Αρματωμένος την Αρματωσιά του Θεού. Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης (Φ.Κόντογλου)

Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης

...και Βίντεο Αφιέρωμα στον Άγιο Δημήτριο.

Επιμέλεια αφιερώματος Σοφία Ντρέκου

Από το βιβλίο «Ασάλευτο Θεμέλιο» Ακρίτας 1996. Ο Φώτης Κόντογλου αγαπητοί αναγνώστες, συνέβαλε με το έργο του στην διατήρηση της Ελληνορθόδοξης Παράδοσής μας. Τα 16 μικρά κείμενα στο Ασάλευτο Θεμέλιο άλλοτε διηγήματα και άλλοτε συνεπτυγμνένα, δυσεύρετα σήμερα, αναδημοσιεύονται με σκοπό να αφυπνίσουν.

Αρματωμένος την Αρματωσιά του Θεού.  
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης

Του Αειμνήστου Φωτίου Κόντογλου

Μεθαύριο είναι η γιορτή του αγίου Δημητρίου, μεγάλη γιορτή για όλη την Ελλάδα, πλην ιδιαίτερα για τη Θεσσαλονίκη, που είναι κ η πατρίδα του. Εκεί θα γίνει φέτος μεγαλύτερη πανήγυρη, επειδή γιορτάζουνε τα εγκαίνια της φημισμένης εκκλησιάς του, που κάηκε στα 1917 και τώρα είναι πάλι ξανακαινουργιευμένη από την υπηρεσία του υπουργείου της Παιδείας.

Η πρώτη εκκλησιά ήτανε ένα χτίριο από τα πιο αρχαία της χριστιανοσύνης, χτισμένη εκατό χρόνια ύστερα από τα 303 μ.X., που μαρτύρησε ο άγιος Δημήτριος. Αλλά κάηκε ύστερα από 300 χρόνια και ξαναχτίσθηκε τον καιρό που βασίλευε ο Λέοντας ο Σοφός. 

Αυτά τα ιστορικά και κάθε άλλη πληροφορία για το χτίριο, για τα ψηφιδωτά που στολίζουνε τους τοίχους, για τις τοιχογραφίες, μπορεί κανένας να τα μελετήσει καταλεπτώς σ ένα χρήσιμο βιβλίο που έγραψε τελευταία στην απλή γλώσσα ο ξεχωριστός βυζαντινολόγος Ανδρέας Ξυγγόπουλος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.

Ο άγιος Δημήτριος μαζί με τον άγιο Γεώργιο, είναι τα δυό παλληκάρια της χριστιανοσύνης. Αυτοί είναι κάτω στη γη, κ οἱ δυό αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ είναι απάνω στον ουρανό. Στα αρχαία χρόνια τους ζωγραφίζανε δίχως άρματα, πλην στα κατοπινά τα χρόνια τους παριστάνουνε αρματωμένους με σπαθιά και με κοντάρια και ντυμένους με σιδεροπουκάμισα. Στον έναν ώμο έχουνε κρεμασμένη την περικεφαλαία και στον άλλον το σκουτάρι, στη μέση είναι ζωσμένοι τα λουριά που βαστάνε το θηκάρι του σπαθιού και το ταρκάσι πόχει μέσα τις σαγίτες και το δοξάρι.

Τα τελευταία χρόνια, ύστερα από το πάρσιμο της Πόλης, οι δυο αυτοί άγιοι και πολλές φορές κι άλλοι στρατιωτικοί άγιοι ζωγραφίζουνται καβαλλικεμένοι απάνω σε άλογα, σε άσπρο ο άγιος Γεώργης, σε κόκκινο ο άγιος Δημήτρης. Κι ὁ μεν ένας κονταρίζει ένα θεριό κι ο άλλος έναν πολεμιστή, τον Λυαίο.

Αυτά τα άρματα που φοράνε ετούτοι οι άγιοι, παριστάνουνε όπλα πνευματικά, σαν και κείνα που λέγει ο απόστολος Παύλος:

«Ντυθήτε την αρματωσιά του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθήτε στα στρατηγήματα του διαβόλου. Γιατί το πάλεμα το δικό μας δεν είναι καταπάνω σε αίμα και σε κρέας, αλλά καταπάνω στις αρχές, στις εξουσίες, καταπάνω στους κοσμοκράτορες του σκοταδιού σε τούτον τον κόσμο και καταπάνω στα πονηρά πνεύματα στον άλλον κόσμο. Για τούτο ντυθήτε την πανοπλία του Θεού, για να μπορέσετε να βαστάξετε κατά την πονηρή την ημέρα, κι ἀφοῦ κάνετε όσα είναι πρεπούμενα, να σταθήτε. Το λοιπόν, σταθήτε γερά, έχοντας περιζωσμένη τη μέση σας με αλήθεια, και ντυμένοι με το θώρακα της δικαιοσύνης και με τα πόδια σας σανταλωμένα για να κηρύξετε το Ευαγγέλιο της ειρήνης κι από πάνω από όλα σκεπασθήτε με το σκουτάρι της πίστης, που με δαύτο θα μπορέσετε να σβήσετε όλες τις πυρωμένες σαγίτες του πονηρού. Και φορέσετε την περικεφαλαία της σωτηρίας και το σπαθί του πνεύματος, που είναι ο λόγος του Θεού».

Αυτός ο ηρωικός και καρτερικός χαραχτήρας, που έχουνε οι πολεμιστές οπού μαρτυρήσανε για τον Χριστό σαν άκακα αρνιά, ανάγεται στα πνευματικά.

Ο άγιος Δημήτριος περισκεπάζει όλη την οικουμένη, όπως λέγει το τροπάρι του, αλλά ιδιαίτερα προστατεύει τη Θεσσαλονίκη, που τη γλύτωσε πολλές φορές και στέκεται κι ανθίζει ως τα σήμερα, καινούριος μέγας Αλέξαντρος, που η δύναμή του κ η αντρεία του δεν χαθήκανε με το θάνατό του, όπως έγινε στον Αλέξαντρο, αλλά ζει και φανερώνεται στον αιώνα, σ' όσους τον παρακαλάνε με θερμή καρδιά.

Η πατρίδα του βρίσκεται ολοένα σε κίνδυνο και σε σκληρές περιστάσεις κι ολοένα τον κράζει να τη βοηθήσει και να τη γλυτώσει. Και φέτος, ύστερα από τόσες γενεές που προστρέξανε με δάκρυα στην προστασία του, πάλι θα δράμουνε οι βασανισμένοι χριστιανοί στην εκκλησία του και θα κλάψουνε και θα ψάλλουνε πάλι το τροπάρι που λέγει: «Φρούρησον, πανεύφημε, την σε μεγαλύνουσαν πόλιν από των εναντίον προσβολών, παρρησίαν ως έχων προς Χριστόν τον σε δοξάσαντα».

Ο άγιος Δημήτριος, ο μεγαλομάρτυς και μυροβλύτης, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκηστα 260 μ.X. Οι γονιοί του ήτανε επίσημοι άνθρωποι κι ὁ Δημήτριος κοντά στη φθαρτή δόξα που είχε από το γένος του, ήτανε στολισμένος και με χαρίσματα άφθαρτα, με φρονιμάδα, με γλυκύτητα, με ταπείνωση, με δικαιοσύνη και με κάθε ψυχική ευγένεια. Όλα τούτα ήτανε σαν ακριβά πετράδια που λάμπανε απάνω στην κορόνα που φορούσε, κι αυτή η κορόνα ήτανε η πίστη στον Χριστό.

Εκείνον τον καιρό βασίλευε στη Ρώμη ο Διοκλητιανός κι είχε διορισμένον καίσαρα, στα μέρη της Μακεδονίας και στα ανατολικά, ένα σκληρόκαρδο και αιμοβόρον στρατηγό που τον λέγανε Μαξιμιανό, θηρίο ανθρωπόμορφο, όπως ήτανε όλοι αυτοί οι πολεμάρχοι, που βαστούσανε κείνον τον καιρό με το σπαθί τον κόσμο, ο Διοκλητιανός, ο Μαξέντιος, ο Μαξιμίνος, ο Γαλέριος, ο Λικίνιος, πετροκέφαλοι, αγριοπρόσωποι, δυνατοσάγωνοι, πικρόστομοι, με λαιμά κοντά και χοντρά σαν βαρέλια, αλύπητοι, φοβεροί. Αυτός διώρισε τον Δημήτριο άρχοντα της Θεσσαλονίκης κι ὅταν γύρισε από κάποιον πόλεμο, μάζεψε τους αξιωματικούς στη Θεσσαλονίκη για να κάνουνε θυσία στα είδωλα. Τότε ο Δημήτριος είπε πως είναι χριστιανός και πως δεν παραδέχεται για θεούς τις πελεκημένες πέτρες.

Ο Μαξιμιανός φρύαξε και πρόσταξε να τον δέσουνε και να τον φυλακώσουνε σ' ένα λουτρό. Όσον καιρό ήτανε φυλακισμένος, ο κόσμος πρόστρεχε με θρήνο κι άκουγε τον Δημήτριο που δίδασκε το λαό για την πίστη του Χριστού.

η εικόνα του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτη είναι δια χειρός Φώτη Κόντογλου το 1948 

η οποία βρίσκεται στον Ιερό ναό Αγίου Ανδρέα Κάτω Πατησίων.

Ένα παλληκαρόπουλο, ο Νέστορας, πήγαινε κι αυτός κάθε μέρα κι ἄκουγε τη διδασκαλία του. Εκείνες τις ημέρες, παλεύανε πολλοί αντρειωμένοι μέσα στο στάδιο κι ο Μαξιμιανός χαιρότανε γι’ αυτά τα θεάματα· μάλιστα είχε σε μεγάλη τιμή έναν μπεχλιβάνη που τον λέγανε Λυαίο, άνθρωπο θηριόψυχο και χεροδύναμο, ειδωλολάτρη και βλάστημο, φερμένον από κάποιο βάρβαρο έθνος.

Βλέποντας ο Νέστορας πως τους είχε ρίξει κάτω όλους αυτός ο Λυαίος, και πως καυχιότανε πως είχε τη δύναμη του Άρη και πως κανένας ντόπιος δεν αποκοτούσε να παλέψει μαζί του, πήγε στη φυλακή και παρακάλεσε τον άγιο Δημήτριο να τον βλογήσει για να ντροπιάσει τον Λυαίο και τον Μαξιμιανό και τη θρησκεία τους.

Κι ὁ άγιος Δημήτριος έκανε την προσευχή του και τον σταύρωσε και παρευθύς έδραμε ο Νέστορας στο στάδιο και πάλεψε με κείνον τον άγριο το γίγαντα και τον έριξε χάμω και τον έσφαξε. Τότε ο Μαξιμιανός έγινε θηρίο από το θυμό του και μαθαίνοντας πως ο Νέστορας ήτανε χριστιανός και πως τον είχε βλογήσει ο Δημήτριος, πρόσταξε να τους σκοτώσουνε.

Σαν πήγανε στη φυλακή οι στρατιώτες, τρυπήσανε τον Δημήτριο με τα κοντάρια και έτσι πήρε τ' αμάραντο στέφανο, στις 26 Οκτωβρίου 296· μάλιστα είναι γραμμένο πως σαν είδε τους στρατιώτες να ρίχνουνε τα κοντάρια καταπάνω του, σήκωσε ψηλά το χέρι του και τον πήρανε οι κονταριές στο πλευρό, για να αξιωθεί το τρύπημα της λόγχης που δέχτηκε ο Χριστός στην πλευρά του κ έβγαλε αίμα και νερό η λαβωματιά του.

Τον Νέστορα τον αποκεφαλίσανε την άλλη μέρα έξω από το κάστρο. Οι χριστιανοί σηκώσανε τα άγια λείψανα και τα θάψανε αντάμα, κι από τον τάφο έβγαινε άγιο μύρο που γιάτρευε τις αρρώστιες, για τούτο τον λένε και μυροβλύτη. Απάνω στον τάφο χτίσθηκε εκκλησιά, τον καιρό που βασίλεψε ο μέγας Κωνσταντίνος. 

Στα κατοπινά χρόνια χτίσθηκε η μεγάλη εκκλησιά η τωρινή και στα 1143 ο βασιλέας Μανουήλ ο Κομνηνός έστειλε και πήρε στην Κωνσταντινούπολη την εικόνα του αγίου και την έβαλε στο μοναστήρι του Παντοκράτορος που ήτανε χτισμένη η εκκλησία του από τους Κομνηνούς και που τη λένε σήμερα Ζεϊρέκ και την είχανε κάνει παλαιότερα τεκέ οι ντερβίσηδες.

Στα εικονίσματά του είναι ζωγραφισμένος απάνω σε κόκκινο αντρειωμένο άλογο, που κοιτάζει σαν άνθρωπος, ομορφοσελωμένο, στολισμένο με χάμουρα και με γκέμια χρυσά, με τα μπροστινά ποδάρια σηκωμένα στον αγέρα, με την ουρά ανακαμαριασμένη, αλαφιασμένο από τον Λυαίο που κείτεται ματοχωμένος χάμω, τρυπημένος από το κοντάρι του αγίου Δημητρίου. Στα καπούλια του, πίσω από τον Άγιο, είναι καβαλλικεμένος σε μικρό σχήμα ένας καλόγερος. Είναι ο επίσκοπος Γαβριήλ, δεσπότης του Δαμαλά, που τον πιάσανε σκλάβο οι κουρσάροι μπαρμπερίνοι στα 1603 και τον πουλήσανε στο Αλγέρι, στον μπέη, που τον επήρε στο σεράγι του.

Κάθισε κάμποσα χρόνια σκλάβος και παρακαλούσε μέρα νύχτα με δάκρυα να τον λευτερώσει ο άγιος Δημήτριος. Όπου, μια μέρα σαν αύριο, παραμονή τ' αγίου Δημητρίου, τον είδε στον ύπνο του πως πήγε με τ άλογο και τον έβαλε καβάλα και φύγανε από την Αραπιά. Και σαν ξύπνησε το πρωί, βρέθηκε λεύτερος στη Θεσσαλονίκη και δόξασε το Θεό και τον άγιο Δημήτριο και μπήκε σ ένα καράβι και πήγε στον Πόρο κι από τότε στα εικονίσματά του ζωγραφίζανε και το δεσπότη.

Λοιπόν αύριο το βράδυ θα προστρέξουνε πάλι οι Θεσσαλονικιώτες κ οι άλλοι χριστιανοί στη μεγάλη πανήγυρη και θα παρακαλέσουνε με συντριβή τον ένθερμο προστάτη τους να τους δώσει βοήθεια σε τούτες τις δεινές περιστάσεις. Και θα μαζευτούνε ο λαός ο ορθόδοξος κ οι άρχοντες κ οι δεσποτάδες και παπάδες και καλόγεροι και θα ψάλουνε στο μεγάλον εσπερινό τα κατανυχτικώτατα τροπάρια, με το μουσικό μέλος της Ορθοδοξίας· γιατί η Θεσσαλονίκη είναι η κιβωτός που σώθηκε η ορθόδοξη λατρεία από τον κατακλυσμό της φραγκολεβαντινιάς που πάγει να μας πνίξει με τους ανούσιους νεωτερισμούς της.

Εκεί θα συναχτούνε οι καλοί οι ψαλτάδες που ψέλνουνε ακόμα με κείνη τη σοβαρή ψαλμωδία που κρατά από τότε που θεμελιώθηκε η σεβάσμια τούτη εκκλησία, πούναι το καύχημα κ ἡ παρηγοριά της Ανατολής, ύστερα από την Αγιά Σοφιά της Κωνσταντινούπολης.

Και μεθαύριο στη λειτουργία, θα ψάλουνε στους Αίνους τα εξαίσια προσόμοια που είναι γεμάτα πόνο και ελπίδα και αγιασμένον ενθουσιασμό. Τάχει συνθέσει ένας από τους γλυκύτερους ποιητές της εκκλησίας μας, ο άγιος Θεοφάνης ο Γραπτός, ψυχή πονεμένη και καρτερική. Και θα σας εξηγήσω με λίγα λόγια πως βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και μελώδησε αυτά τα συγκινητικά τροπάρια.

Αυτός ο άγιος μαζί με τον αδελφό του τον Θεόδωρο λέγονται «Θεόδωρος και Θεοφάνης οι Γραπτοί». Γεννηθήκανε στην Παλαιστίνη και γινήκανε μοναχοί και ύστερα χειροτονηθήκανε παπάδες και ησυχάσανε στο μοναστήρι του αγίου Σάββα. Ήτανε κι οἱ δυό σπουδασμένοι στο έπακρο και γνωρίζανε κατά βάθος την ελληνική και την αραβική γλώσσα.

Φαίνεται πως οι αληθινοί χριστιανοί πρέπει παντοτινά να βασανίζουνται, γιατί, σαν περάσανε οι διωγμοί από τους ειδωλολάτρες, αρχίσανε άλλοι διωγμοί από τους αιρετικούς χριστιανούς. Κι ὅσοι βασανισθήκανε από τους ειδωλολάτρες γινήκανε μάρτυρες, κι ὅσοι βασανισθήκανε από τους χριστιανούς αιρετικούς γινήκανε ομολογητές.

Τέτοιοι ομολογητές είναι και γράφουνται και τα δυό τούτα αγιασμένα αδέλφια, ο Θεόδωρος κι ὁ Θεοφάνης. Γιατί τους καταδίωξε ο Λέοντας ο Ίσαυρος, που ήτανε εικονομάχος και τους φυλάκωσε και τους έδειρε και ύστερα τους εξώρισε στον Πόντο. Κι ὁ μεν Θεόδωρος τελείωσε τον αγώνα στη δεύτερη εξορία που τους έστειλε ο Θεόφιλος, ο τρίτος εικονομάχος αυτοκράτορας ύστερα από τον Λέοντα, και πέθανε σ ένα ερημονήσι που το λέγανε Αρουσία, μέσα σε μεγάλα δεινά και σε στερήσεις. 

Ο δε Θεοφάνης εξωρίσθηκε στη Θεσσαλονίκη κ ἐκεῖ, σκλάβος και τυραννισμένος, σύνθεσε με κλαυθμό ψυχής αυτά τα τροπάρια, που με δαύτα ικετεύει τον άγιο Δημήτριο να γλυτώσει τη χριστιανοσύνη από τους ασεβείς και τυραννικούς ανθρώπους, και τη Θεσσαλονίκη από τους βαρβάρους που τη ζώνανε. Και λέγουνται Γραπτοί, επειδή ο Θεόφιλος πρόσταξε και τυπώσανε με πυρωμένο σίδερο απάνω στα μέτωπά τους ένα αδιάντροπο ποίημα που έκανε κάποιος αυλοκόλακας. 

Ο άγιος Θεοφάνης, άμα πέθανε ο αυτοκράτορας Θεόφιλος, ψηφίσθηκε επίσκοπος Νικαίας και εκοιμήθη, γέροντας γεμάτος από πνευματική ευωδία, στα 850 μ.X. ΟΝικηφόρος Κάλλιστος τον λέγει ηδύφωνον μουσικόν αυλόν κι ὁ Σουΐδας ποιητήν. Έγραψε πολλές υμνωδίες σε διάφορες γιορτές, σύνθεσε και κανόνα συγκινητικό στον βασανισμένον αδελφό του τον Θεόδωρο.

Από τα τροπάρια των Αίνων που είπαμε, το πρώτο έχει περισσότερον πόνο και πάθος και σ αὐτὸ συνεταίριαξε ο ποιητής τεχνικά τη θλίψη του για το διωγμό της ορθοδοξίας με το υμνολόγημα του αγίου και με την καρτερική ελπίδα για τη σωτηρία της θεοσκέπαστης Θεσσαλονίκης, που και κείνον τον καιρό βρισκότανε σε αγωνία. Αυτά τα τροπάρια ταιριάζουνε πάντα στις δεινές δοκιμασίες που πέρασε απανωδιαστά η Θεσσαλονίκη από τον καιρό του Διοκλητιανού ίσαμε σήμερα.

Παρακάτω βάζω αυτό το τροπάρι και το μεταγυρίζω στην απλή γλώσσα, 

πλην χωρίς να μπορέσω να σιμώσω στο πρωτόγραφο:

«Δεύρο, μάρτυς Χριστού, προς ημάς, σου δεομένους συμπαθούς επισκέψεως και ρύσαι κεκακωμένους τυραννικαίς απειλαίς και δεινή μανία της αιρέσεως· υφ ἧς ως αιχμάλωτοι και γυμνοί διωκόμεθα, τόπον εκ τόπου διαρκώς διαμείβοντες και πλανώμενοι εν σπηλαίοις και όρεσιν. Οίκτειρον ουν, πανεύφημε, και δος ημίν άνεσιν· παύσον την ζάλην και σβέσον την καθ ἡμῶν αγανάκτησιν, Θεόν ικετεύων, τον παρέχοντα τω κόσμω το μέγα έλεος».

«Έλα, μάρτυρα του Χριστού, σε μας, που έχουμε μεγάλη ανάγκη από τη συμπονετικιά σου την επίσκεψη και γλύτωσέ μας από τις τυραννικές φοβέρες κι ἀπὸ τη δεινή μανία της αιρέσεως· που μας κατατρέχει σα νάμαστε σκλάβοι και περπατούμε γυμνοί δώθε και κείθε κι ἀλλάζουμε ολοένα τόπο με τόπο και πλανιόμαστε σαν τ ἀγρίμια στα βουνά και στα σπήλαια. Λυπήσου μας, πανεύφημε, και δώσε μας ανάπαψη, πάψε τη ζάλη και σβήσε την αγανάχτηση που σηκώθηκε καταπάνω μας, παρακαλώντας το Θεό, που δίνει στον κόσμο το μέγα έλεος».

Νέα Θαύματα του Αγίου Ραφαήλ

 

«Ετοιμαζόντουσαν να τον πάνε στον ψυχιατρείο…»

Την Άνοιξη του 2015 ήρθα για πρώτη φορά στο Μοναστήρι των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα σε απογευματινό προσκύνημα με την Ενορία μου Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Αττικής.

Από παλιότερα όταν προσευχόμουν, επικαλούμην και τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, χωρίς όμως να τους ξέρω καλά. Δεν ήξερα ούτε τη ζωή, ούτε τα θαύματά τους. Όταν ήρθαμε στη Μονή Τους και Τους προσκυνήσαμε και επικαλεστήκαμε τη Βοήθειά Τους, ζήσαμε ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα που θαύμασα την πρόνοια του Θεού, που Τους επικαλούμουν χωρίς να ξέρω γι’ Αυτούς.

Συγκεκριμένα, επικαλεστήκαμε τη βοήθεια των Αγίων, διότι ο άντρας της αδελφής μου στη Νέα Σμύρνη είχε πάθει πολύ βαριά κατάθλιψη. Δεν έβγαινε από το σπίτι 3-4 χρόνια, έτρωγε ελάχιστα –κι’ αυτό με το ζόρι–, ήθελε να αυτοκτονήσει, είχε φοβίες φοβερές και είχε καταντήσει πετσί και κόκκαλο. Τη νύχτα δεν κοιμόταν. Έλεγε «Θα ’ρθούνε το πρωί να με πάρουνε». Με το χέρι του μετρούσε τους τοίχους. Ετοιμαζόντουσαν να τον πάνε στο ψυχιατρείο. Δεν ήθελε όμως με τίποτα γιατρούς, δεν έπαιρνε ποτέ τα φάρμακά του, ούτε καν για την καρδιά του που είχε πρόβλημα. Δεν τον αφήνανε πια καθόλου μόνο του, μήπως κάνει κακό στον εαυτό του. Είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο να είναι έτοιμος να πεθάνει και όλοι λέγαμε «είναι θέμα ημερών, ελάτε να τον δείτε πριν πεθάνει».

Ήρθαμε, λοιπόν, στη Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και παρακαλέσαμε τους Αγίους, πήραμε Αγιασμό των Αγίων και του ρίχναμε λίγο αγιασμό κάθε μέρα στο νερό του και ικετεύαμε τους Αγίους καθημερινά να τον βοηθήσουν. Ε, λοιπόν, σε λίγες μέρες άρχισε να αλλάζει η συμπεριφορά του. Και μέσα σε ένα μήνα το πολύ έγινε εντελώς καλά.

Τώρα τρώει, έχει κανονική επικοινωνία με τους οικείους του, έχει σώας τας φρένας του, παίρνει τα φάρμακα της καρδιάς του, ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της χώρας μας που παρακολουθεί στην τηλεόραση, έχει επανέλθει ψυχολογικά και συμπεριφέρεται φυσιολογικά. Τεράστια αλλαγή, πολύ μεγάλο και συγκλονιστικό θαύμα ζήσαμε, εσώθη ο άνθρωπος και έγινε όπως πριν την κατάθλιψη.

Αισθανόμαστε μεγάλη χαρά και μεγάλη ευγνωμοσύνη στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Δόξα στο Θεό και τους Αγίους Του.

Μ.Φ.

Μεταμόρφωση Αττικής

Ο Άγιος Ραφαήλ θεραπεύει πρόβλημα στα νεφρά

 Χριστός Ανέστη πάτερ Ραφαήλ.

   Στις 4 Μαρτίου μπήκα στο νοσοκομείο Γενηματά. Ήμουν χάλια, έχω πρόβλημα στα νεφρά μου και είπαν οι γιατροί είναι δύσκολα τα πράγματα, λόγω ηλικίας μου 77 χρόνων που είμαι, δεν θα έχω αποτελέσματα και θα καταλήξω σε αιμοκάθαρση και παίρνω βαρεία φάρμακα κορτιζόνη και άλλα. Βγήκα από το νοσοκομείο και μου είπαν κάθε εβδομάδα να πηγαίνω. Μου είπε το παιδί μου, θα αντέξεις να πάμε και φέτος στον Άγιο Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα για να παραγγείλω τους άρτους. Της είπα ναι. Ανέβηκα σιγά-σιγά στο Βράχο και προσκύνησα. Κάνω το σταυρό μου και γυρίζω το βλέμμα μου στον Άγιο Ραφαήλ, και βλέπω τα μάτια του να μεγαλώνουν και να με κοιτάζουν δεξιά και αριστερά, και είπα, κάτι θα μου συμβή καλό. Στις 17 Απριλίου 2015 πήγα για εξέταση, και οι γιατροί βλέπουν τις εξετάσεις μου και λέει ο Γιατρός, τα στοιχεία είναι της κυρίας. Οι εξετάσεις όμως δεν δείχνουν τίποτα. Μείνανε άφωνοι γιατί περιμένανε τα χειρότερα και πάω καλά με τη βοήθεια των Άγιων, που τους έχω προστάτες και σταυρώνομε κάθε μέρα με το λαδάκι τους.

Φιλώ με σεβασμό το χέρι σας.

Μ.Ζ.

«Έγινε το θαύμα μου»

Η ιστορία μου και η γέννηση του παιδιού μου ξεκινά πριν από ένα χρόνο περίπου, ενώ είχα επισκεφτεί την συνυφάδα μου. Κάθοντας λοιπόν και κουβεντιάζοντας μου ανέφερε για τον Άγιο Ραφαήλ, Άγιο Νικόλαο και Άγια Ειρήνη ότι την είχε βοηθήσει πολύ για τη γέννηση της κορούλας της. Εγώ με τον α-ντρα μου είχαμε συνεχώς το θέμα για την απόκτηση ενός παιδιού, εκείνος δεν ήθελε ούτε στην ιδέα να ακούση για παιδί. Τον ίδιο μήνα είχα κάτι πόνους στη μήτρα, νόμιζα ότι ήμουν έγκυος, αλλά τελικά και αφού νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο είχα αιμορραγικές κύστες. Μετά από 2-3 μέρες αφού βγήκα από το νοσοκομείο έκανα μία επανεξέταση και μου είπε η γιατρός τότε ότι για 2 μήνες δεν θα μπορέσω να αποκτήσω παιδί, να σημειώσω ότι ποτέ δεν είχα γυναικολογικό πρόβλημα. Παρ’ όλο που η γιατρός μου είπε γι’ αυτήν την απόφαση δεν έχασα τη πίστη ότι ο Άγιος Ραφαήλ θα με βοηθούσε για την απόκτηση του μωρού μου. Τον ίδιο μήνα έμεινα έγκυος στο μονάκριβο γιο μου. Έγινε το θαύμα μου. Μετά από κάποιες εξετάσεις που έκανα διαπιστώθηκε στο μωρό μου ότι είχε ηχογενείς εστίες στην καρδούλα του. Θυμάμαι εκείνη τη μέρα η χειρότερή της ζωής μου. Έκλαιγα ασταμάτητα δεν μπορούσε να με κάνει καλά ούτε ο άντρας μου. Δεν ήξερα που να απευθυνθώ και έτσι έψαχνα στο ίντερνετ για τον Άγιο Ραφαήλ και να ζητούσα βοήθεια. Βρήκα το τηλέφωνο της Ιεράς Μονής του Άγιου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος και πήρα τηλέφωνο χωρίς να ξέρω με ποιόν θα μιλήσω, απλά πήρα και το σήκωσε τότε κάποιος μοναχός και του είπα το πρόβλημά μου. Νόμιζα ότι δεν θα μου δώσει καμία σημασία, εκείνος όμως μου μίλησε και μου είπε ότι με τη βοήθεια του Άγιου Ραφαήλ το μωρό μου θα γινόταν καλά. Μου είπε να λέω την εξής προσευχή «Άγιε Ραφαήλ, προχώρα εσύ μπροστά». Από τότε έλεγα καθημερινά τη προσευχή που είχε πει ο μοναχός. Μετά τον δεκαπενταύγουστο ο θείος μου νοσηλεύτηκε με σοβαρό έμφραγμα. Είπαν οι γιατροί τότε στην μητέρα μου ότι ήταν απαραίτητο να γίνει χειρουργείο, έγινε το σοβαρό χειρουργείο και βγαίνοντας ο γιατρός είπε στη μητέρα μου ότι μάλλον θα γίνη το μοιραίο. Ενώ μιλώντας με τη μητέρα μου της είπα να λέει την προσευχή που μου είχε πει τότε ο μοναχός «Άγιε Ραφαήλ προχώρα εσύ μπροστά». Μετά από μία ώρα ήρθε ο γιατρός είπε πρέπει να έγινε θαύμα … δεν εξηγείται διαφορετικά. Για να επανέλθω εγώ γέννησα ένα υγιέστατο αγοράκι 3.775 κιλά φυσιολογικά. Ο Άγιος Ραφαήλ πραγματοποίησε το θαύμα μετά από την προσευχή μου. Χάρη στους μοναχούς της Ιεράς Μονής Άνω Σουλίου Μαραθώνος, η πίστη μου μεγάλωσε προς τον Κύριο και τη μητέρα του Παναγία και τον προστάτη μου Άγιο Ραφαήλ. Ευχαριστώ θερμά.

Α. Κ., Ιωάννινα

«Μετάνιωσα που φάνηκα άπιστη και αδύναμη…»

 Πάει καιρός αρκετός που θέλω να γράψω αυτό το γράμμα… για να πω την αλήθεια, αυτήν που βίωσα τόσο έντονα όταν έμεινα έγκυος στον δεύτερο γιο μου, τώρα πάμε τριών μηνών, δοξασμένο το όνομα του Αγίου Ραφαήλ, της Αγίας Ρηνούλας (έτσι την αποκαλώ εγώ γιατί είναι το κοριτσάκι της καρδιάς μου) και φυσικά του Αγίου Νικόλα. Τολμώ να ομολογήσω πως τόσα χρόνια, παρ’ ότι πιστή δεν γνώριζα τους συγκεκριμένους Αγίους, ήταν τότε που σε μία κατά τα άλλα φυσιολογική εγκυμοσύνη που την παρακολουθούσε όπως και στο πρώτο παιδί ένας μαιευτήρας – εμβρυολόγος (ειδικότητα στον υπέρηχο εμβρύου με πτυχίο του κορυφαίου Κύπριου Νικολαΐδη στο Λονδίνο, δηλαδή σαν να λέμε ο γιατρός μου είναι σύγχρονος και καταπληκτικά εκπαιδευμένος στην ανάλυση ανάπτυξης του εμβρύου μέσω του υπερήχου). Όταν λοιπόν περίπου στον 5ο μήνα ήρθε η ώρα της εξέτασης Β ε­πί­πε­δου (εξέταση που μετράει ο γιατρός ένα – ένα τα όργανα του εμβρύου από αρτηρίες καρδιά εγκέφαλο μέχρι άκρα νεφρά έντερα πρόσωπο κ.τ.λ.). Τότε λοιπόν άρχισαν όλα. Στον εγκέφαλο όλοι έχουμε δύο μικρά μπαλονάκια με εγκεφαλικό υγρό, στο δικό μου μωρό τα μπαλονάκια αυτά ήταν παραγεμισμένα με αποτέλεσμα να πρέπει να κάνω αμνιοπαρακέντηση γιατί αυτό καταρχάς σχετιζόταν με το σύνδρομο Down, λοιπόν μου έβαλαν βελόνα στην κοιλιά, πήραν υγρό αμνιακό, το εξέτασαν και τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά, ευτυχώς. Τώρα έμεινε κάτι επίσης σημαντικό, τα παραγεμισμένα μπαλονάκια εμπόδιζαν τον εγκέφαλο να μεγαλώσει, εκεί μετά και από την μαγνητική που έκανα το επιβεβαίωσαν και τότε λύγισα… όλα μαύρισαν, κλείστηκα στο δωμάτιο και έκλαιγα όλη μέρα, μου είχαν κοπεί τα πόδια στο άκουσμα του γιατρού να λέει «ας μας λυπηθεί ο Θεός». Ντρέπομαι να το πω όμως πρέπει να φανώ ειλικρινής… Τότε σκέφτηκα να το τελειώσω και επειδή δεν επιτρεπόταν εδώ, έψαχνα διαβατήριο για Λονδίνο, έβλεπα εφιάλτες ότι μου ανοίγουν την κοιλιά και μου το παίρνουν, ένα δράμα σκέτο, άλλες φορές ούρλιαζα, άλλες σιωπή και σκοτάδι, τύψεις για τις σκέψεις μου, τι μάνα ήμουν Θεέ μου. Ο Θεός ήξερε, μαζί και ο Άγιος… (εξομολογήθηκα αργότερα στον αγαπημένο μου πάτερ Θεμιστοκλή στην ενορία μας στον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών) μετάνιωσα που φάνηκα άπιστη και αδύναμη, έστω και για τόσο λίγο 2 ημέρες μετά την μαγνητική. Μία ημέρα ψάχνοντας να βρω κάτι μετρητές για το ζάχαρό μου, επειδή είχαμε μετακομίσει πρόσφατα δεν είχα ιδέα που μπορεί να ήταν. Βρήκα μία μικρή εικόνα του Αγίου Ραφαήλ με την Άγια Ρηνούλα και τον Άγιο Νικόλαο, έμεινα να κοιτάζω, προσπαθώντας να θυμηθώ, ποιοί είναι αυτοί οι Άγιοι και που βρήκα την εικόνα. Την επόμενη μέρα στην δουλειά (βοηθάω τον άνδρα μου που είναι οδοντίατρος) χτυπάει το κουδούνι και έρχεται μια κυρία παλιά ασθενής και μου λέει… έμαθα πως είσαι έγκυος και θέλησα να σου δώσω αυτό «είναι ένα βαμβάκι με λάδι από τον Άγιο Ραφαήλ Μυτιλήνης» μου λέει. Τα έχασα, δυό φορές απανωτά ο ίδιος Άγιος. Την ίδια ημέρα έψαχνα στο ίντερνετ για τα προβλήματα του εμβρύου και έβλεπα παντού «θαύμα έκανε ο Άγιος Ραφαήλ σε αυτό το πρόβλημα… στο άλλο πρόβλημα κ.τ.λ.». Όλα σχετίζονταν με έμβρυα, τότε ήταν που μου χτύπησε καμπανάκι. Θέλω να τον γνωρίσω είπα και έτρεξα να μάθω πληροφορίες στο ίντερνετ. Όση ώρα έψαχνα μύριζα μύρο, τα έμαθα όλα και για τους τρεις τι πέρασαν από τους Τουρκαλαράδες, μακελειό, έκλαψα λες και ήμουν μπροστά. Τότε ήταν που έψαξα να βρω Άγιο Ραφαήλ στην Αθήνα. Βρήκα Άνω Σούλι Μαραθώνα. Θεολόγε, λέω στον άνδρα μου, θέλω να με πας. Ήταν Πέμπτη 12/6/2014 όταν άγγιξα τον Βράχο, όταν τον πρωτοείδα ήταν σαν να με γέννησε ξανά. Μύριζα μύρο συνέχεια, έπινα κάθε πρωί Αγιασμό του Άγιου Ραφαήλ Μαραθώνα και έβαζα 3 με 4 φορές την ημέρα λαδάκι στην κοιλιά από το ακοίμητο καντήλι του Αγίου, προσευχή καθημερινή, του μιλούσα συνέχεια. Πέρασαν οι μήνες και λίγο πριν γεννήσω τον Ιωάννη μου, οι μετρήσεις είχαν πέσει, τα μπαλονάκια μίκρυναν, ο εγκέφαλος μεγάλωσε κανονικά, επιστημονικός όρος δεν υπάρχει «διάταση κοιλιών εγκέφαλου» πια, μου είπε ο γιατρός μου! Έκλαψα από ευτυχία πια, όλα ήταν τέλεια, ήταν θαύμα. Όλα πήγαν καλά, γέννησα με καισαρική ένα υγιέστατο αγοράκι 3,800 κιλά πολύ όμορφο με ένα σημάδι στο μέτωπο που θύμιζε ανεπαίσθητα σταυρό!!! Δεν το πίστευα. Το λαδάκι του Αγίου που σταύρωνα την κοιλιά το έβαζα πάντα εκεί που ήταν το κεφάλι του μωρού (το ήξερα λόγω των συχνών υπερήχων). Αιμαγγίωμα το ονόμασαν οι γιατροί, εγώ όμως αισθάνομαι ότι ο Άγιος θέλησε να μου δείξει πως ήταν εκεί. Να σημειώσω πως 5 ημερών το μωρό έπαθε πνιγμό επειδή του ανέβηκε το γάλα στον ύπνο του, είχε μαυρίσει, το πήγαμε στο νοσοκομείο και παρακαλούσα «Άγιέ μου, μη μου το πάρεις. Σώσε το.» Όταν βγήκε ο άνδρας μου και μου είπε πως του ρούφηξαν με αναρρόφηση τα υγρά και το έσωσαν. Σχεδόν από το στρες έπεσα κάτω, και τότε ένιωσα τον Άγιο να μου λέει, σήκω όρθια. Άγιε Ραφαήλ μου, Άγια Ρηνούλα, Άγιε Νικόλα. Μεγάλη η μεσιτεία σας προς τον Θεό για την οικογένειά μου!! Σας αγαπώ βαθειά, σας σκέφτομαι συνέχεια.

Μαρία Κ., Αγ. Ελευθέριος, Αθήνα.

 (Θα ήθελα να δημοσιεύσετε ό,τι μπορείτε από το γράμμα για να δώσουμε κουράγιο σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη)

«Εγώ ξέρω ότι στο χειρουργείο δεν ήμουνα μόνη»

Έχω έλθει στο μοναστήρι σας και το πόσο καλά νιώθω όταν είμαι εκεί δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Θέλω και εγώ να σας πω ότι οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη είναι για την οικογένειά μου προστάτες. Μας έχουν βοηθήσει σε πολλές δύσκολες στιγμές που έχουμε περάσει.

Το 1995 αρρώστησε ο άντρας μου, από έμφραγμα και του δημιούργησε πολύ σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά. Τον έταξα στον Άγιο Ραφαήλ και ενώ κανένας γιατρός δεν περίμενε ότι θα βγει ζωντανός από ένα χειρουργείο, αυτός βγήκε και είναι μέχρι σήμερα καλά. Όλες τις μέρες που ήταν δύσκολες στην εντατική και στο δωμάτιο, έβλεπε, όπως μου είπε, έναν καλόγερο να κάθεται δίπλα του. Και έφυγε αφού οι γιατροί άρχισαν να βλέπουν κάποια βελτίωση.

Να σημειώσω ότι δεν ήξερε ότι τον είχα τάξει στον Άγιο Ραφαήλ. Πάντα είχα δίπλα του την Παναγία την Προυσιώτισσα. Αυτός όμως έβλεπε να τον προσέχει ένας ψηλός καλόγερος για τουλάχιστον 20 μέρες που είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα. Οι γιατροί μέχρι τώρα δεν μπορούν να καταλάβουν πως έζησε.

Και τώρα για μία ακόμη φορά ο Άγιος Ραφαήλ και η συνοδεία του βρέθηκαν προστάτες μου. Μετά από παρακέντηση που έγινε σε όγκο στο στήθος μου, βρέθηκαν καρκινικά κύταρα. Ο γιατρός είπε ότι μπορεί να αφαιρέσει το στήθος αν είχε εξαπλωθεί πολύ.

Ήρθα στο μοναστήρι σας και μου δώσατε λαδάκι και σταύρωνα τον όγκο, μου διαβάσατε ευχή υπέρ υγείας και να μην σας κουράζω, όταν έκανα εισαγωγή για το χειρουργείο, ο γιατρός μου έλεγε συνέχεια ότι βλέπει τον όγκο να μαλακώνει στην ψηλάφηση που έκανε και ενώ περίμενα να μου αφαιρέση το στήθος (γιατί εκτός από την παρακέντηση και η μαστογραφία έδειχνε πρόβλημα) βγήκε ο γιατρός από το χειρουργείο και είπε στο παιδί μου ότι όλα είναι αρνητικά, δεν υπάρχει καρκίνος.

Εγώ ξέρω ότι στο χειρουργείο δεν ήμουνα μόνη, είχα κοντά μου, δίπλα μου τον Άγιο Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και από πάνω μου την Παναγία να με προστατεύει. Αυτό ζητούσα κάθε βράδυ στην προσευχή μου να μην με αφήσουν μόνη με τους γιατρούς και δεν με άφησαν. Θα τους ευχαριστώ όσο θα ζω.

Παρασκευή Π.,

Ίλιον

«Η θεραπεία ήταν ο Άγιος Ραφαήλ»

Είμαι κι’ εγώ μια πιστή που αξιώθηκα να γνωρίσω τη χάρη του Αγίου Ραφαήλ. Τον Ιανουάριο του 2014 ο πατέρας μου έκανε εξετάσεις αίματος για PSA. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι το PSA ήταν πάρα πολύ ανεβασμένο, δηλαδή καρκίνος του προστάτη. Πήγαμε σε ουρολόγο και κάναμε βιοψία προστάτη. Η βιοψία έδειξε πολύ κακοήθη καρκίνο προστάτη. Μετά τη βιοψία άρχισε να έχει τρομερούς πόνους στη λεκάνη, στο αριστερό πόδι και αργότερα και στο δεξί πόδι που όλο και δυνάμωναν. Επειδή εδώ και χρόνια γνώριζα τον Άγιο Εφραίμ και μας είχε βοηθήσει πολύ, κάνοντας πολλά θαύματα, τον επικαλούμασταν συνεχώς, για να μας βοηθήσει στον δύσκολο αυτό αγώνα. Ο πατέρας μου έκανε αξονική και σπινθηρογράφημα οστών για να δούμε αν είχε κάνει μετάσταση στα οστά. Οι εξετάσεις έδειξαν μετάσταση στα οστά. Συμβουλευτήκαμε ογκολόγο, ο οποίος μας έστειλε στο νοσοκομείο «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ» για ακτινοβολίες. Όταν πήγε η μητέρα μου για να κανονίσει τις ακτινοβολίες στο «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ», της είπαν ότι δεν υπάρχουν ραντεβού και έπρεπε να πάει στο «Αττικόν» νοσοκομείο. Αυτό μας στεναχώρησε διότι μένουμε Αμπελόκηπους και θα ήταν δύσκολη η μετακίνηση. Πήγε στο «Αττικόν» νοσοκομείο η μητέρα μου για να συννενοηθεί για τις ακτινοβολίες. Εκεί προσευχόταν συνέχεια. Της είχα πει να παρακαλεί τον Άγιο Εφραίμ, τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και τον Αρχάγγελο Ραφαήλ που θεραπεύει. Όταν της τηλεφώνησα στο νοσοκομείο, μου είπε σαστισμένη: «Παρακάλεσα τον Άγιο Εφραίμ, τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και τον Άγιο Ραφαήλ». Και της λέω «σου είπα Αρχάγγελο Ραφαήλ, όχι Άγιο Ραφαήλ». Εκείνη μπερδευόταν και έλεγε συνέχεια τον Άγιο Ραφαήλ.

Το βράδυ βλέπω στον ύπνο μου ότι βρέθηκα σ’ ένα βράχο κοντά στη θάλασσα, μ’ ένα μικρό χώρο σαν εκκλησάκι με κάγκελα. Υπήρχε πολύς κόσμος. Το μέρος μου ήταν εντελώς άγνωστο. Ξαφνικά ακούω μια φωνή που μου λέει: «Δεν ήταν ο Άγιος Εφραίμ που βοήθησε, αλλά εγώ ο Άγιος …» και ξυπνάω χωρίς να προφτάσω να ακούσω το όνομά του. Κοίταξα το ημερολόγιο και είδα ότι ήταν η γιορτή του Αγίου Ραφαήλ. Κατάλαβα ότι ο Άγιος που μας βοήθησε και μου μίλησε ήταν ο Άγιος Ραφαήλ. Και λέω ότι μας βοήθησε γιατί κανόνισαν να γίνουν οι ακτινοβολίες στο στρατιωτικό νοσοκομείο «401», το οποίο ήταν πέντε λεπτά από το σπίτι μας. Μπήκα στο ίντερνετ για να διαβάσω θαύματα του Αγίου Ραφαήλ και βλέπω ότι το μέρος που ονειρεύτηκα ήταν η Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα. Γνώριζα ότι υπήρχε μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη, αλλά δεν γνώριζα ότι υπήρχε μοναστήρι και στο Άνω Σούλι Μαραθώνα. Μου το φανέρωσε ο Άγιος Ραφαήλ. Έτσι κατάλαβα ότι θα μας βοηθούσε ο Άγιος Ραφαήλ, Μεγάλη η Χάρη Του. Ένα άλλο θαύμα που έκανε ήταν στον ξάδελφό μου Γαβριήλ ο οποίος είχε καρκίνο στον εγκέφαλο και έκανε μετάσταση στο πάγκρεας. Μετά από επίσκεψη του Γαβριήλ στη Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνα και προσευχές, η αξονική έδειξε ότι ο όγκος στον εγκέφαλο μειώθηκε και στο πάγκρεας εξαφανίστηκε χωρίς χημειοθεραπεία. Η θεραπεία ήταν ο Άγιος Ραφαήλ.

Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά ένιωθα υποχρέωση και ευγνωμοσύνη να γράψω τα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ για να πιστέψει ο κόσμος ότι όλοι οι Άγιοι βοηθούν αρκεί να το ζητήσουμε με πίστη και να εμπιστευτούμε τη ζωή μας στα χέρια του Θεού, διότι εκείνος γνωρίζει καλύτερα ποιό είναι το σωστό για εμάς.

Σ’ ευχαριστώ πολύ Άγιε Ραφαήλ που μπήκες στη ζωή μας και για την βοήθειά σου. Σε θεωρώ προστάτη της οικογενείας μου και των δικών μου ανθρώπων.

Μια πιστή σου

Δέσποινα Π., Αγία Παρασκευή

«Ο Άγιος Ραφαήλ σώζει από θάνατο λόγω απόφραξης της αναπνευστικής οδού»

Παραμονή Παναγίας 2014.

Σεβαστοί πατέρες της Ιεράς Μονής Αγίου Ραφαήλ Άνω Σουλίου. Προσερχόμενη στο μοναστήρι σας να προσκυνήσω τους Αγαπημένους Αγίους Ραφαήλ, τον διάκονό του εν ζωή Άγιο Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη, επιθυμώ να προσφέρω σε εκείνους αυτήν την επιστολή όπου αναφέρω το θαύμα που μου έκαναν πέρυσι τέτοιον καιρό, σώζοντας με από θάνατο λόγω απόφραξης της αναπνευστικής οδού. Βρισκόμουν στην κουζίνα του σπιτιού μου και λογομαχούσαμε με στενό συγγενικό μου πρόσωπο. Παραμονές της Παναγίας ο δαίμονας φαίνεται χτυπούσε δυνατά, γιατί οι φωνές ήταν έντονες και η αντιπαράθεση όσο πήγαινε και οξυνόταν. Ξαφνικά, και χωρίς να το έχω πάθει άλλη φορά, ο λαιμός μου φράζει εντελώς και δεν μπορώ να πάρω εισπνοή. Έχω μία αλλεργία στο λαιμό, που με έχει οδηγήσει κάποιες φορές και λόγω ορισμένων έντονων μυρωδιών σε αλλεργική λαρυγγίτιδα, κάτι ιδιαίτερα επικίνδυνο, αφού η εισπνοή σε ελάχιστα δευτερόλεπτα γίνεται αδύνατη και χρειάζεται ένεση κορτιζόνης η και αδρεναλίνη. Δεν μου είχε όμως ξανασυμβεί να το πάθω αυτό λόγω έντονης ομιλίας. Κρατήθηκα με τα δυό μου χέρια στο νεροχύτη και προσπαθούσα απεγνωσμένα να ανασάνω. Ταυτόχρονα είχα πάθει και κρίση βήχα. Το συγγενικό μου πρόσωπο όταν κατάλαβε τη σοβαρότητα, άρχισε έντρομο να επικαλείται το όνομα της Παναγίας. Εγώ πάνω στον πανικό μου, προσπαθούσα να πάρω αέρα από το παράθυρο, αλλά και να πιώ νερό, μήπως αυτό με βοηθούσε. Δεν γινόταν τίποτα. Το μόνο που γινόταν ήταν να ακούγεται ένας δυνατός λαρυγγισμός κάθε φορά που προσπαθούσα να ανασάνω, ενώ το οξυγόνο που έπαιρνα ήταν μηδαμινό. Και τότε μπροστά μου βλέπω τον Αγιασμό του Αγίου Ραφαήλ, τον οποίον έχω συνεχώς κάπου κοντά μου, καθώς και το Άγιο Λαδάκι από το Ακοίμητο Κανδήλι των Αγίων. Αμέσως αρπάζω στα χέρια μου το μπουκαλάκι με τον Αγιασμό και πιέζοντάς το δυνατά μέσα στο στόμα μου νιώθω το Αγιασμένο αυτό νερό να περνάει από το λαιμό μου. Αυτό ήταν. Ο λαιμός μου άνοιξε εκείνο το δευτερόλεπτο και μπόρεσα να πάρω την πρώτη μου ανάσα. Άρχισα να ανασαίνω γρήγορα προσπαθώντας να αναπληρώσω το οξυγόνο που μου είχε λείψει και ευγνωμονώντας τον αγαπημένο μου και σπλαχνικό μου Άγιο Ραφαήλ που δεν με ξεσυνερίστηκε για τα λάθη μου και θαυματούργησε και σε μένα με τρόπο τόσο φανερό.

Μαρία-Χριστίνα Γ.,

Μεταμόρφωση Αττικής

-- -- -- -- 

 

«Υπάρχει ο Άγιος Ραφαήλ που κάνει θαύματα. Προσευχήσου σε Αυτόν!»

 

Εδώ και δύο χρόνια, ενώ βρισκόμουν στο Κατάρ (λόγω της οικονομικής κρίσης) και δούλευα εκεί, άρχισα να έχω φρικτούς πόνους στον αυχένα, στην αριστερή ωμοπλάτη και το αριστερό χέρι, το οποίο μάλιστα μούδιαζε. Το χέρι ειδικότερα άρχισε να ατροφεί, φτάνοντας σταδιακά σε βαθμό 70% ατροφίας. Επισκέφτηκα γιατρούς, μου έδωσαν θεραπείες με φάρμακα, για να δουν πως θα πάω, πως θα ανταποκριθώ δηλαδή. Και επειδή δεν υπήρχε καμμία βελτίωση, έκανα μια μαγνητική τομογραφία, όπου αυτή έδειξε ότι έχω σοβαρότατο πρόβλημα σε τρεις σπονδύλους στον αυχένα μου και ότι η μόνη θεραπεία ήταν να γίνει μια πολύ σοβαρή επέμβαση, όπου θα γινόταν μηχανική ανασύσταση των σπονδύλων. Ο δε νευροχειρουργός που με είδε στην Ελλάδα, τον Ιούλιο του 2013, είπε ότι αν δεν το κάνω σύντομα υπάρχει κίνδυνος να μείνω παράλυτος, γιατί αυτή η πάθηση (ονομάζεται μυελοπάθεια) επηρεάζει όλη τη σπονδυλική στήλη. Πρέπει να συμπληρώσω δε ότι ήταν τόσο τραυματική η κατάστασή μου που επί ενάμισι χρόνο δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ, διότι δεν μπορούσα να ξαπλώσω, ούτε καλά-καλά να καθίσω. Κοιμόμουν καθιστός δύο ώρες το πολύ μέχρι που με ξυπνούσαν οι πόνοι. Αφού, για να καταλάβετε, για να μου κάνουν την μαγνητική με ναρκώσανε, γιατί ειδάλλως δεν μπορούσα να αντέξω τους πόνους να ξαπλώσω σε αυτή τη στάση.

Φτάνουμε στο Φλεβάρη του 2014. Μέχρι τότε δεν ήξερα τον Άγιο Ραφαήλ -ίσως να είχα ακούσει, δεν είμαι σίγουρος, αλλά πάντως δεν ήταν στη σκέψη μου-. Εκείνες τις ημέρες όμως, μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό μου η σκέψη: «Προσευχήσου στον Άγιο Ραφαήλ», σαν έμπνευση. Μου φυτεύτηκε στο μυαλό αυτό το πράγμα, σαν να μου το ψιθύρισε κάποιος ότι: «Υπάρχει ο Άγιος Ραφαήλ που κάνει θαύματα. Προσευχήσου σε Αυτόν». Αυτή την περίοδο ήρθε η γυναίκα μου με άδεια στην Ελλάδα και της είπα να έρθει να προσκυνήσει στη Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, την οποία είχα εν τω μεταξύ βρει απ’ το ίντερνετ, ψάχνοντας περισσότερα για τον Άγιο Ραφαήλ. Της είπα να μου ανάψει ένα κεράκι στον Άγιο και να μου φέρει λίγο λαδάκι, το οποίο μου έφερε μαζί με Αγιασμό και μία εικόνα. Εν τω μεταξύ εγώ προσευχόμουν. Δυό μέρες πριν επιστρέψει η γυναίκα μου από την Ελλάδα, οι πόνοι εντάθηκαν τόσο που νόμιζα ότι θα μου πέσει κυριολεκτικά το χέρι. Έκλαιγα από τους πόνους. Δεν με έπιανε κανένα ηρεμιστικό και καμμία ένεση. Οι πόνοι είχαν δεκαπλασιαστεί ξαφνικά. Δεν μπορούσα να δουλέψω πια καθόλου (παρά το ότι είμαι σε μια πολύ υπεύθυνη θέση με πολλούς εργαζομένους υπό την επίβλεψή μου). Ταυτόχρονα όμως πίστεψα ότι όταν επιστρέψει η σύζυγος και θα σταυρωθώ με το λαδάκι θα γίνω καλά. Το πίστεψα τελείως, τόσο όσο πιστεύω ότι υπάρχει ο ήλιος και λάμπει. Την ημέρα που η σύζυγός μου επέστρεφε στο Κατάρ, προσευχήθηκα στον Άγιο Ραφαήλ, όπως έκανα κάθε μέρα και μέχρι να πάω να πάρω τη γυναίκα μου στο αεροδρόμιο, το 95% των πόνων είχε περάσει. Όταν τελικώς έφτασε, πήγα σπίτι, προσευχήθηκα, έβαλα λαδάκι του Αγίου και δόξα τω Θεώ, από εκείνη τη στιγμή δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα. Πόνο κανένα. Η ατροφία του χεριού μου σταδιακά εξαφανίζεται. Έχω ξεχάσει πλέον όλο το πρόβλημά μου. Σαν να ήταν ένα όνειρο που πέρασε. Και σταδιακά χάνω και τα κιλά που πήρα από τις κορτιζόνες. Η ζωή μου έχει επανέλθει απολύτως στο φυσιολογικό. Γι’ αυτό και ήρθα και εγώ ο ίδιος εδώ στον Άγιο Ραφαήλ να Τον ευχαριστήσω, για το μεγάλο θαύμα που μου έκανε.

 

Ιορδάνης Φ., Αύγουστος 2014

 

Δεν υπήρχε πλέον καρκίνος στο σώμα της

 

«Στις αρχές Ιουνίου, μιλούσα τηλεφωνικά με μία φίλη μου και μου έλεγε τα διάφορα οικογενειακά της προβλήματα. Εγώ, επειδή ο Άγιος Ραφαήλ είναι πολύ θαυματουργός, της πρότεινα να δώσω εκ μέρους της τα ονόματα της οικογενείας της να μνημονευτούν στην Παράκληση του Αγίου Ραφαήλ, στο Μοναστήρι Του στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος, που είναι και σχετικά κοντά στο σπίτι μου. Εκείνη δέχτηκε και ταυτόχρονα με παρακάλεσε να δώσω να μνημονευτεί και το όνομα μιας φίλης της, της Στυλιανής Τ. (κατοίκου Αθηνών), γιατί, όπως μου εξήγησε, η κοπέλα αυτή είχε σοβαρότατο πρόβλημα υγείας. Ήταν νεαρή και είχε πάθει καρκίνο του στήθους και έκανε στη συνέχεια και αφαίρεση στήθους. Όμως, ο καρκίνος έκανε μετάσταση και η κατάσταση της υγείας της Στυλιανής χειροτέρεψε δραματικά, φτάνοντας στο σημείο να λένε οι γιατροί στους δικούς της, ότι είναι πια στα τελευταία της. Συγκεκριμένα έλεγαν ότι … «είναι αμαρτία να την κρατάτε έτσι. Έχει 10 μέρες ζωή. Πάρτε τη στο σπίτι να τελειώσει εκεί…». Εν τω μεταξύ η Στυλιανή πονούσε υπερβολικά και ταλαιπωριόταν. Γι’ αυτό η κοινή μας φίλη με παρακάλεσε να δώσω να μνημονευτεί το όνομά της στην Παράκληση του Αγίου Ραφαήλ, ώστε ο Άγιος Ραφαήλ, να μείωνε τουλάχιστον τους πόνους της. Όμως, μεγάλα τα θαύματα των Αγίων!!! Ο Άγιος Ραφαήλ, δεν της μείωσε μόνο τους πόνους, αλλά έκανε τη Στυλιανή τελείως καλά!!!! Λίγες μέρες μετά που μνημονεύτηκε το όνομά της, η Στυλιανή άρχισε να λέει: «Δεν πονάω, δεν πονάω. Γιατί δεν πονάω;». Αφού, λοιπόν, επέμενε, οι γιατροί της έκαναν εξετάσεις, μία και δυο και τρεις και ακολούθησαν τα συγκλονιστικά αποτελέσματα των εξετάσεων ότι: ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΛΕΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ… Μέσα σε λίγες, λοιπόν, μέρες πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο και κάποια στιγμή αργότερα μίλησα μαζί της στο τηλέφωνο. «Δεν ξέρω τι έκανες για μένα, αλλά ό,τι και να έκανες σε ευχαριστώ πάρα πολύ!» μου είπε. Εγώ της εξήγησα ότι το μόνο που έκανα ήταν να δώσω το όνομά της να μνημονευτεί στην Παράκληση του Αγίου Ραφαήλ. Και εκείνη μου απάντησε: «Δεν μου είχανε πει τίποτα πιο πριν για τον Άγιο Ραφαήλ. Τι μπορώ να πω για τον Άγιο Ραφαήλ! Τον ευχαριστώ πολύ! Θα πάω οπωσδήποτε να Τον προσκυνήσω, πριν πάω στις διακοπές μου που έχω κανονίσει στα τέλη Ιουλίου. Που είναι αυτό το Μοναστήρι;». Κανονίσαμε λοιπόν να την φέρω στη Μονή του Αγίου στο Άνω Σούλι να ευχαριστήσει τον Άγιο Ραφαήλ και μείναμε όλοι μας με τη μεγαλύτερη ευτυχία στην ψυχή μας για το πολύ μεγάλο αυτό θαύμα που συντελέστηκε. Τη χαρά μου αυτή ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, γι’ αυτό και σας διηγήθηκα ό,τι επακριβώς έγινε, προς δόξαν του Ονόματος του μεγάλου Αυτού και πολύ θαυματουργού Αγίου που λέγεται Ραφαήλ, ο Οποίος δεν σταματά συνεχώς να μας εκπλήσσει με τα συγκλονιστικά θαύματά Του.»

 

Σοφία Π.,

Μαραθώνας, Ιούλιος 2014

 

Το όνειρο και η βάπτιση του μικρού Ραφαήλ

 

«Είναι καλοκαίρι του 2011. Ένα βράδυ βλέπω στον ύπνο μου ένα περίεργο όνειρο. Είμαι σ’ ένα Μοναστήρι που είχε κι’ ένα εκκλησάκι και παρακολουθώ μια βάπτιση. Τα βλέπω όλα καθισμένος κάτω από μια ελιά για να μη με χτυπάει ο ήλιος. Ήταν μεσημέρι. Βλέπω τον ιερέα να βγάζει από την κολυμβήθρα ένα αγοράκι, όχι όμως γυμνό. Ήταν ήδη ντυμένο με ολόλευκα ρούχα. Η βάπτιση γινόταν στον εξωτερικό χώρο και το αγοράκι ήταν μες στο λάδι. Μόλις ο ιερέας το έβγαλε έξω από την κολυμβήθρα είπε: «Και το όνομα αυτού Ραφαήλ». Και στο όνειρο ήξερα ότι το παιδί αυτό ήταν δικό μου. Το όνειρο ήταν χαρακτηριστικό. Εγώ βέβαια τότε είχα μόνο ένα κοριτσάκι 2 χρονών και δεν είχα διαβάσει κάτι για τον Άγιο Ραφαήλ ούτε είχα επισκεφθεί ένα μοναστήρι που να ταίριαζε στην εικόνα που είδα στο όνειρο.

Τον επόμενο Φεβρουάριο του 2012 η γυναίκα μου έμεινε έγκυος. Προτού όμως το μάθει της συνέβη κάτι περίεργο. Τότε εργαζόταν σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Ένα πρωί κι’ ενώ ήταν στη δουλειά της μπήκε μια άγνωστη γριά γυναίκα και, χωρίς να προηγηθεί κάποια συζήτηση η να χαιρετηθούν, εκείνη της είπε: «Πιστεύεις;» Κι’ η γυναίκα μου της απάντησε: «Τι να πιστεύω; Δεν σας καταλαβαίνω». «Θα πας στην Αγία Τριάδα να προσκυνήσεις», της είπε. «Έχουν φέρει τα λείψανα του Αγίου Ραφαήλ. Θα πας να προσκυνήσεις για να σου δώσει ένα γερό μωρό». Η γυναίκα μου βρισκόταν στον 1ο μήνα της εγκυμοσύνης της, αλλά ακόμα δεν το ήξερε. Τα ’χασε και δεν της απάντησε τίποτα. Εκείνη έφυγε και η γυναίκα μου μετά από 2 ημέρες πήγε και προσκύνησε. Στη συνέχεια, όταν μου είπε για το συμβάν στο ζαχαροπλαστείο, θυμηθήκαμε το όνειρο που είχα δει το προηγούμενο καλοκαίρι. Λίγο αργότερα, μάθαμε ότι ήταν έγκυος.

Στην εγκυμοσύνη της είχε πολλά προβλήματα, κυρίως ψυχολογικά. Το Νοέμβριο του 2012 γέννησε ένα αγοράκι, για το φύλο του οποίου ήμασταν σίγουροι από την πρώτη στιγμή. Γνωρίζαμε ότι ήταν αγόρι, προτού καν μας το ανακοινώσει ο γιατρός. Το μωρό έπαθε λοίμωξη και παρέμεινε στη θερμοκοιτίδα για 22 ολόκληρες ημέρες, αλλά τελικά όλα πήγαν καλά.

Εντέλει, το όνειρο που είχα δει συνέβη και στην πραγματικότητα. Η βάπτιση του μωρού έγινε στο μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνα, στον εξωτερικό χώρο, ανάμεσα σε πολλές ελιές. Το μωρό πήρε το όνομα «Ραφαήλ» και φόρεσε κατάλευκα ρούχα. Η κολυμβήθρα είχε τοποθετηθεί στο σημείο ακριβώς που είχα δει και στο όνειρό μου. Χάρη στον Άγιο Ραφαήλ είχαμε και έχουμε ένα γερό αγοράκι.»

Νίκος και Φωτεινή Ν.

Σεπόλια.

 

«Σε περιμένουμε!»

 

Η κ. Αγγελική Χ., κάτοικος Καλλιθέας, ερχόμενη στη Μονή, μας διηγήθηκε τα εξής:

«Είχα ξεκινήσει και δεν αισθανόμουν καλά το Σεπτέμβρη του 2013 και γι’ αυτό πήγαμε στο νοσοκομείο, όπου μου διαγνώσθηκε μετά από αξονική ότι φαινόταν σαν να έχω κάποιον όγκο στον εγκέφαλο, γιγαντιαίο (έτσι τον χαρακτηρίσανε) 7,5 Χ 4,5 συν ένα τεράστιο οίδημα γύρω από αυτό. Και γι’ αυτό μου κάνανε εισαγωγή στον Ευαγγελισμό. Εν τω μεταξύ, μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, είχα εμφανίσει ημιπληγία από την αριστερή πλευρά, δηλαδή παρέλυσε το αριστερό χέρι και πόδι μου. Η διάγνωση ήτανε απελπιστική. Λέγανε ότι δεν μπορεί να χειρουργηθεί. Ήτανε πολύ μεγάλη η κακοήθεια και αν το πειράζανε θα γινότανε χειρότερος, έτσι λέγανε οι γιατροί. Μου κάνανε βεβαίως αγωγή, κορτιζόνη και αντιεπιληπτικά για να ξεπρηστεί το οίδημα, αλλά μέχρι εκεί. Εγώ παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ, επειδή είχαμε ακούσει ότι ο Άγιος Ραφαήλ είναι πολύ δυνατός και θαυματουργός και ο σύζυγός μου είχε διαβάσει ένα βιβλίο με θαύματα του Αγίου. Επειδή είχαμε μάθει πρόσφατα ότι υπάρχει Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, στο Μαραθώνα, συζητήσαμε και είπαμε να πάει ο σύζυγός μου να προσευχηθεί εκεί. Αυτό έγινε και πήρε λαδάκι από τη Μονή, το οποίο βάζαμε καθημερινά καθώς και Αγιασμό, που έπινα κάθε πρωί.

Λίγες μέρες μετά, ήρθε ο γιατρός μας και μας είπε ότι παρά την αντίθετη γνώμη των συναδέλφων του αισθάνεται ότι δεν είναι αυτό που νομίζουν και έχει ένα προαίσθημα ότι πρέπει να χειρουργηθεί. Έγινε λοιπόν πολύωρη επέμβαση και εγώ, πριν μπω, παρακαλούσα τον Άγιο να φωτίσει το γιατρό να κάνει την επέμβαση καλά. Ήτανε μια πολύ δύσκολη επέμβαση. Και ήτανε όντως πολύ επιτυχημένη, με τη Χάρη του Αγίου Ραφαήλ. Μας είπαν ότι αφαιρέθηκε όλος ο όγκος και ενώ μας είπε ο γιατρός ότι θα μείνουν κάποια κινητικά προβλήματα, εντέλει δεν υπήρξε καμία απολύτως παρενέργεια. Και ενώ ο όγκος λέγανε ότι είναι κακοήθης, μετά είπανε ότι έχει πολύ μικρή κακοήθεια και εντέλει ότι είναι καλοήθης και ότι δεν ξέρουν εντέλει τι είναι. Είναι αδιάγνωστο και παρ’ όλες τις εξετάσεις παραμένει αδιάγνωστο.

Εν τω μεταξύ ήμουν σε τόσο καλή κατάσταση που μέσα σε μια βδομάδα είχα φύγει απ’ το νοσοκομείο. Έπαθα όμως μια σοβαρή αλλεργική αντίδραση από φάρμακα με κάποιες επιπλοκές και ξαναεισήχθηκα σε άλλο νοσοκομείο. Είδα τότε ένα όνειρο: Είδα τρία άτομα, ένα μεγάλης ηλικίας, έναν άλλον πιο νέο και ένα κοριτσάκι και μου είπανε «Σε περιμένουμε!». Στην αρχή φοβήθηκα γιατί θεώρησα ότι ο μεγάλος στην ηλικία ήταν κάποιος από τον θάλαμο που νοσηλευόμουνα που είχε μόλις πεθάνει και νόμιζα ότι θα πέθαινα κι’ εγώ. Όμως, μετά σκέφτηκα ότι ήταν οι τρεις Άγιοι: Ο Άγιος Ραφαήλ, ο Άγιος Νικόλαος και η Αγία Ειρήνη και μου λέγανε ότι με περιμένανε γιατί είχα τάξει να πάω να προσκυνήσω στο Μοναστήρι Τους στο Άνω Σούλι, μόλις γίνω καλά και με αυτό που μου είπανε με προσκαλούσαν να πάω, φανερώνοντάς μου ότι ήμουν ήδη καλά και γι’ αυτό με περίμεναν να πάω να προσκυνήσω. Από τότε που το είδα αυτό το όνειρο δεν υπήρξαν άλλες παρενέργειες και επιπλοκές. Η υγεία μου σταθεροποιήθηκε και εντέλει σήμερα αξιώθηκα και ήρθα στο Μοναστήρι του Αγίου να κάνω το τάμα μου. Αναρρώνω πλήρως, χωρίς απολύτως καμμία κινητική η άλλη παρενέργεια και αυτό το οφείλω στον Άγιο Ραφαήλ, διότι το ότι τα κατάφερα με την όλη κατάσταση, τα φάρμακα και το χειρουργείο, παρά το γεγονός ότι εκτός των άλλων έχω και μεσογειακή αναιμία, ήταν σίγουρα ένα μεγάλο θαύμα!!»

 

«Προσπαθούσαμε να αποκτήσουμε ένα παιδάκι, αλλά μάταια.»

 

            Θα ήθελα να σας γράψω και για την δική μου εμπειρία με τον Άγιο Ραφαήλ. Με τον άντρα μου προσπαθούσαμε να αποκτήσουμε ένα παιδάκι από το 2010, αλλά μάταια. Πέρυσι τον Αύγουστο του 2012 είχαμε πάει με τον άντρα μου στην Αμερική για το γάμο του ξάδερφού του και ένα πρωινό που ξύπνησα, είχα ακούσει στον ύπνο μου μια φωνή που να μου λέει «Πήγαινε να ανάψεις ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ και θα μείνεις έγκυος». Είδα λέει ότι μπήκα μετά σε μία εκκλησία που ήταν ανηφορική και από κάτω είχε θέα όλη την πόλη, τη θάλασσα και άναψα ένα κερί δίχως να γνωρίζω το όνομα της εκκλησίας και χωρίς να προσευχηθώ για το λόγο που ήθελα. Κατηφορίζοντας από την εκκλησία για να φύγω, έβλεπα πολύ κόσμο να ανεβαίνει για να προσευχηθεί. Έτσι ρώτησα κάποιον πιστό και μου είπε ότι ήταν η εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ. Ξαναμπήκα μέσα, άναψα πάλι κεράκι αλλά αυτή τη φορά προσευχήθηκα να με βοηθήσει να αποκτήσω ένα παιδάκι.

            Το πρωί που ξύπνησα αφηγήθηκα στον σύζυγό μου το όνειρο που είδα, λέγοντάς του χαρακτηριστικά ότι ποτέ δεν είχα αναφερθεί στο παρελθόν στο όνομα Ραφαήλ αλλά ούτε είχα ακούσει για τον Άγιο. Γυρίζοντας από την Αμερική, ημέρα Δευτέρα, μου είπε η μητέρα μου ότι τα λείψανα των Αγίων Ραφαήλ, Ειρήνης και Νικολάου θα ερχόντουσαν το Σάββατο στην εκκλησία απέναντι από το σπίτι της. Πήγα προσευχήθηκα αλλά χωρίς μέχρι το Μάρτιο του 2013 να ενδιαφερθώ να βρω μια εκκλησία με το όνομά του. Κάποια στιγμή του Μαρτίου μπήκα στο ίντερνετ και αναζητούσα που έχει εκκλησίες και βρήκα τη μονή του Άγιο Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνα, η οποία έμοιαζε με αυτή που είδα στο όνειρό μου.

            Έτσι και πήγαμε με τον άντρα μου, προσευχηθήκαμε και μετά από ένα μήνα έμεινα έγκυος. Στην επίσκεψή μας τότε, είπαμε την ιστορία μας και μας πληροφόρησαν ότι ο Άγιος είναι ο προστάτης των γυναικών που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά και μας έδωσαν λαδάκι από το καντήλι του Αγίου που δεν σβήνει ποτέ. Από τότε που έμαθα ότι είμαι έγκυος σταυρώνω συνέχεια τη κοιλιά μου με το λαδάκι ενώ παράλληλα φοράω και τη ζώνη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου. Περιμένουμε σε λίγο καιρό να γεννηθεί η κορούλα μας η Ραφαέλα.

            Ευχαριστώ, νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη και ευλογία και θέλω όλος ο κόσμος να είναι υγιείς και ευτυχισμένος και σύντομα να ακουστούν και οι δικές του προσευχές.

 

Με εκτίμηση

Ευαγγελία Μ.

 

«Είπε ο Άγιος Ραφαήλ πως θα σε θεραπεύσει»

 

Σας γράφω με βαθιά συγκίνηση για  σας ενημερώσω για το θαύμα που έζησε η οικογένειά μας χάρη στην θεία επέμβαση  των Αγίων Ραφαήλ, Νικόλαου και Ειρήνης και χάρη στην στήριξη και τις θερμές προσευχές των πατέρων του μοναστηριού των Αγίων στο Άνω Σούλι.

Η οικογένειά μου πάντα είχε μεγάλη ευλάβεια στον Άγιο Ραφαήλ και είχαμε επισκεφθεί και προσκυνήσει στο παρελθόν αρκετές φορές τους Αγίους στην Μυτιλήνη. Τον Σεπτέμβρη του 2012 μάθαμε ότι ο πατέρας μου είχε καρκίνο στο παχύ έντερο (οι γονείς μου ζουν στην Θεσσαλονίκη). Ο γιατρός ο οποίος έκανε την βιοψία δεν μας έδωσε ελπίδες για την ζωή του. Χάσαμε την γη κάτω από τα πόδια μας και πήραμε την απόφαση να έρθει στην Αθήνα για να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε μαζί.

Εκείνες τις ημέρες, μπήκα στο ίντερνετ να ψάξω να βρω κάποια εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ στην Αθήνα και μου εμφανίσθηκε η σελίδα που διαθέτει το μοναστήρι των Αγίων στο Άνω Σούλι Μαραθώνα. Η μέρα εκείνη ήταν Παρασκευή και την Δευτέρα θα ξεκινούσαμε το πρώτο στάδιο της θεραπείας με ακτινοβολίες, ώστε να μικρύνει κάπως ο όγκος για να ακολουθήσει το χειρουργείο. Μόλις το είδα είπα στην οικογένειά μου ότι την επόμενη μέρα θα πάμε στο μοναστήρι. Το ίδιο βράδυ στον ύπνο μου είδα την Αγία Ειρηνούλα με τις ξανθές κοτσίδες της και με ένα άσπρο φόρεμα, να μου χαμογελάει και να μου λέει ότι όλα θα πάνε καλά. Την επόμενη μέρα πραγματικά επισκεφτήκαμε το μοναστήρι των Αγίων και όταν μπήκα στο σημείο που εμφανισθήκαν οι Άγιοι και αντίκρισα τον βράχο και την εικόνα της Αγίας Ειρηνούλας με έπιασαν τα κλάματα, ήταν ακριβώς όπως την είδα στον ύπνο μου και παράλληλα με την ζεστή υποδοχή των πατέρων και την διαβεβαίωσή τους ότι ο Άγιος Ραφαήλ θα μας βοηθήσει, πήραμε πολύ δύναμη για την συνέχεια.

Εν τω μεταξύ, ο πατέρας μου που έχει κλειστοφοβία και του ήταν αδύνατο να μπει στο μηχάνημα για τις ακτινοβολίες, επικαλέστηκε τον Άγιο Ραφαήλ, προσευχήθηκε να τον βοηθήσει και κάθε φορά που έμπαινε στο μηχάνημα αντί για φόβο ένιωθε μια αγαλλίαση και χαρά. Ήξερε και ένιωθε ότι ο Άγιος Ραφαήλ ήταν κοντά του. Ένα βράδυ ο πατέρας μου είδε στον ύπνο του ότι ήταν στο μοναστήρι στο Άνω Σούλι και άκουσε μια φωνή να του λέει «Είπε ο Άγιος Ραφαήλ πως θα σε θεραπεύσει και να ανάψεις δύο λαμπάδες». 

Οι μέρες για να γίνει το χειρουργείο πλησίαζαν και η στενοχώρια μας και το άγχος μας μεγάλωνε, τότε ο πατέρας μου ξαναείδε όνειρο ότι ήταν στον βράχο στο μοναστήρι και είδε έναν ιερέα με άμφια χωρίς να βλέπει το πρόσωπό του, αλλά ένοιωθε ότι ήταν ο Άγιος Ραφαήλ, ο οποίος του είπε «εγώ ότι ήταν να κάνω, το έκανα» και μετά του έδειξε τις εικόνες με τα τάματα. Τηλεφωνήσαμε στο μοναστήρι, διηγηθήκαμε το όνειρο και οι πατέρες μας διαβεβαίωσαν ότι ο Άγιος Ραφαήλ θα μας βοηθήσει. Το χειρουργείο έγινε, αλλά δυστυχώς ο γιατρός δεν ήταν ευχαριστημένος, ο όγκος είχε επεκταθεί έξω από το έντερο. Ούτε μια στιγμή δεν το πίστεψα και δεν έχασα την εμπιστοσύνη μου στους Αγίους και ότι όλα αυτά που ζήσαμε και είδαμε δεν ήταν αλήθεια.

Η μητέρα μου το ίδιο βράδυ είδε στον ύπνο της την Αγία Ειρήνη να κρατάει μια λευκή σελίδα και να της λέει ότι τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα είναι καθαρά. Όπως και πραγματικά έγινε, η βιοψία ήταν ανέλπιστα καλή, ο γιατρός δεν πίστευε στα μάτια του, το μόνο που απέμεινε να κάνει ο πατέρας μου ήταν ένα προληπτικό σχήμα από ελαφριά χημειοθεραπεία. Οι αξονικές και οι εξετάσεις του ήταν πεντακάθαρες.

Η επέμβαση των Αγίων σε όλη την διάρκεια της δοκιμασίας μας ήταν μεγάλη και ολοφάνερη μέχρι και σήμερα και ευχαριστούμε με όλη μας την δύναμη τον Θεό και τους Αγίους του που μας βοήθησαν τόσο πολύ καθώς και τους πατέρες της μονής των Αγίων στο Άνω Σούλι Μαραθώνα για την συμπαράστασή τους.

Ευαγγελία Μ.

 

«Παρακάλα την Αγία Ρηνούλα, που είναι και κοριτσάκι να σε κάμει καλά!»

 

Αγία Ρηνούλα,

Δεν βρήκα λόγια να σου πω ευχαριστώ γιατί δεν βρίσκω λόγια ούτε για τα μάτια του κόσμου να περιγράψω τη δυστυχία της μάνας να’ χει το παιδί της άρρωστο και ανήμπορο. Θέλω να σκέφτομαι μόνο το καλό που μου ’κανες. Και γρήγορα μάλιστα. Τόσο γρήγορα που ενώ σκεφτόμουνα τι να γράψω για να παρακαλέσω την Παναγία, εις το όνομά Σου και με τις δικές Σου μεσιτείες το κοριτσάκι μου έγινε πάραυτα καλά!

 2 μήνες το είχα στο κρεββάτι, επειδή είχε πέσει από έναν καναπέ χωρίς ούτε καν οφθαλμοφανή τραυματισμό. Πήγα σε γιατρούς, επαρεκάλεσα, πήρα γεροντάδες, τίποτα.

Παραμονή της γιορτής μου (Εισόδια της Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου 2012) άφησα το παιδί με τη μάνα μου (ο πατέρας του έλειπε στην Αμερική) και επήγα αγρυπνία στο μοναστήρι Κάτω Παναγία Άρτας. Και φεύγοντας, αγόρασα μία εικόνα της Αγίας Ρηνούλας, του Αγίου Νικολάου και Αγίου Ραφαήλ, μεγάλη η Χάρη Τους.

Την άλλη μέρα είπα στο παιδί μου – Παιδί μου (Δαυιδούλα – έχει το όνομα του Οσίου Δαυίδ του εν Ευβοία - 5,5 χρονών), εγώ δεν μπορώ να σε κάμω καλά! Είμαι άνθρωπος αμαρτωλός. Παρακάλα την Αγία Ρηνούλα, που είναι και κοριτσάκι να σε κάμει καλά!

          Και μάλιστα της είπα: - Να της κάμεις 1 ζωγραφιά να τη στείλουμε να παρακαλέσεις! Έτσι της είπα. – Κοίτα μαμά, μου είπε, φορά και φόρεμα ροζ (έτσι ήταν στην εικονογράφηση). Την επαρακάλεσε και με δικά της λογάκια και έγινε καλά! Δεν προλάβαμε ούτε τη ζωγραφιά να στείλουμε! – Κάνε και μια ζωγραφιά να πεις Ευχαριστώ, της είπα τις επόμενες ημέρες. Το έκαμε και αυτό. Σου στέλνω Αγία Ρηνούλα τις ζωγραφιές της.

 

Προς Δόξαν Κυρίου

 

Μ. Μαρία

7/2/2013, Άρτα

 

«Μαμά, αυτός δεν ήτανε καλόγερος. Άγιος ήτανε!»

 

Είμαι η Ευαγγελία Ρωσσίδη, κάτοικος Νίκαιας. Θα ήθελα να σας αναφέρω και εγώ κατωτέρω ένα γεγονός το οποίο μου συνέβη.

            Το 2012 είδα ολοζώντανο τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ και την ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ. Ήταν μήνας Φεβρουάριος και έκανε πολύ κρύο. Πήγα να πάρω το κοριτσάκι μου από το σχολείο και επιστρέφοντας συνάντησα τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ και την ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ. Τον είδα στο φούρνο της γειτονιάς μου. Νόμισα ότι ήταν κάποιος καλόγερος που πουλάει κάτι και έβγαλα από την τσέπη μου να του δώσω χρήματα. Εκείνος έβγαλε από την τσέπη του ένα μπουκαλάκι με ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ και μας έβαλε στο κεφάλι και στα χέρια σε εμένα και στην κορούλα μου. Έκανε μάλιστα νόημα στην κόρη μου να βγάλει τα γάντια της για να της μυρώσει τα χέρια. Δίπλα του ήταν ένα κοριτσάκι ξανθό με κοτσιδάκια. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου ήταν τα μάτια του και το βλέμμα του. Ήταν πολύ ψηλός και όμορφος. Όταν φύγαμε από το φούρνο νομίζαμε ότι ήμασταν στον παράδεισο. Και τα χέρια μας ευωδίαζαν για πολλές μέρες. Η κόρη μου, μου είπε: Μαμά, αυτός δεν ήταν καλόγερος, Άγιος ήτανε. Δεν ξέραμε όμως ποιος Άγιος ήταν. Μετά από δεκαπέντε ημέρες, η ξαδέρφη μου Ευαγγελία ήρθε στο σπίτι μας. Είχε πάει στη Μυτιλήνη και επιστρέφοντας μας έφερε ένα βιβλίο του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ. Όταν είδα τη φωτογραφία του Αγίου αμέσως τον γνώρισα. Δεν το πίστευα!!! Ο καλόγερος που είχα δει ήταν ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ και το κοριτσάκι η ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ. Προσευχήθηκα και παρακάλεσα τον Άγιο να πάω στη χάρη του στη Μυτιλήνη. Και αυτό που ζήτησα έγινε. Ο Άγιος με άκουσε και το Πάσχα εκείνο, πηγαίνοντας μια συγγενής μου στη Μυτιλήνη, με πήρε και μένα μαζί και έτσι πήγα στη χάρη του. Όταν έφτασα στην εκκλησία και συγκεκριμένα στον τάφο του Αγίου μοσχομύρισε μεμιάς το ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ που μας είχε βάλει όταν τον είχα πρωτοδεί. Ήταν ένα πολύ μεγάλο θαύμα!

Το Σεπτέμβριο του 2012 αρρώστησε ο άντρας μου Γιώργος με καρκίνο στο έντερο. Νοσηλεύτηκε στο Σισμανόγλειο Αθηνών και μετά το χειρουργείο (ένα πολύ δύσκολο χειρουργείο, τεσσάρων ωρών) είδε σε όνειρο τον αγαπημένο μας Άγιο να τον κοιτάζει με ένα χαμόγελο στα χείλη και να στέκεται μπροστά στο βράχο, στο σημείο που υπάρχουν τώρα τα καγκελάκια του ιερού της εκκλησίας του Αγίου μας Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα. Είδε επίσης και τα μαρμάρινα σκαλοπάτια που υπάρχουν μπροστά στο εκκλησάκι. Όταν μου το είπε ο άντρας μου κατάλαβα ότι ο Άγιος θα τον κάνει καλά και όντως! Ο άντρας μου έγινε εντελώς καλά. Τότε βεβαίως δεν είχαμε επισκεφτεί ακόμα το Μοναστήρι του Αγίου μας στο Άνω Σούλι. Μετά ήρθαμε πρώτη φορά και συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό ήταν το μέρος στο οποίο είδε ο άντρας μου τον Άγιο Ραφαήλ στο όνειρό του.

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο Άγιος Ραφαήλ μας εμφανίστηκε ολοζώντανος και μας μύρωσε για να μας δώσει δύναμη, κουράγιο και πίστη και για να μας δείξει ότι θα είναι δίπλα μας, γιατί επρόκειτο να περάσουμε ένα Γολγοθά με τις ασθένειες που μας βρήκαν στην οικογένειά μας. Με τη βοήθεια των Αγίων τα ξεπεράσαμε όλα.

Δοξασμένο το όνομα του Αγίου Ραφαήλ, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Ειρήνης! Όσο ζω και υπάρχω θα τους δοξάζω με όλη μου την ψυχή!

 

«Αφού ξέρεις ότι μπορώ να κάνω ό,τι μου ζητήσεις»

    

Στις αρχές του Οκτωβρίου είχαμε πάει μαζί με τον κουνιάδο μου και την γυναίκα μου στο Άνω Σούλι σε μια ταβέρνα. Μόλις φτάσαμε στην ταβέρνα, λίγο πριν, είδαμε την πινακίδα που έδειχνε τον δρόμο προς το μοναστήρι του Αγ. Ραφαήλ. Λέει η κουνιάδα μου, δεν πάμε να προσκυνήσουμε; Πάμε, είπαμε ομόφωνα και οι τέσσερις. Ανηφορήσαμε λοιπόν προς το μοναστήρι. Μόλις φτάσαμε ήταν η ώρα που το μοναστήρι έκλεινε. Ο καλόγερος όμως μας είδε απογοητευμένους και μας πέρασε μέσα. Το μοναστηράκι λιτό, απλό και ένοιωθεςνα σε τυλίγει αγάπη, καλοσύνη, ηρεμία. Ο καλόγερος μας πήγε στην εκκλησία που γίνεται η λειτουργία. Στο προσκύνημα δεν ανεβήκαμε γιατί δεν θέλαμε να γίνουμε βάρος λόγω της περασμένης ώρας. Το απόγευμα που γύρισα σπίτι άρχισε να με ενοχλεί ένας πόνος ελαφρύς στον αυχένα. Σκέφτηκα πως κρύωσα, γιατί είχα το παράθυρο του αυτοκινήτου ανοιχτό. Όμως τη νύχτα ο πόνος έγινε οξύς και δεν μεάφησε να κοιμηθώ. Τι ζεστά, τι παυσίπονα, τίποτα. Με έπιασε ένας πανικός και μια τρομάρα. Φοβήθηκαότι είναι βλάβη στον αυχένα, στους σπονδύλους και όντως είχα δίκιο. Αυτό έδειξε η πλάκα. Έχωχειρουργηθεί αρκετές φορές, έχω κάνει δύο σπονδυλοδεσίες με αποτέλεσμα να έχω οκτώ λάμες και δέκαβίδες στην σπονδυλική στήλη μου. Γι’ αυτό δεν αντέχω άλλο τα χειρουργεία. Την άλλη μέρα οι πόνοι συνεχίστηκαν και απλώθηκαν. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα μόνο βόγκαγα από τους πόνους. Το μεσημέρι της επομένης ξάπλωσα μήπως μπορέσω να κοιμηθώ. Τότε λοιπόν θυμήθηκα τα λόγια που μου είπε ο καλόγερος «ο Άγιος θεραπεύει τις ασθένειες». Έτσι με πήρε ο ύπνος. Κάποια στιγμή ξυπνώ από ένα φως που μπήκε στα μάτια μου. Σηκώνομαι να δω ποιος άνοιξε το παράθυρο και δεν είδα τίποτα, το παράθυρο κλειστό. Ξανά πέφτω να κοιμηθώ και μόλις κλείνω τα μάτια μου σχηματίστηκαν μπροστά μου τρία φωτεινά φωτοστέφανα. Ένα μεγάλο, ένα μικρότερο και ένα μικρούλι. Πετάχτηκα και είπα ότι ο Άγιος Ραφαήλ ήρθε να με βοηθήσει. Το Σαββάτο το βράδυ έπεσα να κοιμηθώ στεναχωρημένη με έγνοια για τον άνδραμου, που εκτός που έχει κάνει χειρουργείο καρκίνου, έχει σε εκείνο το σημείο ένα εξάνθημα που δεν μπορούμε να το καταπολεμήσουμε με καμία θεραπεία, έχουμε αλλάξει τρεις. Έκλαιγα λοιπόν και για τους δυο μας. Προς το ξημέρωμα άκουσα μία φωνή να μου λέει «Αφού ξέρεις ότι μπορώ να κάνω ό,τι μου ζητήσεις, γιατί δεν έρχεσαι να σου δώσω λάδι από το καντήλι μου». Μόλις ξύπνησε ο άνδρας μου του λέω, το και το, πάμε στο μοναστήρι τώρα. Έτσι, φτάσαμε στο μοναστήρι, πήγαμε στο προσκύνημα και του ζήτησα βοήθεια για μένα να με φυλάξει μακρυά από τα χειρουργεία να με αφήσει να ζήσω χωρίς πόνους πιακαι να βοηθήσει να ιαθεί ο άνδρας μου. Φεύγοντας πήρα και λαδάκι από το ακοίμητο καντηλάκι του ΑγίουΡαφαήλ και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ο πόνος μου στον αυχένα άρχισε να μου περνά και μέχρι το σπίτι δεν είχα πόνους. Ο γιατρός που ξαναπήγα ξαφνιάστηκε πως μου πέρασε τόσο γρήγορα. Ο άνδρας μου τώρα είναι πολύ καλά και το κυριότερο αυτός που είναι αντιδραστικός με τα μοναστήρια, τώρα έχει αλλάξει, δέχτηκε που του έκανα θεραπεία με το άγιο λαδάκι. Όλα είναι δόξα τω Θεώ καλά θα είναι ακόμα καλύτερα, το νοιώθω. Δοξάζω τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και τους ευχαριστώ.

Α.Π. – Κερατέα.

 

«Είμαι και εγώ μια μάνα όπως όλες οι μάνες του κόσμου»

Άγιέ μου Ραφαήλ.

Είμαι και εγώ μια μάνα όπως όλες οι άλλες του κόσμου, και θέλω μέσα από την καρδιά μου και όλη η οικογένειά μου να σε ευχαριστήσουμε για το θαύμα που έκανες στο παιδί μου.

            Πριν από ένα χρόνο έκανε εγχείρηση μόρφωμα στο επινεφρίδιο και τέλος Οκτωβρίου μετά από εξετάσεις που έγιναν στο θυροειδή μας ειδοποίησαν οι γιατροί, ότι πρέπει να χειρουργηθή επειγόντως, διότι είχε καρκίνο στο θυροειδή. Έφυγε αμέσως και πήγε στην κλινική, έκανε την εγχείρηση και οι γιατροί μας δώσανε τρεις μήνες ζωή. Το παιδί μου όμως μέχρι και σήμερα δεν είχε ιδέα, και ούτε έχει για ό,τι συνέβαινε. Είμαστε όλη η οικογένεια σε άσχημη κατάσταση.

            Μία φίλη μας οικογενειακή όμως μπήκε τυχαία στο ίντερνετ και βρήκε το Μοναστήρι σας και τον Άγιο Ραφαήλ. Μίλησε με τον ηγούμενο, του είπε την ιστορία του φίλου της με δάκρυα στα μάτια. Αυτός μόλις άκουσε όλα όσα συμβαίνανε, της απάντησε: «Μην στεναχωριέσαι κορίτσι μου και ο φίλος σου θα γίνη καλά. Από όλα αυτά που μου λες δεν έχει τίποτα». Επίσης η κόρη μου κάθε μέρα σε παρακαλούσε Άγιέ μου θερμά να κάνεις το θαύμα σου στον αδελφό της.

            Περιμέναμε με αγωνία να βγούνε όλα τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Μόλις βγήκαν και είδανε ότι ήταν όλες αρνητικές δεν το πιστεύανε ούτε οι γιατροί. Μόνο ένα θαύμα έλεγαν ότι έχει γίνει και σηκώσανε τα χέρια ψηλά.

            Σήμερα το παιδί μου είναι μια χαρά. Ήλθε στο Μοναστήρι σου, προσκύνησε την εικόνα σου και πήρε και λαδάκι και σταυρώνεται καθημερινά.

            Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου Άγιέ μου και να είσαι προστάτης σε όλη την οικογένειά μας.

            Με σεβασμό και ευλάβεια, η μητέρα του Φ.Ρ.

 

«Με προσκάλεσε ο Άγιος Ραφαήλ και δεν μπορώ να αρνηθώ!»

 

Την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012, κατά τις 19.00 το απόγευμα, η γυναίκα μου, μου διάβαζε τα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Ειρήνης από ένα βιβλίο που της χάρισε μια φίλη της και μετά με πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησα, της διηγήθηκα το όνειρό μου. Της είπα ότι ήμασταν σ’ έναν μεγάλο δρόμο με το αυτοκίνητό μας και βρεθήκαμε σε μία διασταύρωση. Δεν ξέραμε που να πάμε. Εκεί φανερώθηκε ένας ψηλός άνδρας, του οποίου δεν μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπό του. Μου έγνεψε με το δάκτυλο και μου είπε: «Να έρθετε στον ναό μου, να πάρετε λάδι, να σταυρωθείτε και όλα αυτά που θέλετε, θα γίνουν!». Ήμουν πολύ ταραγμένος γιατί έβλεπα στο όνειρό μου ότι είχα χάσει το δρόμο μου. Ξαφνικά φύγαμε από την κίνηση και τα φανάρια και βρεθήκαμε με το αυτοκίνητο μπροστά σε ένα όμορφο, πράσινο και ερημικό τοπίο, όπου είδα μια περίφραξη από συρματόπλεγμα με πύλη, που μου έμοιαζε σαν στρατόπεδο. Όταν μπήκα μέσα και πέρασα την πύλη, αντίκρυσα έναν ωραίο κήπο με ελιές, τριανταφυλλιές και γενικά με πολύ πράσινο. Προχώρησα και είδα στο δεξί μου χέρι ακριβώς, έναν ναό με μαρμάρινα σκαλοπάτια, μαρμάρινες πλάκες και κολώνες με καμάρες. Ξαφνικά την ώρα εκείνη ξύπνησα. Διηγήθηκα στη γυναίκα μου το όνειρό μου συγκλονισμένος και αναστατωμένος. Αφού της διηγήθηκα όλο το όνειρο, η γυναίκα μου, μου είπε: «Μήπως είναι ο ναός του Αγίου Ραφαήλ;». Αυτό συμπέρανε, διότι μου διάβαζε τα θαύματα του Αγίου και της απάντησα ότι δεν ξέρω, γιατί δεν έχω δει ποτέ μου τον συγκεκριμένο ναό. Η γυναίκα μου μπήκε στο ίντερνετ και έψαξε να δει αρχικά πως είναι ο ναός του Αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη και μου τον έδειξε. Της είπα ότι δεν ήταν ο ναός που είδα στο όνειρό μου και ξάπλωσα ξανά. Μετά η γυναίκα μου έψαξε κι’ άλλο και βρήκε το ναό του Αγίου Ραφαήλ στον Μαραθώνα και μου είπε φωνάζοντας: «Έλα να δεις μήπως είναι αυτός ο ναός». Έτρεξα να τον δω και τότε δεν πίστευα στα μάτια μου, ήταν ο ναός και ο κήπος, όπως ακριβώς τα είδα στο όνειρό μου! Αμέσως αποφάσισα να πάμε στον ναό του Αγίου Ραφαήλ. Είπα: «Με προσκάλεσε ο Άγιος Ραφαήλ και δεν μπορώ να αρνηθώ!». Πράγματι, την Κυριακή 25-11-2012 ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο για τον ναό του Αγίου Ραφαήλ στον Μαραθώνα. Βρεθήκαμε σε μια διασταύρωση, όπως την είχα δει στο όνειρό μου, ήταν ίδια και χαθήκαμε όπως στο όνειρο! Βέβαια, βρήκαμε το δρόμο μας, αφού μας βοήθησε ένας πολύ ευγενικός κύριος. Φτάσαμε και τι να δω; Το όμορφο καταπράσινο ερημικό τοπίο, την πύλη με το συρματόπλεγμα, τον κήπο με τις ελιές, τις τριανταφυλλιές, τον ναό με τις μαρμάρινες πλάκες, τα μαρμάρινα σκαλοπάτια και τις κολώνες με καμάρες! Ακριβώς ίδια, όπως στο όνειρό μου! Συγκινήθηκα τόσο πολύ, που ένιωσα σαν να μου ρίχνουν κρύο νερό σ’ όλο μου το κορμί. Παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία, προσκυνήσαμε τον Άγιο Ραφαήλ, την Αγία Ειρήνη και τον Άγιο Νικόλαο και πήραμε βαμβακάκι με λάδι από την ακοίμητη κανδήλα του. Ένιωσα ηρεμία, γαλήνη και ήμουν σίγουρος ότι οι Άγιοι θα με βοηθούσαν σ’ ότι τους ζητούσα. Μου άρεσε τόσο πολύ, που δεν ήθελα να φύγω από το ναό!

 

Παναγιώτης Θ.

Αθήνα, 4-12-2012

 

 

«Παρακάλεσα τον Άγιο Ραφαήλ να θεραπεύσει τον εγγονό μου»

 

Ο εγγονός μου Αναστάσης, 4 ½ ετών, πριν 6 μήνες, ξαφνικά διαγνώσθηκε ότι πάσχει από λευχαιμία τύπου Β. Εισήχθη στο Ογκολογικό Παίδων «ΕΛΠΙΔΑ» και το γεγονός αυτό συντάραξε όλη την οικογένεια και μας αποδιοργάνωσε ψυχικά και σωματικά.

            Εγώ, η γιαγιά του παιδιού βρίσκομαι τα τελευταία χρόνια σε αναπηρική καρέκλα λόγω πολυομυελίτιδος.

            Από περίεργες κι’ ανεξήγητες συγκυρίες έφτασα για ολιγοήμερες διακοπές στο Μαραθώνα. Σχεδίαζα να ταξιδέψω στη Μυτιλήνη, να προσκυνήσω και να προσευχηθώ στον Άγιο Ραφαήλ.

            Στο Μαραθώνα όμως, πληροφορήθηκα την ύπαρξη της Μονής Αγίου Ραφαήλ, στο Άνω Σούλι. Τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012, από λανθασμένη πληροφόρηση, έφτασα στη Μονή το μεσημέρι, λίγο πριν σταματήσει το επισκεπτήριο. Ωστόσο, ο μοναχός Ειρηναίος μας άνοιξε την πόρτα και μας οδήγησε στην εκκλησία. Εξήγησα στο μοναχό ότι ο λόγος της επίσκεψής μου δεν ήταν να προσευχηθώ για μένα που είμαι στην καρέκλα, αλλά για τον άρρωστο εγγονό μου. Ο μοναχός Ειρηναίος μας διηγήθηκε την ιστορία του Αγίου Ραφαήλ και τη θαυμαστή εμφάνισή του στον ιερό τόπο της Μονής.

            Προσευχήθηκα συντετριμμένη και παρακάλεσα τον Άγιο Ραφαήλ να θεραπεύσει τον εγγονό μου. Το ίδιο απόγευμα, με ειδοποίησαν η κόρη μου και ο γιος μου ότι όλες οι νέες εξετάσεις που έγιναν την ημέρα αυτή (διότι γίνονταν νέες εξετάσεις που καθόριζαν την εξέλιξη της εκάστοτε θεραπείας του παιδιού) ήσαν καθαρές!! Αυτό εγώ το απέδωσα σε θαύμα του Αγίου Ραφαήλ και Τον ευχαρίστησα κλαίγοντας που εισήκουσε την προσευχή μου την ίδια κιόλας μέρα!

            Η ιατρική παρακολούθηση συνεχίζεται μέχρι σήμερα από τους γιατρούς, όπως πάντοτε σε τέτοιες ασθένειες. Το παιδί είναι καθαρό, ζωηρό, με διάθεση και ξαναγύρισε κοντά στην οικογένειά του. Μακάρι ο Θεός να χαρίζει υγεία σε όλα τα παιδιά του κόσμου, με τις πρεσβείες των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και όλων των Αγίων.

 

Θεανώ Τ.

Αθήνα, 30/10/2012

 

«Άγιε Ραφαήλ, χάρισέ μου ένα παιδί!»

 

«Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την αγάπη σας.

            Με το σύζυγό μου προσπαθούσαμε δύο σχεδόν χρόνια να τεκνοποιήσουμε, είχαμε κάνει όλες τις εξετάσεις και δεν έδειξαν καμία ιδιαίτερη πάθηση, όμως στην τελευταία εξέταση που έκανα έδειξε ότι έχω ένα σοβαρό πρόβλημα στην μήτρα.

            Ο Γιατρός μου με Λαπαροσκόπηση μου αφαίρεσε τις μικρές κύστες (Μήνας Φεβρουάριος) και μου τόνισε ότι εάν μέχρι το Σεπτέμβριο δεν έχω συλλάβει τότε θα έπρεπε με χάπια για ένα χρόνο να μου κόψει την έμμηνο ρύση.

            Κάποια Κυριακή πήγα στον Άγιο Εφραίμ και τον παρακάλεσα να μου χαρίσει ένα παιδί. Το ίδιο σχεδόν βράδυ, είδα στον ύπνο μου ένα ψηλό καλόγερο μέσα στο κήπο του σπιτιού μας να κοιτάει εμένα και το σύζυγό μου, εγώ του φώναζα «σε παρακαλώ, χάρισέ μας ένα παιδί». Εκείνος γύρισε την πλάτη, βγήκε από το σπίτι και στάθηκε σ’ ένα μικρό βουναλάκι, (ίδιο ακριβώς με του μοναστηριού του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, αν και τότε δεν το ήξερα ακόμα…) και μας έγνεψε να πάμε κοντά του.

            Όταν ξύπνησα, πήγα στην εικόνα του Αγίου Εφραίμ να το ευχαριστήσω, αλλά κατάλαβα ότι δεν ήταν ο Άγιος Εφραίμ εκείνος που με είχε επισκεφτεί.

            Μετά από δύο ημέρες ο πατέρας μου χάρισε το εικονάκι του Αγίου Ραφαήλ, της Αγίας Ειρήνης και του Αγίου Νικολάου από το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ από το Άνω Σούλι Μαραθώνος και τότε συνειδητοποίησα ότι ο Άγιος Ραφαήλ ήταν ο καλόγερος που ήρθε στο όνειρό μου και προσευχόμουν «Άγιε Ραφαήλ χάρισέ μου ένα παιδί, μην επιτρέψεις να μου σταματήσουν τον κύκλο.»

            Στις 12 Σεπτεμβρίου το πρωί, ανοίγοντας τα μάτια μου, βλέπω ένα ολοζώντανο μωρό αγγελάκι. Την ίδια μέρα κάνω το τεστ εγκυμοσύνης και ήταν θετικό. Πριν το κάνω όμως είπα στον Άγιο Ραφαήλ ότι εάν σήμερα το τεστ βγει θετικό, το παιδί που θα γεννηθεί θα πάρει το όνομά Σου. Την ίδια μέρα που το έμαθα παρακάλεσα τον Άγιο να μου δείξει για ακόμη μία φορά ότι παιδί το έστελνε ο Άγιος.

            Εκείνο το βράδυ, εμφανίστηκε ο Άγιος Ραφαήλ στον ύπνο μου, πάνω στο βουναλάκι, και έτσι βεβαιώθηκα για ακόμη μια φορά ότι το παιδί αυτό ήταν δώρο δικό Του.

            Διανύοντας το πρώτο μήνα εγκυμοσύνης μου συνάντησα με τον πατέρα μου, έναν πιστό και χαρισματικό άνθρωπο, ο οποίος με το που έμαθε το χαρμόσυνο συμβάν της τεκνοποιήσεως, χωρίς εμείς να του αναφέρουμε ότι είναι δώρο του Αγίου Ραφαήλ, μας είπε ότι «το παιδί αυτό θα ονομαστεί Ραφαήλ».

            Μετά από τρεις μήνες με τον πατέρα μου επισκεφτήκαμε το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι. Όταν είδα τον Άγιο Ραφαήλ να στέκει πάνω σ’ αυτό το ύψωμα, ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι ο χώρος έμοιαζε με τον τόπο που είδα στον ύπνο μου, προσκύνησα και παρακάλεσα να μου δείξει για ακόμη μία φορά το μεγαλείο Του.

            Την ίδια μέρα θα έκανα μια εξέταση που θα έδειχνε το φύλο του μωρού. Ήξερα ότι σίγουρα θα ήταν αγόρι για να βγει το όνομά Του. Έτσι και έγινε. Σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, Τον παρακαλούσα να με αφήσει να δουλέψω μέχρι και την τελευταία μέρα, αν γινόταν να φύγω από τη δουλειά και να πάω στο Μαιευτήριο και έτσι ακριβώς συνέβη.

            Δούλεψα μέχρι τις πέντε το απόγευμα και στις έντεκα πήγα στο Μαιευτήριο.

            Είχα δύσκολη γέννα. Δεκαεπτά ώρες χρειάστηκαν. Την ώρα του τοκετού ο γιατρός μου έφερε ένα φυλακτό που του το έδωσε ο πατέρας μου. Μόλις τελικά γέννησα, ο γιατρός είπε στον πατέρα μου ότι έχουμε τη χάρη του Αγίου Ραφαήλ, γι’ αυτό γέννησα φυσιολογικά και όχι με καισαρική. Και με τη βοήθεια του Αγίου Ραφαήλ θα δοθεί το όνομα του Αγίου και θα βαπτισθεί εις τον Αγιασμένο Τόπο Του εις το Μοναστήρι Του στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα.»

Β. Β.
Αθήνα, 8/9/2012

 

«Με λένε Ραφαήλ… Θυμήσου, κάποια στιγμή θα με χρειαστείς!»

Με μεγάλη συγκίνηση αλλά και λαχτάρα, αξιώνομαι κι’ εγώ, ύστερα από δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, να μοιραστώ με όλους τους χριστιανούς αδελφούς μου, το Μέγα Θαύμα που έκανε και στη δική μου οικογένεια ο Άγιος Ραφαήλ.

            Από το γάμο μας έχουμε αποκτήσει τρεις γιούς. Ο τρίτος γιος μας, γεννήθηκε πρόωρα, τον Οκτώβριο του 1994, στις τριάντα εβδομάδες κύησης. Παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα σε θερμοκοιτίδα, παρόλ’ αυτά, κατάφερε να ανταπεξέλθει και να μεγαλώσει σαν φυσιολογικό μωρό. Εμείς χαιρόμασταν την οικογένειά μας και τίποτε δεν φαινόταν να σκιάζει την ευτυχία μας.

            Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και το καλοκαίρι του 1994 (πριν δεκαοχτώ χρόνια) περνούσαμε ξέγνοιαστα τις διακοπές μας στο σπίτι μας, στο νησί. Ένα μεσημέρι λοιπόν, αφού ξεφύλλισα ένα εβδομαδιαίο περιοδικό και έλυσα γρίφους και σταυρόλεξα, αποκοιμήθηκα. Τότε είδα ένα παράξενο όνειρο: Έναν καλόγερο με γκρι σκούρα ράσα, με μυτερή καλοσχηματισμένη γενειάδα, μετρίου αναστήματος, να στέκεται όρθιος ανάμεσα σε αραιή βλάστηση και χαμηλά δεντράκια. «Με λένε Ραφαήλ» μου είπε και δείχνοντάς μου με το χέρι του μια βραχώδη σπηλιά στο πλάι του, συνέχισε «Εδώ είναι το σπίτι μου. Θυμήσου, κάποια στιγμή θα με χρειαστείς. Να θυμάσαι το Όνομά μου!». Ξύπνησα! «Ραφαήλ;» αναρωτήθηκα. Δεν ξέρω κανέναν Άγιο ονόματι Ραφαήλ. Μη θέλοντας να ξεχάσω το όνομά του, το σημείωσα στο περιοδικό που διάβαζα πριν αποκοιμηθώ. Ύστερα συνέχισα τον μεσημεριανό μου ύπνο, μην ξέροντας πόσο σπουδαίο ρόλο θα έπαιζε αυτό το όνειρο λίγες μέρες αργότερα. Όταν λοιπόν ξύπνησα, ρώτησα τη μητέρα μου, αν ήξερε κάποιον Άγιο με αυτό το όνομα. «Όχι» ήταν η απάντηση.

            Οι μέρες πέρασαν και οι διακοπές τελείωσαν. Επιστρέψαμε στο σπίτι μας, στη Ν. Μάκρη. Όλα πήραν τον καθημερινό τους ρυθμό. Ώσπου μια μέρα, ξαφνικά ο μικρός μας γιος (ήταν τότε 9 μηνών) παίζοντας στο πάρκο του, έπεσε στο πλάι ανάμεσα στα παιχνίδια του. Έμοιαζε να πεθαίνει. Μελανιασμένος, μούσκεμα από τον ιδρώτα, ανοιγόκλεινε το στοματάκι του σαν το πουλάκι που αφήνει την τελευταία του πνοή. Αμέσως, το μετέφερα στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί διέγνωσαν απώλεια αισθήσεων. Πιθανόν, είπαν, έβαλε κάποιο παιχνιδάκι στο στόμα του που του έφραξε για λίγο την αναπνοή. Τίποτε σπουδαίο. Έτσι επιστρέψαμε σπίτι. Όμως την ίδια ημέρα το ξανάπαθε για δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά. Οπότε νοσηλεύτηκε για αρκετό χρονικό διάστημα στο νοσοκομείο Παίδων. Οι γιατροί μετά από πολλές εξετάσεις, διέγνωσαν κάποιο πρόβλημα στον εγκέφαλο. Πρόβλημα που θα το ακολουθούσε για την υπόλοιπη ζωή του.

            Πάνω, όμως, από την ιατρική διάγνωση και πέρα από την φαρμακευτική θεραπεία, στέκεται ψηλότερα η θρησκεία μας με όλους τους Αγίους της. Έτσι, λοιπόν, μέσα στη στενοχώρια μου και τη θλίψη μου, εκεί που νόμισα πως η ζωή μου μαύρισε και πως η χαρά από την οικογένειά μου χάθηκε για πάντα, άνοιξε η πόρτα του θαλάμου και μπήκε μέσα μια ηλικιωμένη γυναίκα που πουλούσε εικονίσματα Αγίων, για να ζήσει. Μέσα από τη μεγάλη τσάντα με τα εικονίσματα, επέλεξε τυχαία και μου πρότεινε ένα εικόνισμα. Ήταν αυτό του Αγίου Ραφαήλ. «Πάρε, παιδάκι μου, αυτή την εικονίτσα» μου είπε, «κι’ ο Άγιος Ραφαήλ θα κάνει καλά το παιδάκι σου». Τότε θυμήθηκα το όνειρο που είχα δει. Την ίδια ημέρα πήρα κι’ ένα τηλεφώνημα από παιδίατρο, συγγενικό πρόσωπο, ο οποίος μου είπε: «Εκεί που εμείς οι γιατροί σταματάμε, συνεχίζουν οι Άγιοι. Αύριο θα φύγει η πεθερά μου, θα πάει για ένα δικό μας τάμα στον Άγιο Ραφαήλ, στη Μυτιλήνη και θα ανάψει μια λαμπάδα και για το μωρό». Τότε κατάλαβα πως δεν ήμουνα μόνη και αβοήθητη όπως νόμιζα. Και πως το θαύμα δεν θα αργούσε να γίνει, καθώς ο Άγιος Ραφαήλ με τα δύο αυτά περιστατικά μου υπενθύμιζε το όνειρό μου και με οδηγούσε σε Εκείνον. Μέρα νύχτα, λοιπόν, παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ να γιατρέψει το παιδάκι μου «Άγιε μου Ραφαήλ, προσευχόμουν, βοήθησέ μας, μη μας αφήνεις αβοήθητους να σηκώσουμε τέτοιο Σταυρό». Ύστερα σκεπτόμουν ότι τα βάσανα είναι για όλους τους ανθρώπους … «Εσύ ξέρεις, Άγιε Ραφαήλ, εσύ θα μας οδηγήσεις. Αν νομίζεις πως αυτό είναι το θέλημα του Θεού μας, κάνε μας να νοιώσουμε ελαφρύτερο το Σταυρό μας».

            Οι ημέρες περνούσαν. Οι γιατροί είχαν βγάλει το συμπέρασμά τους. Οι κρίσεις του παιδιού έμοιαζαν επιληπτικές. Η φαρμακευτική αγωγή που δόθηκε στο παιδί, ήταν αγωγή για επιληψία. Όμως, ο Άγιος Ραφαήλ είχε κάνει το θαύμα Του, διότι στο κέντρο επιληψίας οι νέες εξετάσεις που έγιναν στον εγκέφαλο του μωρού δεν έδειξαν καμία απολύτως βλάβη.

            Τις επόμενες ημέρες επισκεφθήκαμε την Παναγία της Τήνου, προκειμένου να ανάψουμε μια λαμπάδα για την υγεία του παιδιού και να την ευχαριστήσουμε για το μεγάλο δώρο που μας είχε χαρίσει με τη Μεσιτεία Της. Στο δρόμο, λοιπόν, προς την Χάρη Της, μας πλησίασε ένα μικρό αγοράκι. «Κυρία» μου είπε, «ξέρετε πως με λένε;». «Πώς σε λένε αγοράκι μου;» αποκρίθηκα. «Ραφαήλ, κυρία» μου είπε και χάθηκε μέσα στον κόσμο. Χάθηκε ανάμεσα στον κόσμο; Ή εξαφανίστηκε σαν άγγελος; (!) Αυτό δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Όμως, για μένα εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε σαν άγγελος Κυρίου που μου έλεγε «Ο Άγιος Ραφαήλ είναι που έσωσε το παιδί σου, Εκείνον πρέπει να ευχαριστήσεις». Και πράγματι, ο Άγιος Ραφαήλ μας έκανε μεγάλο θαύμα. Οι μήνες πέρασαν και όλες οι ιατρικές εξετάσεις απέκλιναν όλο και περισσότερο από τις πρώτες και τελικά το παιδί μεγάλωσε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα υγείας.

Εμείς ευχαριστούσαμε τον Άγιο Ραφαήλ που μας το χάρισε γερό και σιδερένιο. Και όλα αυτά τα χρόνια επισκεπτόμαστε κάθε εκκλησία που φιλοξενούσε Ιερά Λείψανα του Αγίου για προσκύνημα. Πέρασαν έτσι δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια. Κάποια ημέρα προσέξαμε στο δρόμο μια αφίσα που καλούσε τους πιστούς για την Εορτή του Αγίου Ραφαήλ, στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα. Που να φανταζόμασταν πως ο Άγιος που είχε φέρει ξανά τη χαρά στο σπίτι μας βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια τόσο κοντά μας. Η μεγαλύτερη όμως έκπληξή μου ήταν πως επισκεπτόμενη για πρώτη φορά τη Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, ανακάλυψα ότι το σημείο που είναι χτισμένη είναι ακριβώς το ίδιο σημείο που μου είχε υποδείξει ο Άγιος Ραφαήλ στον ύπνο μου, πριν από δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, λέγοντάς μου ότι «εδώ είναι το σπίτι μου». Επισκεπτόμουν για πρώτη φορά τη Μονή, αλλά ήταν σαν να την ήξερα χρόνια. Ας είναι δοξασμένο το Όνομά Του, που με αξίωσε ύστερα από τόσα χρόνια να βρω και να βρεθώ στο «σπίτι του», και να προσκυνώ την Χάρη Του! Ας έχει όλο τον κόσμο στη Σκέπη Του!

Ευγενία Α., Ν. Μάκρη Αττικής

 

Της είπαν ότι το παιδάκι αυτό θα πέθαινε στη γέννα

 

Η Μαρία Κ. ήταν έγκυος και μετά από κάποιες ιατρικές εξετάσεις οι γιατροί της είπαν ότι κυοφορούσε δίδυμα, αλλά στο ένα από τα δύο διέγνωσαν τρύπα στην καρδιά. Της είπαν ότι το παιδάκι αυτό θα πέθαινε στη γέννα ή αν ζούσε θα είχε σοβαρό πρόβλημα σε όλη του τη ζωή. Το πολύ δυσάρεστο αυτό νέο συντάραξε όλη την οικογένεια και τους συγγενείς. Στενοχώρια, άγχος, απογοήτευση ήταν τα συναισθήματά τους. Παρ’ όλα αυτά δεν απελπίστηκαν. Προσευχήθηκαν στον Άγιο Ραφαήλ και επικοινώνησαν με τους πατέρες της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνα για να προσευχηθούν και κείνοι. Και το θαύμα έγινε! Το παιδάκι γεννήθηκε εύκολα και άνετα. Και μετά τη γέννα, οι γιατροί είπαν «τελικά δεν είχε τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο πιστεύαμε. Θα χρειαστεί εγχείρηση, αλλά δεν είναι τόσο δύσκολη». Μετά δε από λίγο καιρό της είπαν: «Τελικά δεν θα χρειαστεί εγχείρηση, το παιδί πάει πάρα πολύ καλά». Οι γονείς είναι τρισευτυχισμένοι. Θαυμάζουν πόσο καλά πηγαίνει το παιδάκι τους και ευχαριστούν τον Άγιο Ραφαήλ που τους συμπαραστάθηκε σε αυτή τη δύσκολή τους δοκιμασία.

 

 «Άγιε Ραφαήλ προχώρα εσύ μπροστά και εγώ σ’ ακολουθώ»

 

Θα ήθελα να σας γράψω το θαύμα που μου έκανε ο Άγιος Ραφαήλ. Είμαι η Ελένη Χ. από την Αλεξάνδρεια Ημαθείας. Το Νοέμβριο του 2011 μαθαίνω από τον γυναικολόγο μου ότι είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου. Μου είπε ο γιατρός ότι πρέπει να πάω τον άλλο μήνα, δηλαδή τον Δεκέμβριο, να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού. Περνάει ο καιρός και ήρθε η μέρα που πρέπει να κάνουμε τον υπέρηχο, να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού. Πάμε στον γιατρό, με βάζει στον υπέρηχο, βλέπει από εδώ, βλέπει από εκεί, τίποτα. Ο σάκος πολύ πιο μεγάλος από την πρώτη φορά, αλλά άδειος. Δεν φαίνεται τίποτα. Εγώ και ο άντρας μου παγώνουμε. Ακούμε τον γιατρό να μας λέει ότι δεν ακούει την καρδούλα του μωρού και δεν βλέπει έμβρυο. Μας φωνάζει στο γραφείο του και μας λέει ότι πρέπει να κάνω τον καθαρισμό, δηλαδή απόξεση, για να μην μείνουν υπολείμματα στη μήτρα, γιατί είναι επικίνδυνο, μπορεί να προκληθεί σηψαιμία και θάνατος. Ήταν ημέρα Τρίτη όταν έγιναν όλα αυτά. Μας κλείνει ραντεβού για την Παρασκευή (3 μέρες μετά). Εμείς αυτές τις ημέρες ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι. Παίρνω, λοιπόν, τηλέφωνο έναν από τους πατέρες της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος, τον οποίο γνώριζα τηλεφωνικά και με στήριζε με τα καλά του λόγια, με τις ευχές και τις προσευχές του.

Γεμάτη πόνο του εξιστόρησα όσα συνέβησαν και τον παρακάλεσα να προσευχηθεί για μένα και το μωρό μου. Εκείνος μου έδωσε θάρρος και δύναμη. Μου είπε να μην απελπίζομαι, αλλά να έχω πίστη το Θεό και τους Αγίους. Μου είπε ότι θα προσευχηθεί, αλλά να προσευχηθώ και γω, να παρακαλέσω τον Άγιο Ραφαήλ να αναλάβει την κατάσταση και να λέω στον Άγιο Ραφαήλ: «Άγιε Ραφαήλ, προχώρα εσύ μπροστά και εγώ σ’ ακολουθώ!». Αυτό και έκανα. Έρχεται η Παρασκευή και πάμε στον γιατρό να κάνω την επέμβαση (δεν παύει να είναι χειρουργείο). Φτάνουμε στο ιατρείο. Ο γιατρός είναι πάνω στα χειρουργεία, γιατί έχει μια γέννα. Μόλις τελείωνε θα ανέβαινα και εγώ να κάνω την απόξεση. Περίμενα λίγη ώρα μαζί με τον άντρα μου και με μια φίλη μας. Χτυπάει το τηλέφωνο είναι ο γιατρός μου και ρωτάει την υπάλληλό του αν έχω έρθει και του λέει ότι είμαι στο ιατρείο του και είμαι έτοιμη να ανέβω πάνω για την επέμβαση. Τότε ο γιατρός της λέει να περιμένω να με ξαναδεί, προκειμένου να μου φύγει κάθε αμφιβολία, και μετά να γίνει η επέμβαση. Κατεβαίνει ο γιατρός, με φωνάζει και με βάζει στον υπέρηχο. Ο άντρας μου, σίγουρος ότι δεν υπάρχει μωρό, κάθεται έξω και με περιμένει. Βάζει ο γιατρός το μηχάνημα και τι να δει!

Θεέ μου, την καρδούλα να χτυπάει κανονικά και το έμβρυο, το οποίο το έβλεπα και εγώ!! Ο γιατρός τα έχασε. Με ξαναείδε 2-3 φορές. Βγαίνει έξω σαστισμένος, πάει στον υπολογιστή του να δει το ιστορικό μου (που να ήξερε ότι είχε βάλει ο Άγιος Ραφαήλ το χέρι Του). Μετά από λίγο έρχεται μέσα στον υπέρηχο, φωνάζει και τον άντρα μου και μας ανακοινώνει ότι η επέμβαση δεν μπορεί να γίνει, γιατί υπάρχει μωράκι και μάλιστα χτυπάει κανονικότατα η καρδούλα του. Η χαρά μας ήταν τόσο μεγάλη που δεν περιγράφεται με λόγια. Ήμασταν πανευτυχείς. Με το που φύγαμε από τον γιατρό η πρώτη σκέψη που είπα στον άντρα μου και την φίλη μας ήταν να πάω να ανάψω ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ. Ευχαριστήσαμε τον Άγιο Ραφαήλ μέσα από την καρδιά μας για το θαύμα που μας έκανε. Είναι ο προστάτης μου Άγιος, όπως είναι και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και η Παναγία μας. Μας βοηθάει καθημερινά με την παρουσία Του. Θα Τον ευχαριστώ σε όλη μου τη ζωή! Ευχαριστώ για όλα Άγιέ μου Ραφαήλ!

 

Σημείωση: Ο Άγιος Ραφαήλ, εκτός από προστάτης των ασθενών, είναι και προστάτης των εγκύων. Όπως πολλές γυναίκες το έχουν βιώσει και συχνά τους το αποκαλύπτει ο ίδιος ο Άγιος Ραφαήλ σε όνειρο, προτρέποντάς τις να Τον επικαλούνται για να προστατεύει και εκείνες και τα παιδιά που κυοφορούν και να τις βοηθά να έχουν καλή γέννα.

 

«Ήρθε ο παπάς στο δωμάτιο και μου είπε: Εσύ Θανάση θα πας στο σπίτι σου»

 

Ήταν 11 Μαρτίου και ο πατέρας μου Αθανάσιος, ήταν μόνος του στο σπίτι και έπαθε βαρύ εγκεφαλικό. Για πολλές ώρες ήταν αβοήθητος και δεν μπορούσε να αντιδράσει ούτε να ζητήσει βοήθεια, μέχρι που εμείς τα παιδιά του, εφόσον δεν απαντούσε στο τηλέφωνο, αναστατώσαμε τη γειτονιά η οποία πήγε και τον βοήθησε τελικά και τον πήγε στο νοσοκομείο.

Μέχρι να φτάσουμε εμείς στα Ιωάννινα, όπου νοσηλεύτηκε, οι γιατροί μας ενημέρωσαν πως πρόκειται για ένα πολύ βαρύ εγκεφαλικό. Δεν μας έδιναν καμμία ελπίδα ότι η κατάστασή του μπορεί να βελτιωθεί η ακόμα και να σωθεί η ζωή του. Μας έλεγαν πως και στην Αμερική στα καλύτερα νοσοκομεία να τον πηγαίναμε δεν θα σωζόταν η ζωή του. Τις τρεις πρώτες μέρες η κατάστασή του δεν άλλαξε. Την τέταρτη μέρα δε, επιδεινώθηκε, με αποτέλεσμα να φοβηθούμε πως τον χάνουμε.

Τότε εγώ η κόρη του Μαργαρίτα, Πέμπτη 19.00 η ώρα το βράδυ προσευχήθηκα και ζήτησα με μεγάλο πόνο ψυχής στον Άγιο Ραφαήλ να του σώσει τη ζωή. Σε λίγη ώρα στο κομοδίνο του νοσοκομείου δίπλα στον πατέρα μου, είδα μία λάμψη και για να βεβαιωθώ, κοίταξα καλύτερα και εκεί κατάλαβα πως ο Άγιος Ραφαήλ μου είχε δώσει ένα σημάδι της παρουσίας Του στο χώρο. Την επόμενη μέρα το πρωί οι γιατροί επισκέφτηκαν τον πατέρα μου και τον εξέτασαν και προς έκπληξή τους είδαν ότι αντιδρούσε σε πολύ δυνατά ερεθίσματα. Βέβαια, ήταν παράλυτος από την αριστερή πλευρά και ο λόγος του, είχε σχεδόν χαθεί. Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας, ο πατέρας μου άρχισε να μιλάει ξεκάθαρα. Σε κάποια στιγμή, στην προσπάθειά μου να του δώσω κουράγιο του είπα ότι «ο Θεός αποφάσισε να είσαι μαζί μας και πως θα γίνεις καλά». «Το ξέρω αυτό», μου είπε. «Ήρθε ο παπάς στο δωμάτιο και μου είπε: Εσύ Θανάση θα πας στο σπίτι σου». Εκείνη τη στιγμή έβγαλα το βιβλιαράκι «Το όνειρο ενός γέροντος» της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ εις το Άνω Σούλι Μαραθώνος, που είχα πάρει από εκεί όταν πρόσφατα πήγα και προσκύνησα τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και έδειξα στον πατέρα μου την εικόνα του Αγίου Ραφαήλ που είναι στο εξώφυλλο και εκείνος μου είπε πως «Αυτός είναι που με επισκέφθηκε».

Να σημειωθεί πως ο κ. Θανάσης δεν ήταν ιδιαίτερα θρησκευόμενος και δεν γνώριζε το συγκεκριμένο Άγιο. Από τότε όμως δοξάζει το Θεό και τον Άγιο Ραφαήλ και κάνει συνεχώς το σταυρό του. Βγήκε σύντομα από το νοσοκομείο και η κατάσταση της υγείας του βελτιώνεται συνεχώς.»

Μαργαρίτα Κ.

Γέρακας – Αττική

 

«Νόμιζες ότι θα σε αφήναμε να πέσεις στο γκρεμό;»

 

Η Παρασκευή Χ., με ευλάβεια προς τους θαυματουργούς Αγίους μας Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, διηγήθηκε στους πατέρες για το πως την οδήγησαν να επισκεφθεί το Μοναστήρι Τους, τα εξής: «Μια πολύ δύσκολη κατάσταση στη ζωή μου με έκανε να καταρρεύσω, χωρίς να μπορώ να στηριχτώ πουθενά. Η ζωή μου ήταν μόνο σκοτάδι χωρίς κανένα νόημα. Κανένας από τους κοντινούς μου ανθρώπους δεν μπορούσε να μου δώσει την παραμικρή βοήθεια, την ελπίδα. Σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή ο Άγιος Ραφαήλ με λυπήθηκε και ήρθε κοντά μου. Ήταν τόσο συχνή και ζωντανή η παρουσία Του, που δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τα όσα ζούσα. Ήταν οι πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου. Θυμάμαι μια επίσκεψη του Αγίου το βράδυ στον ύπνο μου, που στάθηκε η αφορμή να γνωρίσω το Μοναστήρι Του στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα: Είδα λοιπόν σε όνειρο ότι περπατούσα σ’ έναν χωματόδρομο και σκόνταφτα συνεχώς. Ξαφνικά έπεσα σ’ έναν γκρεμό και κρατήθηκα από ένα μικρό κλαρί δέντρου, το οποίο ήταν έτοιμο να σπάσει. Αμέσως εμφανίστηκαν ο Άγιος Ραφαήλ με τον Άγιο Νικόλαο. Ο Άγιος Ραφαήλ στάθηκε όρθιος, ενώ ο Άγιος Νικόλαος χαμογελώντας, μ’ ένα υπέροχο χαμόγελο, μου έδωσε το χέρι Του να πιαστώ και μου είπε: «Νόμιζες ότι θα σε αφήναμε εμείς να πέσεις;» Σε λίγο βρεθήκαμε σ’ έναν άλλο χώρο και ο Άγιος Νικόλαός μου είπε πάλι: Εδώ κοντά είναι το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι. Το ξέρεις; Να πας αυτά τα «κροκιά», και μου έδωσε ένα λουλούδι (κίτρινο χρυσάνθεμο), και να τα αφήσεις δίπλα στην εικόνα του Αγίου Ραφαήλ. Στο χώρο αυτό που βρισκόμουν με τους Αγίους, ήρθε και μια νεαρή κοπέλα, με ξανθά μαλλιά. Ήταν η Αγία Ειρήνη… Έτσι, το όνειρο αυτό, αλλά και άλλη μια ώθηση – υπενθύμιση του Αγίου: ένα φυλλάδιο για τα Θυρανοίξια του Ναού του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι που έπεσε στα χέρια μου κατά την επιστροφή μου από ένα καλοκαιρινό μπάνιο, με οδήγησαν να επισκεφθώ για πρώτη φορά το Μοναστήρι Των Αγίων, στο Άνω Σούλι Μαραθώνος, όπου βρήκα την ψυχική και σωματική μου υγεία, τη γαλήνη που μια ζωή μου έλειπαν, ενώ παράλληλα, απαλλάχθηκα από αυτή τη δύσκολη κατάσταση που έζησα. Η ζωή μου έχει αποκτήσει άλλο νόημα πια. Η παρουσία του Αγίου Ραφαήλ και της συνοδείας Του, μου δίνει απαντήσεις στις καθημερινές μου αμφιβολίες και ερωτήσεις. Εκείνος μου δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσω και Τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό. Τον αγαπώ πολύ.

 

«Αν είσαι Άγιος θεράπευσέ με»

 

Λέγομαι Γεωργία Σ. Μένω στην Αθήνα. Είχα την ευλογία να γνωρίσω πιο κοντά τον Άγιο Ραφαήλ. Τι εννοώ με αυτό: Πριν χρόνια έπασχα από βαριές ημικρανίες, στην ηλικία των 30 ετών. Γύρναγα στους γιατρούς χωρίς αποτέλεσμα. Η αδελφή μου είχε επισκεφθεί τον Άγιο Ραφαήλ στην Μυτιλήνη με δικό της θαύμα και μου είπε να πιστεύω στον Άγιο Ραφαήλ και θα γίνω καλά. Εγώ, μην πιστεύοντας σε αυτό, της έλεγα τα γνωστά: δεν μπορούν οι γιατροί να με κάνουν καλά, τι να μου κάνει ο Άγιος. Καθώς το μαρτύριο συνεχιζόταν, ένα μεσημέρι, ενώ είχα ξαπλώσει, προσευχήθηκα και είπα: «Αν είσαι Άγιος θεράπευσε με». Και, ω του θαύματος, μόλις με πήρε ο ύπνος, ακούω καμπάνες να ηχούν στα αυτιά μου και με ψαλμωδίες «δόξα εν υψίστοις Θεώ» και από την σιαγόνα μου μέχρι την κορυφή της κεφαλής μου να τραβιούνται οι πόνοι. Ξύπνησα και ήμουν τελείως καλά και δοξάζω τους Αγίους για το θαύμα. Ώσπου, εδώ και ένα χρόνο έχω νέα προβλήματα με την υγεία μου. Εκτός από οστεοπόρωση και ανεπάρκεια παθαίνω σοκ πανικού στον ύπνο μου. Ξαπλώνω και νιώθω ότι σβήνω. Αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα και ήταν πλήρως ανεξέλεγκτο. Το απέκτησα από μια φορά που μπήκα στο αεροπλάνο, ίσως από την αλλαγή πίεσης. Συνέχεια παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ να μου το πάρει. Την Λαμπροτρίτη, ήρθα στην Ιερά Μονή σας, στο Άνω Σούλι Μαραθώνα, στην Χάρη των Αγίων και προσκύνησα. Τα προβλήματα όμως με την υγεία μου συνεχίζονταν. Τελικά, παίρνω μια μέρα τηλέφωνο στο Μοναστήρι σας και ζητάω από τον πατέρα Ραφαήλ να προσευχηθεί για μένα. Έτσι, έκανε ο Άγιος Ραφαήλ πάλι το θαύμα Του, με τις προσευχές σας, διότι από τότε νιώθω πολύ καλύτερα. Τώρα, παρόλο που το πρόβλημα δεν έχει φύγει τελείως, μου έφυγε το άγχος, δεν νιώθω βάρος στην καρδιά, μπορώ πλέον να κοιμηθώ. Γιατί προηγουμένως ένιωθα τα παραπάνω σε σημείο τρέλας. Ευχαριστώ τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Μαζί με το δικό μου θαύμα, έκανε και στο σύζυγο. Είχε έναν ανεξήγητο πόνο στο πλευρό. Φοβόμασταν ότι κάτι συμβαίνει στο συκώτι του. Άλλος έλεγε για χολή. Ξεκίνησε, λοιπόν, να πάει να τον εξετάσει κάποιος γιατρός και εγώ προσευχήθηκα στον Άγιο Ραφαήλ να του πει ότι δεν είναι τίποτα, ότι ο πόνος προέρχεται από απλό χτύπημα. Και ω του θαύματος, αυτό ακριβώς είπε ο γιατρός. Τα λόγια αυτά που είπα στην προσευχή μου. Για μένα είναι καθαρό θαύμα. Μάλιστα, πριν πάει στο γιατρό ο σύζυγος είχε δει ένα όνειρο. Είδε δύο άντρες και ένα κοριτσάκι σε ένα λόφο, σε ένα δρομάκι. Ο ένας ήταν πιο ψηλά και οι δύο πιο χαμηλά. Όπως είναι η εικόνα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης που έχετε στο Μοναστήρι σας (την οποία, σημειωταίον, δεν είχε δει ο σύζυγος, καθώς τότε δεν είχε έρθει ακόμα στη Μονή σας). Αισθάνθηκε τόσο ωραία στο όνειρο που αναφώνησε: Τι ωραία που είναι! Εδώ θα έρχομαι να ξεκουράζομαι, όταν νιώθω κουρασμένος. Είναι θαυμαστή η μέριμνα των Αγίων για μας και τους ευχαριστούμε πολύ, εκ βάθους καρδιάς. Είθε να είναι πάντοτε μαζί μας, και με όλο τον κόσμο.

Γεωργία Σ.

 

«Πέθανα και με γύρισε πίσω».

 

Προς τα τέλη Αυγούστου, η κ. Άλκηστις, από τη Μύκονο τηλεφώνησε στην Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος και ρώτησε πληροφορίες για την πρόσβαση και τη διαμονή στην περιοχή, προκειμένου να παραστεί στη Χάρη του Αγίου Ραφαήλ, στην Ιερά Πανήγυρη του Μοναστηριού της 2ας Σεπτεμβρίου. Μιλώντας στο τηλέφωνο με κάποιον από τους πατέρες, του ζήτησε να ανάψει ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ, για τον αδελφό της γυναίκας που είχε στο σπίτι της για να τη βοηθάει στις δουλειές, ο οποίος είχε πάθει εγκεφαλικό και είχε πέσει τελικά σε κώμα. Είχε μάθει ότι οι γιατροί είχαν πει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να επανέλθει ο ασθενής και είχαν συστήσει στους συγγενείς να ετοιμάζονται για το μοιραίο. Είχαν δε επισημάνει ότι ακόμα και να επανέλθει, πράγμα εντελώς απίθανο, δεν θα μπορεί ούτε να κουνάει χέρια και πόδια, αλλά και ούτε να μιλήσει καλά-καλά και να συντονίσει τη σκέψη του, λόγω της εκτεταμένης εγκεφαλικής βλάβης. Το αποτέλεσμα ήταν όλοι οι συγγενείς του ασθενούς (μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, όπως και ο ίδιος ο ασθενής) να είναι πολύ στεναχωρημένοι, αλλά και η κ. Άλκηστις επίσης, καθώς συμμεριζόταν τον πόνο τους.

            Την ίδια ημέρα, λοιπόν, που η κ. Άλκηστις πήρε τηλέφωνο και οι πατέρες άναψαν ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ, ο ασθενής έκανε κάποια κινησούλα. Αυτό το παρατήρησαν οι συγγενείς του. Στις 2 Σεπτεμβρίου, που η κ. Άλκηστις παρευρισκόταν στην Εορτή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, ο ασθενής κίνησε το χέρι και το πόδι του και άρχισε να δίνει σημεία ζωής. Κι’ αυτό το παρατήρησαν οι συγγενείς του και τους έκανε εντύπωση, διότι συνέπεσε με την Εορτή των Αγίων. Όταν, επέστρεψε η κ. Άλκηστις στο νησί, η αδελφή του ασθενούς, παρότι μουσουλμάνα, ζήτησε από μόνη της την εικόνα του Αγίου Ραφαήλ και άρχισε να την ασπάζεται, κλαίγοντας και παρακαλώντας για τον αδελφό της. Μετά, λοιπόν, από δεκαπέντε λεπτά, την παίρνουν τηλέφωνο από τη Βουλγαρία, όπου βρισκόταν ο αδελφός και οι υπόλοιποι συγγενείς της και της λένε ότι ο αδελφός της άρχισε ξαφνικά να κινεί το κεφάλι του, ξύπνησε και τους μίλησε ρωτώντας «έρχεστε πολλές μέρες και με βλέπετε;» και ξανάπεσε σε κώμα. Η χαρά και η συγκίνησή της δεν περιγραφόταν. Προσευχόταν με λυγμούς στον Άγιο Ραφαήλ και Του έλεγε ότι πιστεύει σ’ Αυτόν και ότι είναι σίγουρη ότι ο αδελφός της θα γίνει καλά. Υποσχόταν μάλιστα να τον φέρει στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ. Η κ. Άλκηστις της έδωσε και λαδάκι από τον Άγιο Ραφαήλ και της είπε να το στείλει στον αδελφό της μαζί με την εικόνα των Αγίων. Εκείνη αμέσως συμφώνησε και τα έστειλε στον αδελφό της μέσω του γιού της που «κατά σύμπτωσιν» (4 χρόνια και δεν την είχε επισκεφθεί) είχε έρθει να τη δει και θα επέστρεφε στη Βουλγαρία.

Με το που φεύγει η εικόνα και το λαδάκι του Αγίου Ραφαήλ, ο άρρωστος ξύπνησε οριστικά από το κώμα και ζήτησε να φάει και να πάει στο σπίτι του!! Όλοι μείνανε έκπληκτοι και εντυπωσιασμένοι. Ο Άγιος Ραφαήλ είχε κάνει το θαύμα του!! Μάλιστα, μόλις η εικόνα του Αγίου Ραφαήλ έφτασε στο Νοσοκομείο, την ίδια μέρα βγήκε ο ασθενής και πήγε σπίτι του. Οι γιατροί είπαν ότι πρόκειται ξεκάθαρα για θαύμα, ο ασθενής από την εντατική, σε κωματώδη κατάσταση, να πηγαίνει κατευθείαν σπίτι του και πολύς κόσμος έμαθε γι’ αυτό το θαύμα. Και ο ίδιος ο άρρωστος πίστεψε στην θαυματουργική σωτηρία του από τον Άγιο Ραφαήλ και κοιμόταν με την εικόνα του Αγίου πάνω από το κρεβάτι του και μόνος του έλεγε: «Σήμερα δε μου βάλατε λαδάκι… Βάλτε μου λαδάκι!». Λίγες μέρες μετά μάλιστα είπε στην αδελφή του τα εξής: «Έχω επίγνωση του τι μου συνέβη. Πέθανα και με γύρισε πίσω. Είδα ότι ήμουν νεκρός και με πηγαίναν στο κοιμητήριό μας. Εκεί είδα, όμως, μια χριστιανική εκκλησία και έναν παπά χριστιανό, ο οποίος μου είπε: Εσύ έπρεπε να πεθάνεις τώρα, αλλά εγώ σου κάνω χάρη και σε ξαναγυρίζω πίσω, για το γιό σου και για την κόρη σου…».

Οι ζωές αυτών των ανθρώπων άλλαξαν. Απ’ όποιο σπιτικό πέρασε η εικόνα του Αγίου Ραφαήλ οι άνθρωποι έγιναν πιο δραστήριοι, πιο πρόσχαροι και άρχισαν να δείχνουν περισσότερη αγάπη ο ένας προς τον άλλον και οι ίδιοι αισθανόντουσαν και ομολογούσαν αυτή την αλλαγή και πίστευαν ότι αυτή οφείλεται στον Άγιο Ραφαήλ. Πραγματικά, μεγάλη η Χάρις των Αγίου Ραφαήλ και των συν Αυτώ και πολλές οι ευλογίες του Θεού που μεταφέρουν στους ανθρώπους που Τους επικαλούνται, πιστούς ή και απίστους. Δοξασμένο το όνομά Τους. Να έχομε την ευχή Τους. Και είθε οι άνθρωποι να ανταποκρίνονται με ευγνωμοσύνη στις ευλογίες των Αγίων και να καταλήγουν στη σωτηρία και τον Παράδεισο, δια της Εκκλησίας και των Μυστηρίων της. Αμήν. 

Άλκηστις Ρούσση, Μύκονος

 

«Δόξα τω Θεώ, πήγαν όλα καλά»

 

Στις 2/10/2011 και ώρα 24 μ.μ. ειδοποιήθηκα ότι η τρίχρονη κόρη μου είναι στο νοσοκομείο Παίδων Αγ. Σοφία με οξεία σκωληκοειδίτιδα και κρίθηκε να γίνει εισαγωγή και εγχείρηση το γρηγορότερο. 24.30 πήγα στο νοσοκομείο, όπου μας δώσανε κλίνη στο 2ο όροφο της χειρουργικής κλινικής και όπου βολευτήκαμε στο δωμάτιο που μας υπέδειξαν. Το παιδί όμως ήταν αφυδατωμένο και του δώσανε ενδοφλέβια ό,τι χρειαζόταν μέχρι να ενυδατωθεί ο οργανισμός του, για να μπορούν να το χειρουργήσουν, διότι δεν μπορούσαν αλλιώς. Το βράδυ το παιδί σήκωσε πυρετό έως 37,6 τρεις φορές και ήταν άλλος ένας λόγος που δεν μπορούσαν να το χειρουργήσουν. Το παιδί πόναγε, ήταν ανήσυχο όλο το βράδυ και με κλάματα διπλωνότανε και προσπαθούσε κάπως να βολευτεί. Εν τω μεταξύ όμως, από τις 1.30 το βράδυ ενημέρωσα εσπευσμένα διά τηλεφώνου τους πατέρες της Ιεράς Μονής Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα για τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε η κόρη μου, και τους παρακάλεσα να κάνουν προσευχή στον Άγιο Ραφαήλ για την ομαλή εξέλιξη του παιδιού. Μου είπαν ότι θα προσευχηθούν στον Άγιο Ραφαήλ να μεριμνήσει, ώστε όλα να πάνε καλά, αλλά μου συνέστησαν να προσεύχομαι κι’ εγώ μαζί, ώστε η προσευχή όλων να ανέβει στον Κύριο και τους Αγίους Του. Έτσι πέρασε το βράδυ. Το πρωί επιτέλους το παιδί ήταν σε κατάσταση να μπορεί να χειρουργηθεί. Μπήκε τελικά στο χειρουργείο, το οποίο κράτησε τρία τέταρτα της ώρας, και μετά βγήκε ο γιατρός και μας φώναξε για να μας ενημερώσει. Μας είπε τα εξής: «Είσασταν πολύ τυχεροί, μέσα στην ατυχία σας. Το παιδί είχε οξεία περιτονίτιδα, που δεν έχω συναντήσει τέτοια περίπτωση σε τόσο μικρό παιδί (είναι 3 χρονών παιδί) και δεν φαινότανε ούτε στις εξετάσεις ούτε στις αντιδράσεις του παιδιού. Σε τέτοιες περιπτώσεις το σάπιο κομμάτι της σκωληκοειδίτιδας σπάει και προκαλεί την έκχυση ακαθαρσιών του εντέρου στο σώμα και στη συνέχεια σηψαιμία και εντέλει θάνατο. Όμως, στη δική σας περίπτωση δε συνέβη τίποτα τέτοιο, καθώς το σάπιο κομμάτι της σκωληκοειδίτιδας ήταν τυλιγμένο, δηλαδή καλυμμένο, από μια «πάνα», όπως αυτή που έχουν τα αρνιά, δηλαδή κάτι σαν προστατευτικό κάλυμμα. Μόνο το σάπιο μέρος της σκωληκοειδίτιδας ήταν καλυμμένο. Έτσι, δεν μεταδόθηκε σηψαιμία και μας έδωσε χρόνο να κάνουμε την εγχείρηση. Μου έκανε εντύπωση ότι με τον τρόπο που υπήρχε αυτή η προστατευτική πάνα, ακόμα και να έσπαγε η σκωληκοειδίτιδα δεν θα διαχέονταν οι ακαθαρσίες. Οπότε, δόξα τω Θεώ, πήγαν όλα καλά.». Μείναμε έκθαμβοι από αυτά που μας είπε ο γιατρός. Η χαρά μου ήταν πάρα πολύ μεγάλη, καθώς και η ευγνωμοσύνη μου προς τον Άγιο Ραφαήλ. Δύο μέρες μετά βγήκαμε από το νοσοκομείο και το παιδί χαίρει άκρας υγείας. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ζήσαμε ένα θαύμα του Αγίου Ραφαήλ, τον οποίο όλοι επικαλεστήκαμε. Είναι δε θαυμαστό και εντυπωσιακό το πώς Εκείνος βρίσκει πάντα ένα τρόπο να βοηθήσει. Τον ευχαριστούμε και είθε πάντοτε να είναι στο πλάι μας. 

Χαράλαμπος Σ.

 

«Τι είναι αυτό το μέρος;»

 

Μια Κυριακή, η κυρία Μαρία Π. μαζί με τον σύζυγό της Κωσταντίνο, ήρθαν στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα και αφού παρακολούθησαν τη Θ. Λειτουργία εισήλθαν στο αρχονταρίκι της Αδελφότητος όπου πατέρες και ευλαβείς προσκυνητές συζητούν και ανταλλάσσουν απόψεις. Εκεί, η κ. Μαρία διηγήθηκε στους πατέρες τα εξής:

         «…Τον Άγιο Ραφαήλ δεν τον ήξερα. 1η φορά τον γνώρισα το ’93, όταν έπαθε έμφραγμα ο άντρας μου Κώστας. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, όταν έφτασε στο νοσοκομείο, αλλά τελικά έζησε και ξεπέρασε τα προβλήματα της υγείας του. Τότε, λοιπόν, όταν ήταν σε μια κλίνη του νοσοκομείου και ανάρρωνε, είδα στο πλάι του κρεβατιού του ότι είχε εικόνα του Αγίου Ραφαήλ και από εκεί Τον πρωτοέμαθα. Γιατί μου έκανε εντύπωση, ότι σε καμία άλλη κλίνη δεν είχε εικόνες, μόνο σε κείνη του συζύγου μου. Και ρωτώντας μία φίλη μου, μου είπε ότι είναι μεγάλος Άγιος και πολύ θαυματουργός.

         Εν τω μεταξύ, περάσαν τα χρόνια. Εν έτει 2009, εμφανίστηκαν στο σύζυγο εγκολπώματα στο λεπτό έντερο, σπάνια περίπτωση, διότι συνήθως εμφανίζονται εγκολπώματα στο παχύ έντερο. Έπαιρνε λοιπόν κορτιζόνη, λόγω της παθήσεως αυτής. Ξαφνικά, λοιπόν, στις 4 Οκτωβρίου του 2009, λιποθύμησε, είχε πυρετούς και άλλα συμπτώματα, χωρίς να ξέρουμε τι έχει. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Όμως, πίστευε πάρα πολύ. Συνεχώς επαναλάμβανε: Παναγία μου, Θεέ μου. Παναγία μου, Θεέ μου. Τον πηγαίνουμε σε εφημερεύον νοσοκομείο. Οι γιατροί, αφού τον εξέτασαν είπαν πως είχε γρίπη των χοίρων, του έδωσαν αντιβίωση και μας έδιωξαν. Πήγαμε σε άλλο εφημερεύον νοσοκομείο, δεν βρήκαν τι έχει. Φέραμε και γιατρό στο σπίτι μας, κι’ αυτός δεν βρήκε άκρη. Ο άντρας μου όμως πονούσε πολύ. Εντέλει, αφού έκανε εξετάσεις, μαγνητική τομογραφία και άλλα, είδαν οι γιατροί ότι είχε τρυπήσει το έντερο, λόγω της κορτιζόνης που έπαιρνε ο άντρας μου για την πάθησή του. Μέχρι να χειρουργηθεί, πήγε 14 Δεκεμβρίου. Ο άνδρας μου είχε φτάσει σε άθλια κατάσταση και κάποιοι λέγανε ότι ήτανε ξοφλημένος, τελειωμένη κατάσταση. Δεν περιμένανε να ξυπνήσει, γιατί η εγχείρηση έγινε με ολική νάρκωση. Κι’ όμως, άντεξε. Θυμάμαι μια νοσοκόμα ήρθε με χαρά κι’ έλεγε: «κουνάει τα πόδια του, συνέρχεται!». Είχε τον Άγιο Ραφαήλ δίπλα του, αλλά τότε δεν το καταλαβαίναμε. Μια βδομάδα μετά, έσπασε το τραύμα του. Έπαθε μετεγχειρητική κοίλη. Ξανά, λοιπόν, 2η φορά στο χειρουργείο. Με τοπική νάρκωση αυτή τη φορά, γιατί δεν έπαιρνε ολική. Παρά, τις όποιες προβλέψεις τα κατάφερε και πάλι. Όμως, ήταν πολύ εξασθενημένος. Έχασε 17 κιλά. Με το ζόρι έτρωγε. Τον είχαμε με ορό και με καθετήρα και είχε πυρετούς και διάφορα άλλα συμπτώματα. Οι γιατροί είπαν να πάει στο σπίτι, για να ανέβει η ψυχολογία του και να τρώει περισσότερο. Έτσι, (με τα τέσσερα) τον φέραμε στο δωμάτιό του. Εκεί, ανέλαβε κάπως τις δυνάμεις του, αλλά συνέχισε να έχει σοβαρά προβλήματα.

         Πριν τις απόκριες, βλέπω δύο όνειρα, δύο διαδοχικά βράδυα. Στο 1ο όνειρο είδα ότι βρισκόμουν με το σύζυγό μου Κωνσταντίνο σε ένα μικρό καραβάκι και πορευόμασταν στη θάλασσα και ξαφνικά φτάσαμε στη στεριά και βρεθήκαμε σε μια πλαγιά, άγνωστη σε μένα που είχε ένα μικρό εκκλησάκι. Και λέω μέσα μου, Τι είναι αυτό το μέρος και πώς βρεθήκαμε εδώ; Και ξύπνησα. Μου τυπώθηκε όμως το όνειρο αυτό στη μνήμη και αναρωτιόμουν τι να σημαίνει. Την επόμενη μέρα, βλέπω άλλο όνειρο: Ήλθε μια γυναίκα και μου έδωσε πολλές πατάτες και μου έλεγε: πάρε να φάτε. Όταν τη ρώτησα ποια είναι, μου λέει γειτόνισσα είμαι, εκεί πιο πάνω μένω (και μου έδειχνε προς το μοναστήρι της Παναγίας), η Μαρία της Εύβοιας. Ξύπνησα και κατάλαβα ότι ήταν η Παναγία η Γοργοεπήκοος που έχουμε κοντά στο εξοχικό μας στην Ερέτρια της Εύβοιας, και ότι θα μας βοηθούσε. Το 1ο όνειρο, όμως δεν μπορούσα ακόμα να το ερμηνεύσω.

         Δυο-τρεις μέρες μετά, αφότου είδα τα όνειρα, ο σύζυγός μου χειροτέρευσε. Έκανε δυνατό πόνο. Ήταν, πάλι σε πολύ άσχημη κατάσταση και αποφασίσαμε να πάει πάλι στο νοσοκομείο. Τον πήγαμε στο Λαϊκό. Εκεί, του έκαναν εξετάσεις και αποφάνθηκαν ότι έπρεπε να χειρουργηθεί και πάλι. «Δεν σας κρύβω ότι πρέπει να τον ανοίξουμε», μου είπε ο γιατρός. Επειδή όμως η υγεία του συζύγου μου ήταν πάρα πολύ επιβαρυμένη, είχε πολύ ανεβασμένα αιμοπετάλια κλπ, κανείς γιατρός δεν αναλάμβανε την ευθύνη να τον χειρουργήσει.

         Μια μέρα από εκείνες που ήμασταν στο νοσοκομείο, σε ένα δωμάτιο με πολλές κλίνες. Στο διπλανό κρεβάτι ήταν ένας κύριος με τον οποίο έπιασα συζήτηση. Κάποια στιγμή, λοιπόν, του λέω: Γιάννη από που είσαι; Από τη Μυτιλήνη, μου απαντάει. Εκεί έχετε τον Άγιο Ραφαήλ. Έχεις πάει στον Άγιο Ραφαήλ; τον ρωτάω. Βεβαίως, κάθε χρόνο πάω, απαντάει εκείνος. Εγώ, πολύ τον πιστεύω τον Άγιο Ραφαήλ, του λέω και τη στιγμή εκείνη που το είπα αυτό μπαίνει ένας ρασοφόρος μέσα στο δωμάτιο, και μου δίνει ένα ημερολόγιο τσέπης. Το κοιτάζω και τι να δω: Ήταν ημερολόγιο της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος. Έμεινα άναυδη. Τη στιγμή που είπα ότι πιστεύω πολύ στον Άγιο Ραφαήλ, μπήκε μέσα ο γέροντας αυτός, που πρώτη φορά έβλεπα, και μου έδωσε το ημερολόγιο του Αγίου Ραφαήλ, στον οποίο μόλις είχα αναφερθεί. Όλοι εντυπωσιαστήκαμε. Καταλάβαμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να είναι τυχαίο αυτό το πράγμα, αλλά πρόκειται περί θαύματος. Ό Άγιος μας έδειχνε την παρουσία Του και τη μέριμνά του για μας. Αποφασίσαμε, όταν γινόταν καλά ο σύζυγος να πηγαίναμε μαζί να προσκυνήσουμε τον Άγιο Ραφαήλ, μιας και το ημερολογιάκι είχε και σχεδιάγραμμα πρόσβασης στην Αδελφότητα του Αγίου, στο Άνω Σούλι Μαραθώνος. Από εκείνη την ημέρα, λοιπόν, ο σύζυγος άρχισε να αισθάνεται καλύτερα. Μας έλεγε μάλιστα, «καλά είμαι». Όμως, ο γιατρός μας δήλωνε ότι μην τον κοιτάτε που λέει είμαι καλά, οι εξετάσεις του είναι για χειρουργείο. Καθώς περνούσαν οι μέρες όμως, οι εξετάσεις πράγματι βελτιώθηκαν και εντέλει το χειρουργείο δεν έγινε. Και είμαι πεπεισμένη ότι είναι θαύμα με τη μεσολάβηση της Παναγίας και του Αγίου Ραφαήλ. Και είναι μεγάλο θαύμα, διότι τόσο καιρό δεν περνούσαν τα συμπτώματα που είχε ο άντρας μου, και ήταν τέτοια η κατάσταση της υγείας του που δεν θα βγαινε αυτή τη φορά από το χειρουργείο.

         Το Μάιο, είχε γίνει αρκετά καλά ο σύζυγος και ήρθαμε για πρώτη φορά εδώ στο Άνω Σούλι, να προσκυνήσουμε τον Άγιο Ραφαήλ και να Τον ευχαριστήσουμε. Μάλιστα ενώ είχαμε χαθεί στο δρόμο, στρίψαμε κάπου και βρεθήκαμε εδώ, χωρίς να καταλάβουμε πως. Όταν λοιπόν φτάσαμε και είδα την πλαγιά και το εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ και όταν στη συνέχεια αντίκρυσα στο βάθος τη θάλασσα, όπως φαίνεται από εδώ, κατάλαβα με έκπληξη ότι αυτό είναι το μέρος που είχα ονειρευτεί ότι βρέθηκα με το σύζυγό μου. Συνειδητοποίησα με συγκίνηση ότι όλο αυτό τον καιρό, ο Άγιος Ραφαήλ μας είχε υπό την σκέπη και την προστασία του, ακόμα κι’ όταν δεν Τον επικαλούμουν και ότι μου είχε δείξει από πριν ότι με την μεσιτεία Του θα φτάναμε στο αίσιο τέλος της περιπέτειάς μας, στον ιερό τόπο Του, στην πλαγιά του Άνω Σουλίου Μαραθώνος. Θυμήθηκα ότι μας είχε δείξει ήδη από το 1993, ότι μας προστατεύει, παρά το ότι περάσαν τα χρόνια και το είχα ξεχάσει.

         Στις 14 Δεκεμβρίου του 2010 μάλιστα, που συμπληρώθηκε ακριβώς ένας χρόνος από τη μέρα που χειρουργήθηκε για πρώτη φορά ο άντρας μου, ο Άγιος Ραφαήλ μας έκανε για άλλη μια φορά αισθητή την παρουσία Του, δείχνοντάς μας ότι μας θυμάται και μας σκέπει, αλλά και επισημαίνοντάς μας ότι Εκείνος ήταν παρών στις εγχειρήσεις και σε όλη την περιπέτειά μας. Μ’ αυτό τον τρόπο, ενίσχυσε την πίστη και το κουράγιο μας, αλλά και την ευγνωμοσύνη μας σ’ Αυτόν. Ας είναι ευλογημένο και δοξασμένο το όνομά του πάντοτε. Τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα.»

 «… Η Χάρις του Αγ. Ραφαήλ κάνει θαύματα…»

Η κ. Αικατερίνη Α., διηγήθηκε στους πατέρες της Μονής του Αγίου Ραφαήλ, το θαύμα που επιτελέστηκε στην μητέρα της Ελευθερία με την παράκληση να το καταγράψουν προς δόξαν του Αγίου Ραφαήλ, αλλά και ως μια έκφραση ταπεινής ευχαριστίας για την ευεργεσία Του. Η διήγησή της έχει ως εξής:

 «Η μητέρα μου, αισθανόταν μεγάλους πόνους στη μέση και στο πόδι για 3 ολόκληρους μήνες. Νομίζοντας ότι ήταν δισκοπάθεια έκανε φυσιοθεραπείες, οστεοπαθητική κ.α. Ο πόνος όμως δεν περνούσε. Λίγο καιρό μετά μας συνέστησαν έναν πολύ καλό νευροχειρούργο, ο οποίος μας είπε να κάνουμε κάποιες εξετάσεις και συγκεκριμένα μαγνητική, για να δούμε τι θα δείξει. Προς μεγάλη μας θλίψη, η μαγνητική έδειξε ότι κάπου υπήρχε καρκίνος ο οποίος είχε κάνει μετάσταση στα οστά. Αυτό το επιβεβαίωσαν και άλλοι 2 κορυφαίοι νευροχειρούργοι, αλλά και ο γιατρός – ηπατολόγος που παρακολουθούσε τη μητέρα μου, διότι είχε μικρή κίρρωση ύπατος, είπε κι’ αυτός το ίδιο. Μας προέτρεψαν δε να κάνουμε σπινθηρογράφημα. Εγώ, με την αδελφή μου ήμασταν πολύ απογοητευμένες και καταστεναχωρημένες με τις εξελίξεις αυτές. Φυσικά, στραφήκαμε στο Θεό. Την Κυριακή που ακολούθησε ήρθαμε μαζί με τη μητέρα μας εδώ, στον Άγιο Ραφαήλ και παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία. Παρακαλέσαμε τους πατέρες να προσεύχονται για τη μανούλα μας και πήραμε λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου Ραφαήλ, που ένας από τους πατέρες μας έδωσε με την παρότρυνση να βάλουμε στο σημείο που εμφανίζεται ο πόνος. Μας εξήγησε ότι με το λαδάκι αυτό, η Χάρις του Αγίου Ραφαήλ κάνει πολλά θαύματα και μας ενθάρρυνε να μη στεναχωριόμαστε, γιατί ο Άγιος Ραφαήλ, θα μας βοηθήσει. Φύγαμε αισιόδοξες και κάναμε όλα όσα μας είπαν οι πατέρες. Βάλαμε το λαδάκι και κάναμε θερμή προσευχή στον Άγιο Ραφαήλ να βοηθήσει τη μανούλα μας. Την επόμενη μέρα, λοιπόν, κάναμε το σπινθηρογράφημα και όταν βγήκαν τα αποτελέσματα ήταν, ω του θαύματος καθαρά!! Από την πολλή χαρά και συγκίνησή μας, ξαναήρθαμε στον Άγιο Ραφαήλ και του φέραμε λουλούδια, ανεβαίνοντας γονατιστές στο εκκλησάκι του. Τον ευχαριστήσαμε και παρακαλέσαμε θερμά να βγουν καθαρές και οι υπόλοιπες εξετάσεις που θα κάναμε. Έτσι και έγινε! Η μαστογραφία, η αξονική άνω κάτω κοιλίας, αξονική θώρακος, οι καρκινικοί δείκτες κ.λπ. όλα βγήκαν καθαρά. Η χαρά μας δεν περιγράφεται! Πιστεύουμε ακράδαντα ότι πρόκειται περί θαύματος του Αγίου Ραφαήλ!! Τον δοξάζουμε και Τον ευχαριστούμε θερμά για τη θαυμαστή Του μέριμνα για τη μανούλα μας. Τον παρακαλούμε να συνεχίσει να μας σκεπάζει με τη Χάρη Του και να δίνει σε όλους όσους Τον επικαλούνται υγεία ψυχής και σώματος.»

«…Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού…»

  Μια Κυριακή ήλθε στην Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα, ο κ. Γιώργος Κ. με την οικογένειά του. Προσκύνησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Ραφαήλ και τόπο εμφανίσεώς Του, έκανε την προσευχή του, ζήτησε και πήρε λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου Ραφαήλ και αφού συζήτησε κάποια θεολογικά θέματα με τους πατέρες της Ιεράς Μονής, αποχώρησε. Τις επόμενες μέρες, λοιπόν, ο Άγιος του ικανοποίησε όλα αυτά τα οποία ζήτησε στην προσευχή του, ενώ παράλληλα, βάζοντας το λαδάκι στη μέση του στην οποία είχε χρόνιους πόνους και ταλαιπωρούταν, του πέρασαν αυτοστιγμεί. Περιχαρής, λοιπόν και ιδιαίτερα συγκινημένος, ξαναήλθε την επόμενη Κυριακή μαζί με την οικογένειά του για να ευχαριστήσει τον Άγιο Ραφαήλ. Εδώ ακολούθησε και άλλο θαύμα:

Στο Μοναστήρι έφτασαν στις 3.00 η ώρα το μεσημέρι. Είπαν μεταξύ τους, όπως ομολόγησαν μετά στους πατέρες της Μονής, ότι εάν έβρισκαν κλειστή την πόρτα του μοναστηριού δεν θα χτυπούσαν το κουδούνι, για να μην ενοχλήσουν τους πατέρες, εφόσον ήταν ώρα ξεκούρασης. Και ενώ οι πατέρες πάντοτε κλείνουν την πόρτα της Ιεράς Μονής το μεσημέρι (αλλά και κάθε στιγμή που δεν είναι παρών στην είσοδο της Μονής κάποιος από τους πατέρες), εκείνοι βρήκαν την πόρτα ανοικτή!!! Και έτσι μπήκαν να προσκυνήσουν. Έγιναν δε αντιληπτοί από τους πατέρες όταν έμπαιναν στον ναό του Αγίου Ραφαήλ. Αυτό ήταν πραγματικά ένα θαύμα του Αγίου Ραφαήλ, διότι οι πατέρες πάντοτε προσέχουν πολύ να μην είναι ανοικτή η πόρτα, διότι περνούν συχνά κοπάδια με κατσίκια τα οποία υπάρχει κίνδυνος να εισέλθουν στον προαύλιο χώρο της Μονής, και να καταστρέψουν τα δένδρα και τα λουλούδια.

Ο Άγιος Ραφαήλ, λοιπόν, ο οποίος επιθυμούσε να εισέλθουν οι ευλαβείς προσκυνητές και φίλοι του πού είχαν έλθει για να Τον ευχαριστήσουν έδειξε για άλλη μια φορά την έμπρακτη αγάπη Του και την πρόνοιά Του. Από τότε ο κ. Γιώργος Κ. και η οικογένειά του είναι δεμένοι με το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ και αναγνωρίζουν τον Άγιο Ραφαήλ ως προστάτη και στήριγμά τους και τους πατέρες της Ιεράς Μονής Του ως φίλους και δικούς τους ανθρώπους, όπως και πράγματι είναι. Επισκέπτονται δε συχνά τον Άγιο Ραφαήλ, για να Του αποδώσουν τιμές, να πάρουν την ευχή και την ευλογία Του και να Του δείξουν την ευγνωμοσύνη τους, η οποία με τόσο προφανή τρόπο φάνηκε ότι ήταν πολύ ευπρόσδεκτη από τον Άγιο Ραφαήλ. Μάλιστα, τα θαυμαστά σημεία του Αγίου Ραφαήλ συνεχίστηκαν και στην εργασία του κ. Γιώργου Κ., καθώς από τότε που προσκύνησε τον Άγιο Ραφαήλ για δεύτερη φορά και ενώ υπήρχε οικονομική κρίση παντού, σε εκείνον ερχόντουσαν οι παραγγελίες η μία μετά την άλλη και άρχισε να κλείνει σημαντικές εμπορικές συμφωνίες για μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων. Η πρόοδός του ήταν τόσο ξαφνική και μεγάλη που ο ίδιος έμεινε εκστατικός και έκθαμβος και συχνά επαναλάμβανε μονολογώντας: Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού… Έστειλε μάλιστα στον Άγιο Ραφαήλ και άλλους φίλους του, που είχαν πρόβλημα με την εργασία τους με την ελπίδα ότι θα βοηθήσει και κείνους, κάτι που όντως έγινε.

 

«Επιθυμούσε να τους καλέσει στην διπλή εορτή Του»

 

Την ημέρα των Θυρανοιξίων του προσκυνηματικού Ναού του Αγίου Ραφαήλ, 2α Σεπτεμβρίου 2010, ήλθε μια γιαγιά με την εγγονή της στην Ιερά Μονή να την επισκεφθούν και να προσκυνήσουν τον Άγιο Ραφαήλ. Σε συζήτηση με κάποιον πατέρα είπαν ότι γνώριζαν για αρκετό καιρό ότι υπήρχε μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος και είχαν αποφασίσει από μήνες να το επισκεφθούν. «Τυχαία», λοιπόν, αποφάσισαν αυτή την ημέρα για να πραγματοποιήσουν την απόφασή τους. Ο πάτερ λοιπόν τους απήντησε ότι «τυχαία» αυτή η ημέρα που εκείνες αποφάσισαν είναι η ημέρα που ο Άγιος εμφανίστηκε ζωντανά στον τόπο όπου χτίστηκε η εκκλησία Του και ότι την ημέρα αυτή το Μοναστήρι εορτάζει διπλά, και εις ανάμνησιν της θαυμαστής ζωντανής παρουσίας του Αγίου στον τόπο αυτό και διότι «τυχαία» την ημέρα αυτή γίνονται τα Θυρανοίξια αυτού του Ιερού Ναού που ο ίδιος ο Άγιος ζήτησε να χτιστεί και με την παρουσία Του υπέδειξε τον τόπο ανεγέρσεώς του. Μόλις συνειδητοποίησαν όλα αυτά οι ευλαβείς προσκυνήτριες συγκλονίστηκαν, διότι κατάλαβαν ότι ο Άγιος τους φώτισε να διαλέξουν τη συγκεκριμένη ημέρα για να επισκεφθούν το Μοναστήρι του, από αγάπη και ενδιαφέρον προς αυτές, επιθυμώντας να τις καλέσει στη διπλή Εορτή Του. Ευχαρίστησαν λοιπόν συγκινημένες τον Άγιο Ραφαήλ και δόξασαν το Θεό και τον Άγιο για την αγάπη και μέριμνά Τους.

 

«Ο Άγιος Ραφαήλ εισάκουσε την προσευχή σου!!»

 Η κ. Δ. Π., είδε ένα όνειρο ότι βρισκόταν στο Εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος, μαζί με πλήθος κόσμου. Στον Ιερό Βράχο του Αγίου Ραφαήλ είδε ότι βρισκόταν μια μεγάλη ολόσωμη εικόνα του Αγίου Ραφαήλ, αλλά υπήρχαν και κάποια βελούδα και άλλα υφάσματα αγίας τραπέζης μπροστά στην εικόνα του Αγίου Ραφαήλ και δεν μπορούσαν να περάσουν οι υπόλοιποι προσκυνητές στον Άγιο Ραφαήλ να Τον προσκυνήσουν. Και σκέφτηκε η κ. Δ.: Γιατί είναι τα πράγματα αυτά μπροστά στον Άγιο και δεν μπορούν οι άνθρωποι να προσκυνήσουν; Και είδε τότε ένα κοριτσάκι (ήταν η Αγία Ειρήνη) με μαύρα ρούχα (ήταν περίοδος Σαρακοστής όταν είδε το όνειρο) και ξεπρόβαλε μέσα από το πλήθος του κόσμου, ήρθε δίπλα της και της λέει: «Κυρία Δ., ο Άγιος Ραφαήλ εισάκουσε την προσευχή σου. Αυτό που θέλεις και ζητάς, θα στο κάνει». Και ξύπνησε. Αυτό που παρακαλούσε ήταν να βρει έναν άξιο και τίμιο γαμπρό η κόρη της, η οποία ήταν ακόμα ανύπαντρη. Από τότε είχε ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Άγιο Ραφαήλ και τη συνοδεία Του, Άγιο Νικόλαο και Αγία Ειρήνη ότι θα τακτοποιήσουν το γάμο της κόρης της με τον καλύτερο τρόπο. Συνέχισε παράλληλα καθημερινά να προσεύχεται στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, καθώς και στον Άγιο Εφραίμ, στην Ιερά Μονή του Οποίου διαμένει σχετικά κοντά.

Περίπου ένα χρόνο μετά, η Σ. Π., κόρη της κ. Δ., είδε ένα όνειρο ότι βρισκόταν στο Εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος και γινόταν λειτουργία και βρισκόταν και το Άγιο Λείψανο του Αγίου Εφραίμ μέσα στην Εκκλησία. Κάποια στιγμή, είδε το Λείψανο του Αγίου Εφραίμ να σηκώνεται και να την δείχνει, λέγοντας: «Και εγώ, θα σε βοηθήσω!». Με αυτό το όνειρο ενδυναμώθηκε και ενισχύθηκε πολύ η πίστη της Σ. Π. Πιστεύει ακράδαντα ότι έχει βοηθούς και τους δύο Αγίους και ότι με την μεσιτεία τους είναι βέβαιη ότι το θέμα του γάμου της θα τακτοποιηθεί με τον βέλτιστο τρόπο.

Ο Άγιος Ραφαήλ μάλιστα βοήθησε την Σ. Π. θαυματουργικώς με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε. Ο γιατρός, την εξέτασε και βρήκε όγκο στο δεξιό μαστό και μετά από βιοψία ανακάλυψε ότι ήταν κακοήθης. Στη Σ. Π. δεν είπαν ότι ήταν κακοήθης, αλλά είπαν ότι πρέπει να γίνει «προληπτικά» άμεση επέμβαση για να αφαιρεθεί ο όγκος. Η μόνη που ήξερε την πραγματικότητα ήταν η μητέρα της, η κ. Δ. Π., που την είχαν συνεχώς με το πιεσόμετρο, καθώς κόντευε να πάθει εγκεφαλικό από τη στενοχώρια και την αγωνία της. Τελικά η κ. Δ. Π. εξομολογήθηκε τον πόνο της σε έναν από τους πατέρες του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, ο οποίος της συνέστησε ψυχραιμία και της έδωσε λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου Ραφαήλ. Η κ. Δ. Π. πήγε αμέσως το λαδάκι στην κόρη της και με πίστη στον Άγιο Ραφαήλ της είπε να βάλει στο σημείο που υπήρχε το πρόβλημα. Μετά από λίγες ώρες έγινε η εγχείρηση. Ο γιατρός έμεινε έκπληκτος όταν συνειδητοποίησε ότι … ο όγκος είχε γίνει όντως καλοήθης. «Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τέτοιο πράγμα!!» τους είπε. Πρόσθεσε μάλιστα, στον αδελφό της εγχειρισθείσας: «Να πάτε να ανάψετε μια λαμπάδα για την αδελφή σας, γιατί έγινε θαύμα». Από τότε η Σ. Π. χαίρει άκρας υγείας και γνωρίζοντας πλέον την πραγματικότητα όσον αφορά στο τι της συνέβη, έχει πια πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη και ατράνταχτη εμπιστοσύνη στους θαυματουργούς Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και για την υγεία της και για την αποκατάστασή της.

«… Είμαι η Ρηνούλα, αύριο θα έρθω να σε πάρω. Μη φοβηθείς!!»

Η κ. Ελένη Μ. υπαγόρευσε το παρακάτω κείμενο σε έναν από τους πατέρες του Μοναστηριού του Αγίου Ραφαήλ με την εντολή να το μάθουν όλοι, για να καταλάβει ο κόσμος ότι η Αγία Ειρήνη κάνει θαύματα. Γιατί, κατά τα λεγόμενα της κ. Ελένης, «υπάρχουν και άνθρωποι άπιστοι και πρέπει να καταλάβουν κι’ αυτοί. Γι’ αυτό πρέπει να μην κρύβουμε τα θαύματα των Αγίων …». Το κείμενο είναι το ακόλουθο:

Τρεις μέρες πριν πεθάνει η ανιψιά μου η Στέλλα Διαμαντή, 49 χρονών ήτανε, έγινε το περιστατικό αυτό που θα σας πω. Η Στέλλα υπέφερε από καρκίνο και ήτανε σε αθλία κατάσταση. Ο αδελφός της την πρόσεχε. Ήτανε και οι νοσοκόμες στο δωμάτιο. Και βλέπει μια κοπελίτσα, μικρή, στα άσπρα ντυμένη, και είχε και φτερά, όπως είναι οι άγγελοι. Δεν πατούσε καθόλου κάτω, πετούσε. Και πήγε, της χάιδεψε το κεφαλάκι της και της λέει: «Μη στεναχωριέσαι, εγώ σε προσέχω». Δυο-τρεις φορές της έβαλε το χέρι στο κεφάλι και μετά έφυγε. Και του λέει του αδελφού της η Στέλλα: «Ηλία, η κοπέλα, η κοπέλα, να, φεύγει. Ήρθε και με είδε και μου είπε ότι τη λένε Ρηνούλα». Και της λέει: «Δεν είσαι καλά ρε Στέλλα μου, τι λες τώρα, δεν θα την βλέπαμε εμείς την κοπέλα»; «Μα καλά, δεν την είδες την κοπέλα»; «Όχι δεν την είδα». Επί τρεις ημέρες συνέβαινε το ίδιο πράγμα. Και ήτανε και άλλοι, αλλά δεν την έβλεπαν. Την τρίτη ημέρα, και πάλι την επισκέφθηκε η Αγία Ειρήνη. Πήγε και της χάιδεψε το κεφάλι και της είπε: «Είμαι η Ρηνούλα. Αύριο, θα έρθω και θα σε πάρω μαζί μου. Να μη φοβάσαι!». Και την επομένη ημέρα, η Στέλλα εκοιμήθη. Έφυγε ειρηνικά, υπό την αγαθή και κραταιά προστασία της Αγίας Ειρήνης. Μακάριοι οι άνθρωποι που βρίσκουν τέτοιο θάνατο και αναχωρούν από τον κόσμο αυτό, απολαμβάνοντας την προστασία των Αγίων. Οι ψυχές τους πορεύονται με ασφάλεια και ακατακρίτως στην αιώνια χαρά του Θεού, όπου στεφανώνονται για τις πίκρες, τις στενοχώριες, τους πόνους και τους κόπους της επίγειας ζωής τους.

 

«… Εδώ να προσκυνήσεις!»

Η κ. Ασημίνα Χ. αντιμετώπιζε για καιρό διάφορα προβλήματα στη ζωή της. Τελευταία προστέθηκε ακόμα ένα, το χειρότερο από όλα, το οποίο προκλήθηκε από πρόσωπο του περιβάλλοντός της που πονηρά και με δόλο εξαπάτησε την οικογένειά της, αφήνοντας τη ξαφνικά με δυσβάστακτες οικονομικές και δυνητικά ποινικές εκκρεμότητες. Φυσικό ήταν όλη η οικογένειά της να βιώνει δύσκολες και επίπονες καταστάσεις γεμάτες άγχος, στεναχώρια και απογοήτευση. Παρόλα αυτά, η κ. Ασημίνα είχε μεγάλη πίστη στο Θεό και στον Άγιο Ραφαήλ και δεν το έβαζε κάτω. Από τότε που συνδέθηκε με τον Άγιο Ραφαήλ και το Μοναστήρι Του στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος, ερχόταν συχνά, προσκυνούσε, προσευχόταν, συζητούσε τους προβληματισμούς της με τους πατέρες και πάντοτε έφευγε ανανεωμένη και αισιόδοξη, με τη χάρη του Θεού και του Αγίου Ραφαήλ. Οι πατέρες βεβαίως, πάντοτε της τόνιζαν να έχει πίστη στο Θεό και στους Αγίους, και συγκεκριμένα στον Άγιο Ραφαήλ και τους συν Αυτώ μαρτυρήσαντες Αγίους Νικόλαο και Ειρήνη. Της επαναλάμβαναν κάθε φορά την ακράδαντη πεποίθησή τους ότι ο Άγιος Ραφαήλ θα την βοηθήσει και θα δώσει αίσια έκβαση στα προβλήματά της, παρά το ότι δεν φαίνεται ακόμα το πώς και το πότε.

Μια Κυριακή, λοιπόν, είδε σε όνειρο ότι βρισκόταν στον Προσκυνηματικό Ναό του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος και ήταν ένας από τους πατέρες της Ιεράς Αδελφότητος σε ένα σημείο του Ναού και της λέει: «Ασημίνα, εδώ να προσκυνήσεις!». Και της δείχνει μια Ιερά Εικόνα στην οποία διέκρινε κάποια από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Αγίου Ραφαήλ. Πλησίασε, λοιπόν, η κ. Ασημίνα και καθώς προσκυνούσε, βλέπει να βγαίνει μία δυνατή λάμψη από την εικόνα. Και της λέει ο πατέρας εκείνος: «Είδες που σου είχα πει ότι θα σε βοηθήσει ο Άγιος Ραφαήλ;». Αφού ξύπνησε η κ. Ασημίνα, άρχισε να σκέπτεται το όνειρο που είδε και τι μπορεί ακριβώς να σημαίνει. Δύο μέρες μετά, γίνεται το πρώτο δικαστήριο για την απάτη για την οποία είχε βρεθεί κατηγορούμενη και βγαίνει αθωωτική δικαστική απόφαση για εκείνη, νομικά και οικονομικά. Ταυτοχρόνως και αυτεπάγγελτα κινείται ποινική διαδικασία εναντίον εκείνου που την είχε εξαπατήσει. Ο δικηγόρος της κ. Ασημίνας έμεινε έκπληκτος. Δεν περίμενε τέτοια μεγάλη επιτυχία, η οποία αποτελούσε πλέον «νομικό προηγούμενο» που θα ενίσχυε τις θέσεις της εξαπατηθείσης κ. Ασημίνας και στις επόμενες δίκες. Το θαύμα είχε γίνει. Πριν προλάβει να έρθει στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ και να εξομολογηθεί το όνειρό της διεπίστωσε ότι είχε γίνει πραγματικότητα. Ο Άγιος Ραφαήλ την είχε βοηθήσει, όπως της το είχαν διαβεβαιώσει οι πατέρες της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ. Ο Άγιος Ραφαήλ, για άλλη μια φορά είχε μεγαλουργήσει. Η πραγματικότητα είχε για άλλη μια φορά δείξει ότι ο Θεός και οι Άγιοι δεν εγκαταλείπουν τον άνθρωπο όταν εκείνος Τους εμπιστεύεται τη ζωή του, διατηρώντας την πίστη και την ελπίδα του σε Αυτούς.