου σήμερα ο Νέος Μαρμαράς.
 

Μονή Σταυρονικήτα




Φαίνεται να είναι ίδρυμα των αρχών του 11ου αι., αλλά το 13ο αι. ερημώθηκε και αργότερα μετέπεσε σε τάξη κελλιού της Μονής Φιλοθέου. Το 1536 επανήλθε στην τάξη των Μονών με σιγίλλιο του πατριάρχη Ιερεμία του Α΄. Η ριζική αναδιοργάνωση της κατά τη δεκα­ετία του 1960, σήμανε την έναρξη μιας νέας εποχής για τα αγιορείτικα πράγματα. Το Κα­θολικό της, τιμώμενο στον άγιο Νικόλαο, φαί­νεται να είναι κτίσμα του 11ου αι. επισκευα­σμένο ευθύς μετά την ανασυγκρότηση της Μονής και τοιχογραφημένο το 1546 από το σπουδαίο ζωγράφο Θεοφάνη τον Κρήτα. Στην Τράπεζα διατηρούνται τοιχογραφίες αποδι­δόμενες και αυτές στο Θεοφάνη και τη συνο­δεία του. Από τα σημαντικώτερα κειμήλια της Μονής είναι η ψηφιδωτή εικόνα του αγίου Νικολάου του επονομαζόμενου «ο Στρειδάς».
 

Μονή Αγίου Παντελεήμονος




Ιδρύθηκε πριν το τέλος του 10ου αι. στη ορεινή θέση όπου σήμερα το λεγόμενο «Παλιομονάστηρο». Λεγόταν και Μονή «του Θεσσαλονικέως». Φαίνεται ότι από πολύ νωρίς συνηθιζόταν να μονάζουν σ΄ αυτήν και ρώσοι μοναχοί. Το 1765 άρχισε η εγκατάλειψη της παλαιάς Μονής και η ίδρυση της νέας στην παραλία. Το κύριο κτηριακό συγκρότημα οικοδομήθηκε περί τις αρχές του 19ου αι. με χρηματοδότηση του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Σκαρλάτου Καλλιμάχη. Στο ιδρυτικό πατριαρχικό έγγραφο του 1803, ορίσθηκε να ονομάζεται «Αυθεντικόν Κοινόβιον των Καλλιμάχιδων». Το 1840 άρχισε και πάλι η εγκαταβίωση και ρώσων μοναχών οι οποίοι κυριάρχησαν το 1875 εκλέγοντας ρώσο ηγούμενο. Καταβλήθηκε έντονη προσπάθεια να εκρωσισθεί η Μονή ακόμη και στην εμφάνιση της, με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελεί μία αρχιετεκτονική ιδιορρυθμία μέσα στα αγιορείτικα πλαίσια. Η παρακμή της Μονής άρχισε το 1913 με τη δογματική έριδα «των ονοματολατρών. Το Καθολικό, τιμώμενο στον άγιο Παντελεήμονα, κτίσθηκε κατά τα έτη 1812-1821. Στη Μονή υπάγεται και η Σκήτη του Ξυλουργού, η λεγομένη καί «Βογορόδιτσα».
 

Μονή Φιλοθέου





Πρώτη αναφορά της Μονής γίνεται σε έγγραφο του 1013, όταν ονομαζόταν «Μονή της Πτέρης» Δύο έτη αργότερα αναφέρεται με το σημερινό όνομά της, το οποίο φαίνεται να είναι το όνομα του κτήτορα. Κατά το 16ο αι., ηγούμενος της ήταν ο άγιος Διονύσιος ο οποίος αργότερα ίδρυσε τη Μονή του Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο. Στη Φιλοθέου μόνασε κατά το 18ο αι. και ο πολύς, άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Το Καθολικό, τιμώμενο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, κτίσθηκε στη θέση του παλαιού το 1746 και τοιχογραφήθηκε κατά τα έτη 1752 και 1765. Η Τράπεζα έχει τοιχογραφίες του 16ου αι. Το σημαντικότερο κειμήλιό της είναι η θαυματουργός αμφιπρόσωπη εικόνα με παράσταση της Παναγίας Γλυκοφιλούσας στη μία πλευρά και τη Σταύρωση στην άλλη

Μονή Δοχειαρίου




Ιδρύθηκε στις αρχές του 11ου αιώνος (πριν το 1013) στην περιοχή της σημερινής Δάφνης, τιμώμενη στο όνομα του αγίου Νικολάου. Στα μέσα του ίδιου αιώνα μεταφέρθηκε κάπου στη σημερινή θέση και περί τα τέλη του αιώνα αφιερώθηκε στον άγιο Μιχαήλ. Στις αρχές του 14ου αι. ήταν ήδη αφιερωμέ­νη στους Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ. Το υπάρχον Καθολικό είναι κτίσμα του 16ου αι., με τοιχογραφίες του 1568, αποδιδόμενες στο ζωγράφο Τζώρτζη. Το σημαντικώτερο κειμήλιο της Μονής είναι η περίφημη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας η επονομα­ζόμενη «Γοργοεπήκοος». Ενδιαφέρον επί­σης παρουσιάζει και ο μεγάλος χάλκινος ενεπίγραφος λιτανευτικός σταυρός, έργο του 11ου αι. Στη Μονή φυλάσσονται και αξιόλογες αρχαιότητες προερχόμενες από το με­τόχι πού είχε στην Κασσάνδρα· μεταξύ αυτών είναι και μία μεγάλη και σπουδαία επιγρα­φή των άρχων του 3ου αι. π.Χ., με την οποία ο βασιλεύς Κάσσανδρος δώρησε κτήματα σε ευγενείς μακεδόνες.

Μονή Παντοκράτορος






Ιδρύθηκε το 1357 από τους αδελφούς Αλέ­ξιο και Ιωάννη, στρατιωτικούς και πολιτικούς παράγοντες της αυτοκρατορίας. Το Κα­θολικό, τιμώμενο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κτίσθηκε περί το 1363 και τοιχογραφήθηκε ευθύς μετά. Προ του 1538 κτίσθηκε και τοιχογραφήθηκε το παρεκκλήσι της Κοι­μήσεως της Θεοτόκου και το 1614 επεκτάθηκε το Καθολικό ανατολικά, προστέθηκαν τα Τυπικαριά και τοιχογραφήθηκε η επέκταση. Οι παλαιές τοιχογραφίες επιζωγραφήθηκαν και συμπληρώθηκαν, το 1854, από το νεο-κλασσικίζοντα ζωγράφο Ματθαίο Ιωάννου, διακρίνονται όμως πολλές από τις περίφημες παραστάσεις του 14ου αι. Η Τράπεζα είναι κτίσμα του 1741, τοιχογραφημένο το 1749. Από τα κειμήλια της Μονής ξεχωρίζουν ένας κεντητός επιτάφιος και δεσποτικές εικόνες του 14ου αι. Στην Παντοκράτορος υπάγεται η Σκήτη του Προφήτου Ηλιού, το μεγαλύτερο μέρος του κελλιωτικού συνοικισμού της Καψάλας, το κελλί «του Άξιον έστιν» και η παλαιά μονή τώρα κελλί, του Ραβδούχου, κοντά στο Κουτλουμούσι.

Μονή Διονυσίου





Ιδρύθηκε λίγο μετά το 1370 από τον όσιο Διονύσιο, τον καταγόμενο από την Κορυσό της Καστοριάς, με χρηματοδότηση του αυτοκρά­τορα της Τραπεζούντος Αλεξίου Γ΄ Κομνη­νού. Το 1520 κτίσθηκε ο πύργος, ύψους 25 μέ­τρων. Το 1535 καταστράφηκε από πυρκαγιά το μεγαλύτερο μέρος της Μονής. Το Καθολι­κό, τιμώμενο στο Γενέσιο του Προδρόμου, πρέπει να είναι κτίσμα του 1375, ανακαινι­σμένο μετά την πυρκαγιά. Τα ιδιόρρυθμα Τυπικαριά του φαίνεται να είναι τα παλαιότε­ρα του είδους στο Άγιον Όρος. Οι τοιχο­γραφίες του (1546/47) είναι εργο του φημι­σμένου ζωγράφου Τζώρτζη. Η Τράπεζα τοιχογραφήθηκε το 1603 από τους ζωγράφους Δανιήλ και Μερκούριο, στους οποίους οφεί­λονται και πολλά άλλα ζωγραφικά σύνολα της Μονής. Στο σκευοφυλάκιο φυλάσσεται η ελεφαντοστέϊνη πλάκα με ανάγλυφη την πα­ράσταση της Σταυρώσεως, ο σταυρός της Ελέ­νης Παλαιολογίνας και πολλά άλλα αξιόλο­γα κειμήλια.

Μονή Ιβήρων




Ιδρύθηκε το 980, από τόν Ίβηρα ευγενή και δοξασμένο στρατηγό Ιωάννη Τορνίκιο, ο οποίος στην ουσία μεγάλωσε και μετονόμα­σε την παλαιά Μονή του Κλήμεντος πού πα­ραχωρήθηκε σ΄ αυτόν, από το Βασίλειο Β΄. Από τη μονή του Κλήμεντος φαίνεται να σώ­ζεται μόνο μέρος του Καθολικού, ενσωμα­τωμένο στo παρεκκλήσι του Προδρόμου, πίσω από το σημερινό Καθολικό. Το Καθολικό, τι­μώμενο στη Κοίμηση της Θεοτόκου, κτίσθη­κε κατά τα έτη 980-983, περιλαμβάνει τον τάφο των κτητόρων και φαίνεται να είναι το παλαιότερο από τα υπάρχοντα σήμερα Κα­θολικά των αγιορείτικων κυρίαρχων Μονών. Το θαυμάσιο μαρμαροθετημένο δάπεδο του είναι του 11ου αι. Οι τοιχογραφίες του Κα­θολικού ανήκουν σε διάφορες φάσεις, από το 16ο μέχρι και το 19ο αι. Στο παρεκκλήσι της Πορταΐτισσας φυλάσσεται η ομώνυμη εικόνα, μία από τις πλέον τιμώμενες εικόνες του Αγίου Όρους. Στο νάρθηκα του παρεκκλησίου είναι τοιχογραφημένοι και φιλόσοφοι της αρχαιότητας (1683). Άξια θέας είναι τα φυλασσόμενα στο Σκευοφυλάκιο αφιερώματα. Στην Ιβήρων υπάγεται η Σκήτη του Προδρό­μου η λεγόμενη και Ιβηρητική.